Λιθικά Ορφέως ( β΄μέρος)

ΚΕΡΑΣ ΕΛΑΦΟΥ

Παρατήρησε και κρατώντας στα χέρια σου το θαυμαστό κέρατο του ελαφιού πλησίαζε στους θεούς. Διότι ο νους των ουρανίων θεών, χαμογελά, όταν αυτοί δουν το έργο της πολυποίκιλης φύσης από το κεφάλι του ελαφιού. Δεν φυτρώνει βέβαια η πέτρα προς τον κρόταφο, αλλ΄όμως είναι ισχυρή και στερεή. Ούτε θα μπορέσεις να μάθεις αν είναι κέρατο ή λίθος, πριν βρείς ψαύοντας αυτόν, τον αληθινό λίθο. Πάντοτε αυτός ο λίθος θα θέτει πάνω στο κεφάλι πυκνή κόμη , ακόμα και αν είσαι φαλακρός. Διότι εάν τρίψεις αυτόν με λάδι και με το μείγμα αυτό αλείφεις τους κροτάφους σου κάθε μέρα, νέες τρίχες θα ανθήσουν γύρω απ΄αυτούς.

Εάν δε κάποιος ρωμαλέος άντρας οδηγήσει στο κρεβάτι μια κόρη, που έρχεται για πρώτη φορά σε γάμο, ας φέρει ως μάρτυρα της αξιέραστης τέρψεως αυτόν τον λίθο. Αυτός δε με αδιάρρηκτη ομόνοια θα συνδέσει και τους δυό έως τα τελευταία γεράματα και καθ΄όλες τις μέρες της ζωής τους.  

ΠΕΡΙ ΒΑΡΒΑΡΟΥ ΛΙΘΟΥ

Τώρα αναγγέλλω , ότι στον ποιμένα των αγροδίαιτων ταύρων που έχει σαν χιτώνα τον κισσό, γιό του Διός ( τον Διόνυσο )που φέρει ασπίδα, είναι αρεστός κάποιος βαρβαρικός λίθος, ο οποίος βρέχεται στα ιερά νερά του Ευφράτη, που πηγάζουν από την Συρία. Αυτός ο λίθος , αν προσφέρεις θυσίες για την αμπελόφυτη περιοχή, αφού περιβάλει αμέσως τα΄αλώνια σου με κλήματα που φέρουν σταφύλια, θα σου δώσει ν΄αντλήσεις πολύ κρασί.

ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΙΑΣΠΙΣ

Και αν κάποιος θυσιάζει φέροντας μαζί του ένα στιλπνό και καταπράσινο ίασπι η καρδιά των θεών θερμαίνεται και θα γεμίσουν την αποξηραμμένη γη με σύννεφα. Γιατί αυτή η πέτρα φέρνει πολλή βροχή στα ξηρά εδάφη.

ΛΥΧΝΙΣ

(πιθανότατα το Ρουμπίνι)

Συ δε , ώ λύχνιε, απομάκρυνε από τα δικά μου χωράφια το ορμητικό χαλάζι και τις άλλες καταστροφές που γίνονται στα χωράφια.

Γιατί και σένα αγαπούν οι θεοί, από δε τους βωμούς αναδίδεις, καθώς βέβαια ο κρύσταλλος , φλόγα χωρίς φωτιά και μέσα σε σένα υπάρχει η αντίθετη δύναμη. Όταν δηλαδή το πυρ περιβάλει το κοίλωμα του γεμάτου από νερό καζανιού, το νερό εσωτερικώς παραμένει ψυχρό, αν και το πύρ επισπεύδει την βράση. Εάν όμως κάποιος αφήσει το καζάνι με το νερό σε ψυχρές σκόνες ( στίχοι με ακατανόητο νόημα) το νερό παφλάζει εντός του χάλκινου καζανιού, ο οποίος αναταράσσεται.

