Λιθικά Ορφέως (α΄μέρος)

Tα  κείμενα του Ομήρου, Ησιόδου και τα Ορφικά θεωρούνται τα αρχαιότερα κείμενα της Ελληνικής Γραμματείας και είναι άγνωστο πότε γράφτηκαν.

Στα ορφικά κείμενα μετά τα Αργοναυτικά το δεύτερο έργο είναι τα Λιθικά ,  μια ποιητική πραγματεία αποτελούμενη από 774 στίχους σε δακτυλικό εξάμετρο, για τις θεραπευτικές και μαγικές ιδιότητες των λίθων. Ο ποιητής φαίνεται ότι αντλεί από μια σειρά χαμένες πηγές με ιατρικό, αστρολογικό και μαγικό περιεχόμενο, συνθέτοντας ένα έργο που αποτελεί κρίκο προς τη μεσαιωνική γραμματεία του Βυζαντίου και της Δυτικής Ευρώπης για τις ιδιότητες των λίθων. Μεταφράστηκε στα λατινικά από τον επίσκοπο  Marbodus Redonensis, γύρω στα 1100 και άσκησε μεγάλη επίδραση στο Μεσαίωνα. Στο κείμενο που ακολουθεί . παρουσίαζουμε την απόδοση στα νέα ελληνικά της υπόθεσης Δημητρίου Μόσχου , λόγιου του 16^ου αι., όπως συμπεριλαμβάνεται στα Ορφικά του Ι. Πασσά , με μικρές δημοτικίζουσες  παρεμβολές στο κείμενο από εμάς , για ευχερέστερη ανάγνωση.

ΠΡΟΟΪΜΙΟ

O γιός της Μαίας ( ο Ερμής) , που μας παρέχει πολλά ωφελήματα, έδωσε στους ανθρώπους δώρο του Διός, ο οποίος αποτρέπει το κακό, ήρθε φέρνοντας αυτό, για να έχουμε ένα βέβαιο αμυντικό μέσο κατά της δυστυχίας.

Γεμάτοι από χαρά υποδεχθείτε αυτό σεις οι άνθρωποι  προς τους συνετούς απευθύνομαι που έχουν αγαθή καρδιά και πίστη στους θεούς.

Με τους ανόητους όμως  δεν είναι δίκαιο ν΄ασχοληθούμε.

Επειδή δε και προηγουμένως ετέρποντο γι΄αυτό το ίδιο δώρο, ο γιός της Λητούς έφθασε στον χιονοσκεπή ΄Ολυμπο και η συνετή Παλλάς Αθηνά, οδηγώντας στους θεούς τον εξυπηρετούντα τους ανθρώπους και λαοσωτήρα Ηρακλή.

Και επήδησε πάνω από τον υψηλό αιθέρα ο Χείρων,ο γιός του Κρόνου, σπεύδοντας προς τον ΄Ολυμπο, όταν έμαθε τα αθάνατα δώρα.

Αλλά βέβαια εκείνους μεν του υποδέχθηκαν με χαρά οι άμεμπτοι οίκοι του Διός, επειδή ήταν οι εξοχότεροι απ΄όλους, όσοι γεννήθηκαν από θεούς.

Εμάς όμως ( τους κοινούς ανθρώπους) ο Χρύσορραπις ( ο Ερμής) μας παροτρύνει να ζούμε τη ζωή μας στη γή απολαμβάνοντας την ευτυχία μας και μακριά από την κακότητα.

Αλλά , όποιον άνθρωπο συνετό προτρέπει η καρδιά του να εισέλθει στο πολυαγάπητο σπήλαιο του Ερμού, όπου αυτός τοποθέτησε πλήθος από παντός είδους αγαθά, ταχέως αυτός μεταφέροντας και με τα δύο χέρια του πολλά αγαθά, απέρχεται στην πατρίδα, αφού ξέφυγε από την θλιβερή δυστυχία.

Και αυτόν ούτε ασθένεια που αδυνατίζει θα τον καταβάλει στο σπίτι του, ούτε ποτέ αυτός από φόβο για την τρομερή δύναμη των εχθρών θα υποχωρήσει προς τα πίσω, εγκαταλείποντας την νίκη, που παρέχει  μεγάλη χαρά.

Ούτε εναντίον αυτού ως αθλητού, ο οποίος σκονίστηκε στον αγώνα, θα παρορμήσει κάποιον ο θυμός να πράξει κάτι κακό.

Ούτε εάν αυτός είναι άνδρας με χάλκινα μέλη και άκαμπτη δύναμη και φιλονικεί από τον πόθο της απόκτησης στεφάνου. Ναι, αυτόν τον άνθρωπο θα τον φτιάξω φοβερό λιοντάρι για τα άγρια ζώα και για τους λαούς όμοιο με δαίμονα (θεό). Και γι΄αυτόν θα κάνω να τιμάται με ευαρέσκεια από τους βασιλείς , που τους προστατεύουν οι θεοί  και μεταξύ των ξένων ανθρώπων. Τούτο και τρυφερόδερμοι νέοι θα ορμήσουν να τον αγκαλιάσουν με περιπόθητα πάντοτε χέρια.

Και κάποια λεπτή κόρη θα τον σύρει πάντοτε σε χρυσό κρεβάτι φλεγόμενη από αχόρταγο ερωτικό πόθο.

Και όταν αυτός προσεύχεται , η ευχή του θα φτάνει στα αυτιά των αθανάτων. Και αδιαφορώντας για τον πόντο που αναταράσσεται, θα προχωρήσει στη θάλασσα που τρέφει τα ψάρια, με αλύγιστα πόδια. Αυτόν και οι απαίσιοι ληστές , ακόμη και όταν είναι μόνος του, θα τον αποφύγουν και οι δούλοι, επειδή νομίζουν ότι είναι πατέρας τους, θα τον τιμήσουν και θα αγαπήσουν τον οίκο του σαν να είναι οίκος δικού τους άνακτα.

Εάν θέλει να γνωρίζει, θα μάθει όσα κρυφά οι άνθρωποι μηχανεύονται στο νού τους και όσα οι οιωνοί (τα πετεινά), οι ορμητικοί προφήτες του μεγάλου Δία, που περιπλανώνται στον αέρα, μεταδίδουν στους ανθρώπους μηνύματα θεικά.

Θα γνωρίσει επίσης να σταματήσει το σφύριγμα του δράκοντα , που βαδίζει κατά γής και να σβήσει το δηλητήριο των φιδιών που έρπουν.

Θα  δώσω σ΄αυτόν τη δύναμη να διασώσει και άνθρωπο που πέφτει με την ασθένεια της σελήνης ( που σεληνιάζεται) και να θεραπεύσει

την βαρειά  αρρώστια του ελέφαντα ( την ελεφαντίαση)

Και να οδηγήσει κάθε ψυχή πεθαμένου, ένα την αγγίξει, όταν έρχεται από τον σκοτεινό ΄Αδη.

Αλλά επίσης αναρίθμητα δώρα, που τα έφερε ο πολυμήχανος Ερμής , βρίσκονται μέσα στο σπήλαιο, δώρα αθάνατα, αληθινά, τα οποία εκτελούν τα πάντα ταχέως. Και όποιος πετύχει αυτά είναι ημίθεος και ευτυχής.

Αυτά τα δώρα με ξεσήκωσε να διακηρύξω στους ανθρώπους ο λαοσώστης Αργειφόντης και με προέτρεψε να ψάλω από τα στήθη μου γλυκόγλωσσο τραγούδι.

Αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν την επιθυμία να φροντίζουν πολύ για την σωφροσύνη,

Αλλά και σε , ώ σεβαστή γνώση, σε περιφρονούν.