ΤΟΠΑΖΙΟΣ

(το τοπάζιο των αρχαίων ελλήνων, κατά την κρατούσα άποψη δεν είναι το σημερινό ΤΟΠΑΖ αλλά το Περίδοτο)

Καλοί δε πάλι εκτός τούτων, λέγεται ότι είναι για τις θυσίες στους ανθρώπους και οι τοπάζοι, που έχουν μορφή υάλου.

ΟΠΑΛΛΙΟΣ

Σου λέω δε , ότι και ο λαμπρός οπάλλιος τέρπει τους θεούς , γιατί έχει την τρυφερότητα του τρυφερού δέρματος περιπόθητου παιδιού. Και αυτός έχει κατασκευασθεί και ως βοηθός των ματιών (δηλαδή ενισχύει την όραση).

ΟΨΙΑΝΟΣ

Και συμβουλεύω ν΄αναμειγνύεις με τα δάκρυα της πιτυάς και με ευώδη σμύρνα την δύναμη του οψιανού λίθου και τον λάμποντα λεπιδωτό με τις λευκές φολίδες, γιατί έτσι θα σου δώσουν αμέσως προφητείες για τα καλά που πρόκειται να συμβούν στο μέλλον και για τα ολέθρια. Και θα μάθεις όσα θέλεις.

ΛΕΠΙΔΩΟΣ

 Και ο λεπιδωός προφυλάσσει ακόμα τα νεύρα από οδυνηρά παθήματα.

ΧΡΥΣΟΤΡΙΧΟΙ ΛΙΘΟΙ

Ρουτίλιο, μέσα σε χαλαζία

 

Χρυσόλιθος

Δυό ακόμα υπάρχουν χρυσότριχοι λίθοι του ΄Ηλιου και οι δυό εξαίσιοι . και έπληξη θα σε καταλάβει, όταν τους δεις. Και στους δυό αυτούς λίθους έχουν φυτευθεί εκ φύσεως ακτίνες αληθινές, όρθιες , λαμπερές. Κατά μεν την όψη είναι σαν τρίχες , έχουν δε την μορφή άλλων λίθων.

Ο μεν ένας θα καταλάβεις ότι ανήκει στο γένος των κρυστάλλων 

( ο λίθος αυτός σήμερα λέγεται ρουτίλιο ) ο δε άλλος είναι φανερά, κατά την όψη το σώμα του όμοιο με το χρυσόλιθο. Αν όμως ούτε αυτός ο λίθος δεν είχε τρίχες θα ήταν και αυτός χρυσόλιθος, αλλά και οι δυό αυτοί λίθοι έχουν κατασκευασθεί καλοί. Γιατί ο ΄Ηλιος, που φέρνει την ζωή, ενέβαλε σ΄αυτούς ισχυρό πνεύμα, ώστε να κάνουν αμέσως ένδοξους τους άνδρες και σεμνότερους κατά την όψη. Και βεβαίως πρέπει να τους εκτιμάμε. Γιατί ταχέως επέρχεται σ΄αυτούς η ευγενής μορφή των ηρώων και φέρουν επιδέξια το μέγα δώρο του θεού.

ΜΑΓΝΗΤΙΣ

Τόλμησε τώρα , να εξευμενίζεις τους θεούς με την προσηνή Μάγνησσα, την οποία και ο πολεμικός ΄Αρης αγάπησε, γιατί οσάκις προσεγγίζει τον υπόλευκο σίδηρο, όπως μια παρθένος, αφού πιάσει με τα χέρια  της κάποιον ευγενικό νέο, τον αγκαλιάζει στο περιπόθητο στήθος της, έτσι κι΄αυτή φέρουσα αρπακτικά προς το δικό της σώμα, συλλαμβάνει τον σίδηρο και πάλι δεν θέλει ν΄αφήσει τον πολεμιστή σίδηρο. Γι΄αυτήν λένε , ότι είναι θεραπαινίς και της κόρης του Ηλίου, όταν αλείφει τα μαγικά φίλτρα. Αυτήν τίμησε και η πολυμήχανη κόρη του αλαζόντος Αιήτη, που σκότωσε τα παιδιά της. Αλλά εγώ, σε παροτρύνω, να μάθεις για τη σύζυγός σου, αν διαφυλάσσει καθαρό από ξένο άντρα το κρεβάτι και το σώμα της.