και όταν ακούνε από μακριά την αρετή, την μητέρα των ηρώων, φεύγουν τρέχοντας, και για τον μόχθο τον βοηθό μας, για τον μόχθο , τον βοηθό του βίου, αισθάνονται μεγάλη φρίκη , περιφρόνηση και ούτε στους κατοικίες τους έχουν ως κύριό τους την ευτυχία. Ούτε κανείς τους γνωρίζει να σέβεται τους θεούς, τους αιωνίως υπάρχοντας.

Αυτοί  δε εξεδίωξαν από τις πόλεις και τους αγρούς την καλή  –ά ,οι δυστυχείς!- σοφία, υβρίζοντας έτσι τον Εριούνιο.

Και χάθηκε το έργο που εξεπόνησαν οι προηγούμενοι ημίθεοι . και αυτός είναι τώρα βαρύς και μισητός σε όλους.

Και θα του δώσουν οι λαοί την επωνυμία του μάγου. Και αυτός μεν ο θεικός άνδρας, αφού στερήθηκε το κεφάλι του με ξίφος, με θλιβερό θάνατο είναι ξαπλωμένος στις σκόνες, αυτοί όμως όμοιοι με θηρία, αμαθείς και αδίδακτοι. Λόγω ελλείψεως δαιμονίου (θεϊκού ) πνεύματος , ούτε με την εξαίσια βοήθεια του Φαεσίμβροτου ( του ΄Ηλιου) ξέφυγαν από την κακότητα,

Ούτε κάποιο έξοχο έργο γνωρίζουν, το οποίο να είναι δυνατόν να θαυμάζεται πολύ. Αλλά κάποια μαύρη νεφέλη, που σχηματίσθηκε γύρω από τις φρένες τους , τους  εμποδίζει να βαδίζουν στον ανθηρό και  πολυστέφανο αγρό της αρετής.

Αλλά σε όσους πείθονται σε μένα , υπόσχομαι ότι θα τους δείξω πολύτιμα πράγματα, πολύ ανώτερα και από τον άφθονο χρυσό.

Αναζητώ όμως να βρώ ένα μεγαλόκαρδο άνδρα, που με προθυμία θα δοκιμάζει τον καθένα, που θα επιθυμεί και θα θελήσει να κουρασθεί, ο οποίος θα διδάσκεται, και τους ειδήμονες θα ρωτά.

Γιατί ο γιός του Κρόνου, που βλέπει μακριά, δεν θέλει να δίνει τέλος στους λόγους και στα έργα χωρίς μόχθο, αλλά και αυτοί οι πώλοι λαχανιάζοντας στον λαμπρό αιθέρα οδηγούν προς τη δύση το άρμα του ακτινοβόλου ήλιου.

Εγώ περισσότερο  θα ευχαριστηθώ, αν βρώ (ακούσω) την παραίνεση ενός συνετού άνδρα , παρά εάν αποζητήσω τον χρυσό , που είναι κύριος όλων των ανθρώπων.

ΥΠΟΘΕΣΙΣ

Διότι οδηγώντας κάποιο ζώο, για να το προσφέρω θυσία στον ήλιο, συνάντησα τον

Συνετό Θειοδάμαντα, ο οποίος προερχόμενος από τον αγρό βάδιζε προς την πόλη και αφού του έπιασα το χέρι του με το χέρι μου τον προσφώνησα με τα εξής λόγια:

Στην πόλη , σύντροφέ μου, μπορείς και αύριο να φθάσεις εύκολα, αν δεν σε βιάζουν εξ΄ολοκλήρου οι δουλειές σου.

Τώρα όμως, ενώ εγώ βαδίζω για να προσφέρω θυσία, ο θεός ώρισε να σε συναντήσω. Γι΄αυτό παραδέξου με προθυμία ότι θα ακολουθείς, όπου γίνονται σεβάσμιες θυσίες , τις οποίες προσφέρουν αγαθοί άνθρωποι. Ευχαριστείται δε η φιλική καρδιά των αθανάτων θεών, όταν άριστοι άνθρωποι  οδηγούν σ΄αυτούς.