Αφού μεταφέρεις αυτήν (την πέτρα) στο σπίτι σου, τοποθέτησέ την κρυφά κάτω από το κρεββάτι σου, τραγουδώντας με τα χείλη σου ήρεμα ένα τραγούδι, που μαγεύει τους ανθρώπους. Αυτή τότε ( η σύζυγος) κατεχόμενη από πολύ γλυκό ύπνο, απλώνοντας τα χέρια της γύρω σου, καταλαμβάνεται από την επιθυμία να σε αγκαλιάζει. Αν όμως η θεά Αφροδίτη παρασύρει αυτήν σε πράξεις ασελγείς ( μη φυσιολογικές ) τότε αυτή, πέφτοντας από ψηλά , θα ξαπλωθεί στη γή. Και όπου δυό αδελφοί, ας φέρουν την Μάγνησσα, αν ποθούν να αποφύγουν την οργή ατέλειωτης φιλονικίας.

Επίσης και πλήθη ανθρώπων συναθροισμένων σε συγκέντρωση θα μαγεύσεις με ωραία φωνή, αν φέρεις στα στήθη σου την πειστικότητα, που είναι γλυκειά σαν το μέλι.

Και βεβαίως αν και πολλά άλλα θαυμαστά έργα θα μπορέσω να καταριθμήσω αυτού του λίθου, τι περισσότερο να σου πω για τους θεούς, των οποίων ταχέως αυτή η πέτρα λυγίζει και προσελκύει την καρδιά τους, αν και αυτοί είναι πάρα πολύ ψηλά, για να πραγματοποιήσουν , σαν να είναι γονείς σου, πολύ ταχέως, την επιθυμία σου.

Αλλά όλα αυτά, όσα σου είπα, και ευθύς κατόπιν θα παρουσιασθεί η ευκαιρία να δοκιμάσεις , όταν θα φθάσουμε στο βωμό . Γιατί  αυτός ο άνδρας που με ακολουθεί, φέρει στους δυνατούς ώμους του ποικίλο υλικό από λίθους. Τώρα όμως, επειδή υπολείπεται να διανύσουμε, πολύ περισσότερο μέρος της οδού, ενώ την καρδιά σου συνταράζει το μάτι το μεγάλο του δράκοντος , μάθε να μην φοβάσαι το δηλητήριο των μακρών φιδιών.

ΟΨΙΗΤΗΣ

Δώσε δηλαδή εντολή να τρίψει λεπτό οψίτη λίθο, εάν κάποτε σου έρθει κανείς διατρυπημένος από δυνατά δόντια φιδιού και μ΄αυτή την σκόνη πασπάλιζε την πληγή. Και τότε θα επέλθει βέβαιο όφελος.

ΟΣΤΡΙΤΗΣ

Συμβουλεύω δε συγχρόνως με αυτή την σκόνη να τρίψετε μέσα σε άκρατο κρασί οστρίτη λίθο και να πίνετε αυτό το μείγμα, διατί γνωρίζω ότι καταπραύνει τον πόνο.

Γνήσια αδελφή και ομώνυμε της ασπρόμαυρης έχιδνας, γρήγορα κάποτε εσύ κατέστησες ασθενική την εννεατή κακοπάθεια του Φιλοκτήτη, από την τέχνη του Μαχάονος.

Δεν ήλπιζε μεν κάπως ο γιός του Ποίαντος ότι θα αποφύγει την βαρειά ασθένεια , αν και το ποθούσε.

Αλλ΄αυτός όμως, αφού έμαθε από τον πατέρα του, που αποτρέπει το κακό , τη βοήθεια, ένα λίθο που θα τον θεράπευε, αφού έβαλε φάρμακα πάνω στον μηρό του , παρώρμησε εναντίον των Τρώων, τον φονέα του Αλεξάνδρου. Γι΄αυτόν ο ίδιος ο Πάρις, ο γιός του Πριάμου και ενώ πέθαινε, δυσπιστούσε ότι θα έρθει στη μάχη με γερά πόδια. Αλλά φόνευσε ο ηρωϊκός γιός του Ποίαντος τον απατεώνα Πάρη, γιατί ο  ΄Ελενος, παρότρυνε τους Δαναούς να μεταφέρουν από την Λήμνο στην Τροία τον αιμοχαρή φονιά του αδελφού του. 

ΟΡΕΙΤΗΣ-ΣΙΔΗΡΙΤΗΣ 

tumblr.com

Γιατί ο Φοίβος Απόλλων έδωσε σ΄αυτόν να κρατά λίθο ομιλούντα τον σιδηρίτη, που λέει την αλήθεια. Αυτόν τον λίθο σε άλλους ανθρώπους άρεσε να τον ονομάζουν έμψυχο ορείτη και είναι στρογγυλός, λίγο σκληρός, βαρύς, σε μαύρο χρώμα, στερεός.

Γύρω δε απ΄αυτόν κυκλικά και από όλα τα μέρη, απλώνονται , σαν γραμμές ίνες, που είναι όμοιες με ρυτίδες.

Επί είκοσι μία μέρες έμαθα ότι ο  ΄Ελενος , απέφευγε το κρεββάτι γυναίκας και τα κοινά λουτρά και παρέμενε αμέτοχος από έμψυχο φαγητό. Έλουζε δε την συνετή πέτρα σε πηγή, που έτρεχε διαρκώς, μέσα σε μαλακά πανιά, σαν να ήταν βρέφος και την έκανε ν΄αυξηθεί. Και αφού σαν θεό την καταπράυνε με ελαιώδη θυμιάματα, ανάβοντας με λυχνάρια φως μέσα σε καθαρή αίθουσα την χάϊδευε με τα χέρια του, αφού την σήκωσε την θεόμορφη πέτρα και έμοιαζε με μητέρα που κρατάει στην αγκαλιά της  το μικρό παιδί της.

Και συ, αν θέλεις ν΄ακούσεις θεϊκή φωνή, έτσι να κάνεις, για να γνωρίσεις θαύμα στην καριδά σου. Όταν δηλαδή αποκάμεις παντελώς , κινών αυτόν στα χέρια σου, ξαφνικά θα σηκώσει αυτός φωνή νεογέννητου παιδιού, το οποίο κραυγάζει μέσα στον κόλπο  της παραμάννας , ενώ πίνει το γάλα.

Πρέπει δε εσύ με ψυχική καρτερία να κρατάς ψηλά πάντοτε τον λίθο, μήπως, εάν παραλύσεις από φόβο, που εξασθενίζει και τον αποβάλεις από τα χέρια σου , ρίπτοντάς τον στη γή, διεγείρεις την φοβερή οργή των θεών. Και λάβε την τόλμη να ρωτάς την προφητική φωνή. Γιατί όλα θα σου τα πεί αληθινά. Και αφού έπειτα, όταν θα τον λούσεις , φέρεις αυτόν πλησίον στους οφθαλμούς σου, βλέπε. Γιατί θα καταλάβεις ότι κατά εξαίσιο τρόπο έγινε ψυχρός.

΄Ετσι και ο γιός του Λαομέδοντα είπε , ότι η πατρίδα του θα κυριευθεί από τους Ατρείδες, γιατί είχε εμπιστοσύνη στον προφητικό λίθο.

Σε σένα δε αποκαλύπτω ακόμη και άλλη δύναμη του σιδηρίτη.