Θα σε οδηγήσω δε , όχι σε μακρύ δρόμο, γιατί βλέπεις ότι εγώ βαδίζω προς την κορυφή των δικών μας αγρών, όπου κάποτε ΄, ενώ ήμουν μικρός, επέμεινα ν΄ανέβω μόνος μου ακολουθώντας από πίσω γρήγορες πέρδικες, πού είχαν προηγουμένως φύγει.

Απ΄αυτές δε τότε, καθεμιά ακούοντας το όνομά της στεκόταν, όταν όμως περίμενε και έβλεπε ν΄απλώνω το χέρι μου για να την πιάσω, πριν την συλλάβω με τα χέρια μου, ξεγλυστρώντας έφευγε.

Εγώ δε προχωρώντας βιαστικά έπεσα κατάμουτρα κάτω και πάλι όμως αναπηδώντας από το χώρα τις καταδίωκα. Αλλ΄όταν ακολουθώντας από πίσω τις πέρδικες έφθασα στην υψηλότερη κορυφή, αυτές μεν, αφού έβγαλαν ξαφνικά διαπεραστική κραυγή, πετούσαν γρηγορότερα και από ακόντιο και βέλος  προς μια ψηλή βελανιδιά, επειδή είδαν προηγουμένως να έρχεται ταχύτατα ένα φοβερό φίδι, το οποίο ανοιγόκλεινε το στόμα του , που έφερνε θάνατο.

Αυτό το φίδι, που πετάχθηκε από την αντίθετη προς εμένα κατέυθυνση, αν και το πλησίασα δεν το έβλεπα- γιατί τα μάτια μου ενδιαφέρονταν για τα πουλιά, τις πέρδικες- ως την ώρα που το αντιλήφθηκα, αφού ανασήκωσε από το έδαφος τον φοβερό λαιμό του και ενώ πλέον ετοιμαζόταν να με δαγκώσει.

Τότε όποιος με έβλεπε να τρέχω προς τα πίσω, ούτε ότι παρακολουθώ τις πέρδικες τις γρηγοπόδαρες θα νόμιζε, ούτε ότι κινούμαι με πόδια μικρού παιδιού.

Γιατί ο μεγάλος φόβος με έκανε να τρέχω σαν αϊτός, που έχει μεγάλα φτερά, και σαν πνοή ανέμου. Γιατί το κακό βρισκόταν κοντά στα πόδια μου. Και πολλές φορές άγγιζε με τις αιχμές του την άκρη του φορέματός μου . και τελικά θα με έτρωγε μοιραία το πελώριο θηρίο, αν το μυαλό μου δεν με ξεσήκωνε να πηδήξω γρήγορα προς τον βωμό, τον οποίο οι παλιότεροι είχαν ανεγείρει προς τιμή του Φαεμσιβρότου.

Επάνω δε σ΄αυτό το βωμό, είχε απομείνει ένα ξερό κομμάτι από σκίζα ελιάς, το οποίο άφησε το αδηφάγο πυρ, όταν έσβησε.

Αφού άρπαξα εγώ αυτή τη σκίζα στράφηκα κατά πρόσωπο εναντίον του ολέθριου δράκοντα, ώρμησε δε με φοβερή μανία το άγριο θηρίο να πολεμήσει, όταν με είδε να σπεύδω εναντίον του. Συχνά δε  περιετυλίσσετο και έκαμπτε την μακριά του ράχη κυκλικά. Ενώ δε έκανε ελιγμούς, σχηματίζονταν αλεπάλληλα στριφογυρίσματα του σώματός του ,και επιπλέον σήκωνε το λαιμό του πάνω από το βωμό,

σφυρίζοντας με βοή πολύ ισχυρότερη από την δική μου φωνή.