Γιατί φαίνεται , ότι εσύ τρομάζεις σε υπερβολικό βαθμό από τα ερπετά. Πολύ όμως μεγαλύτερο από εσένα  και ακατανίκητο φόβο είχε ο Φιλοκτήτης, επειδή διατηρούσε πάντα στη μνήμη του την έχιδνα. Γι΄αυτό ουδέποτε ήθελε να βαδίζει χωριστά από τον σώφρονα γιό του Πριάμου και τον παρακαλούσε , για να του πεί κάποιον παρηγορητικό λόγο, εάν κάποτε βαδίζει σε περιοχή που τρέφει θηρία, πώς θα μπορέσει ν΄αποφύγει το ασπρόμαυρο γένος.

Προς αυτόν, επικαλούμενος ως μάρτυρα των λόγων του τον Φοίβο, τον γιό της Λητούς, μίλησε αυτός και του είπε αυτά, τα οποία τώρα θα σου εκθέσω.

΄Όταν εμένα σαν παιδί με δίδασκε ο Ακερσεκόμης να εξαγγέλλω μαντείες, κατά πρώτον με παρώτρυνε να δώσω μεγάλο όρκο, να μην πω δηλαδή ποτέ στους ανθρώπους ψευδή λόγο. Γι΄αυτό θα σου πώ τα καθέκαστα με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Σκέψου τώρα, ήρωα μακροβόλε, τον λόγο μου. Αυτή η μαύρη γη γεννά για τους ανθρώπους, πράγματα που προκαλούν πολλά κλάματα και δυστυχία, αλλά και τα μέσα άμυνας εναντίον κάθε πόνου. Η γή δηλαδή γέννησε μεν τα ερπετά , αλλά γέννησε και τα βοηθητικά κατά τούτων μέσα. Από δε τη γή προέρχεται το γένος όλων των λίθων και σ΄αυτούς βέβαια ενυπάρχει απέραντη και διάφορη δύναμη.΄Οσα μπορούν να προσφέρουν στους ανθρώπους οι ρίζες ορισμένων φυτών , τόσα και οι λίθοι. Είναι πράγματι μεγάλη η δύναμη της ρίζας. Αλλά του λίθου είναι μεγαλύτερη. Επειδή  σ΄αυτόν , πάντοτε και διαρκώς παραγόμενο, έδωσε η μητέρα ( η γη) αδιάφθορη και αγέραστη δύναμη. Η ρίζα όμως πεθάνιει και ακμάζει,ζει λίγο χρόνο και είναι τόση η δύναμή της, όσο είναι ζωντανή. Εάν όμως εκπνεύσει , ποια πλέον ελπίδα υπάρχει από μια νεκρή; Στα μεν βότανα θα συναντήσεις βεβαίως τις ρίζες και των επιβλαβών και των καλών, στους λίθους όμως δεν θα μπορέσεις να βρεις εύκολα εκείνο που βλάπτει , επομένως όσα πράγματι είναι τα χρήσιμα βότανα, άλλοι τόσοι είναι και οι λίθοι. Αλλά, εσύ βέβαια ο ήρωας , προφυλαγμένος με λίθο σιδηρίτη, βάδιζε θαραλλέα δια μέσου όλων των ερπετών και αν ακόμη σε συναντούν  κατά πλήθη και να μην υπολογίζεις την μαύρη κακοποίηση ( την δηλητηρίαση). Γιατί δεν είναι πλέον σ΄αυτά επιτρεπτό να θυμούνται τα δόντια τους, ούτε και αν ενώ βαδίζεις προσεγγίζουν τα πόδια σου. Γιατί ούτε μπορούν πλέον να παραμένουν στην θέση τους, όταν εσύ φανείς από μακριά, αλλά ανήσυχα και έκπληκτα από την παρουσία σου, απομακρύνονται εσπευσμένα , σαν να καταδιώκονται. Αλλά και αν πηδήσεις μπροστά τους, καταλαμβάνονται από την διάθεση να έρπουν τινασσόμενα πάλι προς τα πίσω. Και ξαφνικά σταματάει ο θόρυβος ( που προέρχεται από αυτά), ούτε προχωρούν προς τα μπρος, αλλά απλώντας κοντά σου τον μακρύ τράχηλό τους επιθυμούν να σε χαϊδεύουν με την γλώσσα τους, όπως κάνουν τα σκυλάκια.

Πολλές φορές και ο Εύφορβος , ο κυνηγός κοιμήθηκε πλησίων κόκκινων δρακόντων, όταν παρέμενε κατά τις κυνηγετικές του εξορμήσεις στα πυκνά δάση της ΄Ιδης επειδή είχε πεποίθηση σ΄αυτήν εδώ την βοήθεια (εννοεί την πέτρα που είχε μαζί του).Γιατί με παρακάλεσε και του έδωσα τον ιερό λίθο. Και ουδέποτε τόλμησε να του επιτεθεί κάποιος δράκων , αν και ήσαν πολλοί στην περιοχή.

Αισθανόταν δε τέρψη να συντροφεύει τον ωραίο Εύφορβο , ένας άριστος άνδρας , ο πολεμιστής Μελάνιππος, ο καλός δικός μου ξάδελφος, άμεμπτος κατά την μορφή και μαζί με την ωραία μορφή είχε και δύναμη πολεμιστή και ρωμαλέου άνδρα, φημισμένου για το δόρυ του και καλλιπλόκαμου ( με ωραία μαλλιά). Γι΄αυτό και όταν ο Εύφορβος περιπλανιόταν ανάμεσα στα θηρία, ποτέ ο γιός του Ικετάονα  φρόντιζε να είναι πάντα πλησίον του, αλλά χαιρόμενος στα δασοσκεπή όρη , παρακολουθούσε τα ίχνη του ισόθεου νέου , μαζί με τους σκύλους του και τους συντρόφους του και ήθελε να τον ακολουθεί μόνο αυτός.

Και βέβαια ο πατέρας του επεδίωκε με πολλούς τρόπους να τον εμποδίζει , επειδή λυπόταν, που έβλεπε τον προσφιλή γιό του να μάχεται εναντίον των θηρίων.

Και ο Πρίαμος επίσης προσπαθούσε να τον εμποδίσει. Αλλ΄αυτός δεν επείθετο, γιατί δεν ήθελε να εγκαταλείψει ποτέ τον Εύφορβο. Αλλά  , κάποτε ένα μαύρο νερόφιδο, του διαπέρασε κάτω από την κνήμη δηλητήριο που καταστρέφει τους ανθρώπους, και ΄έπειτα τον κατέλαβε ισχυρός καταστρεπτικός πυρετός, εξαιτίας του οποίου θ΄απομακρυνόταν απ΄την συντροφιά του Εύφορβου και αυτό τον βασάνιζε περισσότερο.

Επειδή όμως τον σπαχνίσθηκα , όταν τον είδα ν΄απλώνει τα χέρια του προς τα γόνατά μου, έδωσα εντολή να τρίψει αυτόν εδώ τον λίθο και με την λεπτή άχνη του να πασπαλίζει  την ολέθρια πληγή και πράγματι πολύ ταχέως η βαριά νόσος εγκατέλειψε τον άνθρωπο. Τέτοιο σπουδαίο βοηθό γέννησε η γή για τους ανθρώπους , τον ορείτη, ο οποίος και στους πληγωμένους ήρωες φέρνει θεραπεία και στις στείρες γυναίκες παρέχει τη δυνατότητα να γεννούν αγαπητά τέκνα.

Λέγω λοιπόν ότι οι θεοί παρέχουν στους ανθρώπους ποικίλα φάρμακα.

ΟΦΙΤΗΣ

Καθώς και από την δική του μητέρα την Αβαρβαρέαν, που γνώριζε πολύ καλά να θεραπεύσει την νόσο των ανδρών, άκουσες ποτέ, ότι ο Βουκολίδης Εύφορβος έλεγε για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του ευγενούς οφίτου, ότι όχι μόνο εναντίον των φιδιών έχει θεραπευτική δύναμη αλλά και στα μάτια φέρει το φως και ακόμηα τραβά από το κεφάλι τον βαρύ πόνο.