Και χτυπώντας το αδιάρρηκτο κεφάλι του άγριου θηρίου,

έσπαζα γύρω από αυτό , το ασθενικό κλαδί που έκαιγε. Ούτε βέβαια ήταν πεπρωμένο να φονευθώ από το αιμοβόρο θηρίο.

Γι΄αυτό  από τα ποίμνια που έβοσκαν μακριά, ακολουθώντας δύο σκύλοι του πατέρα μου, όταν με αναγνώρισαν που φώναζα, επέδραμαν εναντίον του δράκοντα. Γιατί ήμουν και προς αυτούς πολύ καλός.

Και εκείνος μεν εφόρμησε εναντίον τους , εγώ δε πηδώντας από τον βωμό στη γή, τρέχοντας , καθώς κάποιος λαγός αποφεύγει τον αετό του Δία, που έχει γαμψά νύχια και κρύβεται σε πυκνούς θάμνους, έτσι και γώ,

όμοιος μ΄αυτόν αφού αναμείχθηκα με τα πρόβατα, κρύφτηκα από το  ολέθριο θηρίο,

και από το φόβο μου ζάρωσα ανάμεσα στα κατσίκια.

Και όσον μεν ζούσε ο άκακος πατέρας μου,

πάντοτε  έφερνε ένα μοσχάρι στο βωμό, που με υπεράσπισε,

Ξεπληρώντας έτσι προς τον ΄Ηλιο, την αμοιβή για τη διάσωση της ζωής του παιδιού του.

Εγώ δε, αφού αποσπάσω απ΄το κοπάδι ένα παχύ μοσχάρι ανοιξιάτικο, που βυζαίνει στο μαστάρι της νεαράς μητέρας του, έρχομαι στην κορυφή του βουνού οδηγώντας μια ωραία ομάδα νεαρών συντρόφων.

Και μαζί μ΄αυτούς έρχονται από μονοι τους και αυτοί οι σκύλοι, που σκότωσαν τον δράκοντα.

Κάποια δε γλυκειά τέρψη υπάρχει γύρω απ΄το βωμό του άνακτα και μια χλοερή πεδιάδα, κι΄απάνω σ΄αυτή μαλακά χορτάρια και από κάτω από πυκνές φτελιές , ωραία σκιά. Και πλησίον σ΄αυτά αναβρύζει αδιάκοπα κάτω απ΄το βάθος του στρωτού βράχου λευκό νερό, που κελαρύζει σαν τραγούδι, . Ας προχωρήσουμε λοιπόν. Δεν είναι βέβαια όσιο ν΄αρνηθείς την συμμετοχή στο συμπόσιο των θεών.

΄ Ετσι του μίλησα. Εκείνος δε ο θεϊκός άντρας μου απάντησε με αυτά τα λόγια:

Αλλά εσένα μεν ο άρχοντας Φαεσίβροτος, μακάρι πάντα να σε βγάζει από την θλιβερή δυστυχία , και  να στέλνει στο μεγάλο σπίτι σου ευτυχία χωρίς δάκρυα, λόγω της φιλικής του διαθέσεως.

Ούτε βέβαια και εγώ ο ίδιος θα σε αποστερήσω από κάποια αμοιβή.

Αλλά επειδή τώρα ανεβαίνεις στην κορυφή του βουνού, για να προσφέρεις θυσία, παρακαλώντας να εισακούσει ο θεός την προσευχή σου, θα σου δώσω στα χέρια σου τούτο.

ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΣ

Λάβε λοιπόν στα χέρια σου αυτόν τον λίθο τον κρυστάλλινο, τον λάμποντα και διαυγή που είναι δημιούργημα της αθάνατης λάμψεως που φέγγει όπως το πυρ.

Από δε το πυρ τέρπεται πολύ η αγέραστη καρδιά των αθανάτων θεών.

Εάν λοιπόν προσέλθεις στο ναό κρατώντας ανάμεσα στα χέρια σου αυτόν τον λίθο, κανείς απ΄τους θεούς θα αρνηθεί να εισακούσει τις προσευχές σου.

Άκουσέ με τώρα, για να μάθεις την δύναμη του λευκού λίθου. Εάν δηλαδή θέλεις ν΄ανάψεις φλόγες χωρίς να βάλεις φωτιά, σε προτρέπω να τοποθετήσεις αυτόν πάνω από ξερά ξύλα. Αμέσως αυτός, ενώ θα είναι απέναντι από τον καταυγάζοντα ήλιο, θ΄απλώσει πάνω από τα ξύλα μικρή ακτίνα. Κι΄αυτή, όταν θα έρθει σε επαφή με πολλά ξερά ξήλα, θα βγάλει πρώτα καπνό και μετά λίγο πυρ και κατόπιν μεγάλη φλόγα. Αυτήν δε οι παλιοί την ονομάζουν , όπως είναι γνωστό, ιερό πύρ.

Και είμαι βέβαιος , ότι δεν υπάρχουν άλλες φλόγες εκτός απ΄αυτές που να καίνε τόσο πολύ ευχάριστα για τους θεούς. Ακόμη σου αποκαλύπτω , φίλε μου, και αυτό το μέγα θαύμα. Αυτός ο λίθος, ο οποίος είναι η αιτία της φλόγας , αν τον ανασύρεις από το πυρ πολύ ταχέως, γίνεται ψυχρός, όταν τον αγγίξεις και τον χαϊδέψεις. Και όταν δεθεί γύρω απ΄τα νεφρά,θα διασώσει τον ασθενή.

ΓΑΛΑΚΤΙΤΗΣ

Θα σου δώσω επίσης και δεύτερο λίθο για να σε βοηθά , όταν προσεύχεσαι, ένα λίθο γεμάτο από εξαίσιο γάλα, σαν τον μαστό της νύμφης που γέννησε για πρώτη φορά, ή τον μαστό γόνιμης γαλακτερής γίδας.

Τούτον βέβαια οι παλιοί τον ονόμαζαν ανακτίτη αδάμαντα, γιατί κάμπτει τον νού των θεών, ώστε να θέλουν, σεβόμενοι τις θυσίες, να ευσπλαχνίζονται τους ανθρώπους. Αυτόν , αυτοί τον ονόμασαν λήθαιον (λησμονιάς) γιατί πάντοτε απομακρύνει τους ανθρώπους και τους θεούς από το να θυμούνται την άθλια δυστυχία. Και μαγεύει τον νού, ώστε να είναι ωφέλιμος , παροτρύνοντας αυτόν που αναλογίζεται ήσυχες σκέψεις.

΄Αλλοι όμως υποστήριξαν, ότι είναι καλύτερα να τον ονομάζουμε γαλακτίδα πέτρα, γιατί έαν τον τρίψεις, βγάζει από μέσα του σαν λευκό γάλα, πανόμοιο με ιχώρα, ( το αίμα των θεών).

Αλλά και αυτού του λίθου θα μπορέσεεις να λάβεις εμπειρία, ΄αν θέλεις, όταν δηλαδή δεις να μικραίνουν τα μαστάρια των γιδιών , τι θα κάνεις , αγαπητό μου παιδί, όταν θα είσαι κοντά στα δικά σου εξαντλημένα κατσίκια, τα οποία κάποτε ικέτευες για να ξεφύγεις από το πελώριο θηρίο  κι΄αυτά αδύνατα μέσα στο μαντρί, τριγύρω από σένα θα βελάζουν ολόγυρα;

Nα δίνεις  πάντοτε εντολή στις στεναχωρημένες μητέρες τους, να τα λούουν μέσα στους νεροστρόβιλους των πηγών , που έχουν κυανή λάμψη. Κι΄αφού τους στήσεις απέναντι από τον ανατέλλοντα ήλιο, κατά πρώτον μεν περνώντας γύρω απ΄όλες να τις εξαγνίζεις ( καθαρίζεις), έπειτα δε αφού ανακατέψεις μέσα σε έναν κρατήρα αλμύρα και λεπτό αλεύρι από τον λίθο, να διέρχεσαι μέσα από το κοπάδι των προβάτων και των γιδιών, και να ραντίζεις με καρποφόρο βλαστάρι το δασύτριχο νώτο καθεμιάς. Κι΄αυτές βέβαια όλες γύρω από τα μαντριά ασιθανόμενες ευφροσύνη , γίνονται ξαφνικά γαλακτοφόροι , εν μέσω των τέκνων τους. Κι΄αυτά τότε , αφού χορτασθούν θηλάζοντς τους μαστούς των μητέρων τους, θα θυμηθούν πάλι περήφανα τα σκιρτήματα.

΄Όταν δε εσύ έλθεις σε επαφή με τη σύζυγό σου σήκωνέ την να πίνει από το γλυκό μελίκρατο ( κράμα από μέλι και γάλα) για να γεννά μικρό γιό, που μεθυσμένος από τους μαστούς θα είναι στη συζυγική κλίνη.

΄Αν δε η τροφός υψώνει από τον αυχένα του παιδιού τον λίθο , θ΄απομακρύνει τα μάτια της κακόβουλης Μέγαιρας.

Επίσης και σένα οι έξοχοι βασιλείς θα σε σέβονται, όταν κρατάς στο χέρι σου τον λίθο, καθώς και τ΄αναρίθμητα φύλα των ανθρώπων. Προ πάντων δε οι θεοί θα εκπληρώνουν όλα όσα ανταποκρίνονται στις δικές σου επιθυμίες, εισακούοντας τις προσευχές σου.

ΠΕΤΡΑΚΗΣ

Πρέπει δε να προσεύχεσθε πλησίον του βωμού κρατώντας βραχώδη λίθο με ωραία φύλλα, καθ΄όν χρόνον γίνεται η θυσία.

 ΑΧΑΤΗΣ

                                                

Αν δε φέρεις στα χέρια σου και ένα κομμάτι από λίθο δενδρόφυτο, περισσότερο θα τέρπεται ο νούς των αιωνίων θεών. Γιατί θα δεις πάρα πολλά δέντρα, σαν σε ένα κήπο γεμάτο από άνθη , τα οποία κυματίζουν με πυκνούς κλάδους. Γι΄αυτό και οι άνθρωποι τον λίθο αυτό τον ονόμασαν αχάτη δενδρώδη, γιατί κατά μεν το ένα μέρος είναι αχάτης , κατά δε το άλλο φαίνεται ότι είναι το σώμα πυκνού δάσους ( σήμερα ο λίθος αυτός λέγεται Μοζ- Αχάτ, δηλαδή χλοερός αχάτης). Αυτόν τον λίθο να τον βάλεις γύρω από τα δύο κέρατα των βοδιών, που διασχίζουν την γή, ή γύρω απ΄τον ισχυρό ώμο του ακαταπόνητου αγρότη, που καλλιεργεί τη γή. Και τότε από τον ουρανό θα έρθει η Δήμητρα με τα στάχινα πλοκάμια στο αυλάκι έχοντας γεμάτο τον κόλπο της , που φέρνει καρπούς.

Σχόλια

1.Εριούνιος: προσωνύμιο του Ερμή, το οποίο κατά μια άποψη σημαίνει ακτινοβόλος και κατά άλλη άποψη πολύ ευφυής ή πολύ ωφέλιμος

2.Φαεσίμβροτος:  αυτός που φέρνει φως στους βροτούς, τους φθαρτούς, τους θνητούς, ο ήλιος

3Ως προς τον ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ, παρατηρούμε ότι οι ΄Ελληνες γνώριζαν από πολύ παλαιά τη χρήση του διαφανούς κρυστάλλου (φακού) για το άναμμα της φλόγας , το άναμα του ιερού πυρός, το οποίο με αυτόν τον «μαγικό τρόπο» ερχόταν κατ΄ευθείαν από τους θεούς. Αυτό το τελετουργικό άναμμα της φλόγας, το  αναβιώνουμε σήμερα  κατά την αφή της  ολυμπιακής φλόγας στον ιερό χώρο της αρχαίας Ολυμπίας.

4.Ο Γαλακτίτης , θα πρέπει να θεωρήθηκε ανά τους αιώνες ένας πολύτιμος λίθος για τους αλχημιστές και τους μάγους. Ο συσχετισμός του με την γαλακτοφορία , όπως περιγράφεται στα λιθικά  πέρασε και στο χριστιανισμό, με την μετονομασία του σε «γάλα της Παρθένου». Συγκεκριμένα στη Βηθλεέμ μέχρι σήμερα  δεικνύεται το σπήλαιο της Παρθένου, όπου κατά την παράδοση κατάφυγε η Θεοτόκος, ενόσω ο Ιωσήφ, έλειπε για ν΄αγοράσει τα εφόδια για την φυγή τους στην Αίγυπτο.Η Παρθένος σ΄αυτό το σπήλαιο θήλασε τον Ιησού, αλλά μια σταγόνα απ΄το γάλα έπεσε στο έδαφος. Αργότερα , όλο το σπήλαιο έγινε λευκό από το γάλα αυτό.

"Η άσπρη ασβεστολιθική γη ή ο γαλακτίτης λίθος (=είδος ζεόλιθου που όταν τρίβεται ή βρέχεται, εκκρίνει υγρό που μοιάζει με γάλα) της Σπηλιάς του Γάλακτος στη Βηθλεέμ ονομάζεται Άγιο Γάλα της Παρθένου. Και τα κομμάτια αυτής της άσπρης πέτρας ονομάζονται κατ’ επέκταση Γάλα της Παρθένου. 

Όταν θα ανακαλυφθεί η Σπηλιά του Γάλακτος κατά τη διάρκεια των σταυροφοριών και αφού θα περιέλθει στους Φραγκισκανούς μοναχούς, κομμάτια από τον γαλακτίτη λίθο με την ονομασία «λείψανο του γάλακτος της Παρθένου» θα διοχετευθούν σ’ όλη τη Δυτική Ευρώπη, όπου ανακατεμένο με νερό καταναλώνονταν από γυναίκες για να κατεβάσουν γάλα κατά τη διάρκεια της γαλουχίας τους ή ακόμα και για θεραπεία διαφόρων ασθενειών Το Γάλα της Παρθένου ήταν, για τους πιστούς, ένα ορατό σημάδι της ενσάρκωσης του Λόγου που ως βρέφος, στόχος του, όπως και όλων των βρεφών του κόσμου, ήταν το γάλα της μητρός του, Μαρίας. Τον Μεσαίωνα, όπως αναφέρουν περιηγητές, η σπηλιά ήταν γεμάτη από κόσμο, ιδιαίτερα γυναικών, διαφορετικών εθνικοτήτων και θρησκειών, που σκοπό είχαν να πάρουν το Γάλα της Παρθένου. Αργότερα, όταν οι Άγιοι Τόποι θα περιέλθουν στα χέρια των Σαρακηνών, τα σπάνια πια κομμάτια της λευκής πέτρας που θα έβρισκαν το δρόμο τους προς τη Δύση θα διοχετεύονταν σε λειψανοθήκες και άλλα ιερά σκεύη, όπως η περιστερά του Θησαυρού Oignies." (Πηγή για το σχόλιο του γάλακτος της Παρθένου, καθώς και οι σχετικές φωτογραφίες που ακολουθούν από :http://leipsanothiki.blogspot.gr/2013/02/54.html)

 

Η Λειψανοθήκη του Hugo d' Oignies που περιέχει Άγιο Γάλα της Παρθένου.

 

Το Γάλα της Παρθένου.

 

Στη σπηλιά του γάλακτος, στην Βηθλεέμ

 (συνεχίζεται)