Ακόμη, και σε κάποιον άνθρωπο που ήταν βραδύς στ΄αυτιά ( κουφός), αφού τα καθάρισε, έδωσε ταχέως την ακοή και μάλιστα τον κατέστησε ικανό ν΄ακούσει και ένα λεπτό (σιγανό) τραγούδι.

Επίσης και κάποιον άλλο άνθρωπο, ο οποίος λόγω της οργής της χρυσής Αφροδίτης ήταν ανίκανος να εκτελέσει τα περιπόθητα έργα του γάμου, αφού τον θεράπευσε , τον ξαπέστειλε να θυμηθεί τον έρωτα.

Εάν βάλεις αυτόν τον λίθο στη φωτιά, τα ερπετά θα τραπούν σε φυγή από την οσμή του, ούτε θα παραμείνουν κοντά, ακόμη ούτε και μέσα στην τρύπα τους.

  Σχόλια:

1) Μαχάων: 

Ο  Mαχάων (< μάχαιρα (είδος σπαθιού) / μάχη, "ο μαχητής") ήταν ένας μυθικός ιατρός (δευτερεύων θεός - ημίθεος), γιος του Ασκληπιού  και της  Ηπιόνης.
Κατά την "Αιθιοπίδα" του Αρκτίνου ο Μαχάων ήταν προστάτης της Χειρουργικής και μάλιστα της στρατιωτικής, σε αντίθεση προς τον αδελφό του Ποδαλείριο που ήταν προστάτης της «επιμελουμένης τα εσωτερικά νοσήματα» Ιατρικής, (δηλαδή της σημερινής Παθολογίας).
Οι δυο αδελφοί συμμετείχαν στον Τρωϊκό Πόλεμο ερχόμενοι από την Τρίκκη «άγοντες τριάκοντα λαμπρά πλοία» ( Ιλιάδα, Β 733 ), και πρόσφεραν πολλές υπηρεσίες στους Αχαιούς, ιδίως περιποιούμενοι τους ασθενείς και τραυματίες με «επωδάς», εσωτερικά και εξωτερικά φάρμακα από βότανα, και με χειρουργικές επεμβάσεις.
Ο Μαχάων επιμελήθηκε τις πληγές του Φιλοκτήτη, του τραύματος του Μενελάου, και όταν πληγώθηκε ο ίδιος, από τον Πάρη, μεταφέρθηκε με το άρμα του Νέστορα από το πεδίο της μάχης στο στρατόπεδο.

2)Έλενος

Ο ΄Ελενος ήταν γιος του βασιλιά της Τροίας Πριάμου και της Εκάβης, δίδυμος αδελφός της Κασσάνδρας, ο οποίος είχε, όπως και η αδελφή του, μεγάλη μαντική ικανότητα.
Ο΄Ομηρος αναφέρει ότι ο Έλενος, εκτός της μαντικής του ικανότητας, ήταν και γενναίος πολεμιστής. Οι μετά τον Όμηρο επικοί ποιητές αναφέρουν ότι είχε προείπει στους Τρώες, όπως και η Κασσάνδρα, την καταστροφή της πόλης τους. Ο Έλενος απέκτησε το μαντικό χάρισμα μαζί με την Κασσάνδρα σε παιδική ηλικία: οι γονείς του τέλεσαν μια τελετή στον ναό του Θυμβραίου Απόλλωνα έξω από τις πύλες της Τροίας και το βράδι απεχώρησαν αφήνοντάς τον μαζί με την αδελφή του μέσα στον ναό. Την άλλη μέρα πήγαν να πάρουν τα παιδιά και τα βρήκαν να κοιμούνται έχοντας δίπλα τους δύο φίδια που τους έγλυφαν το πρόσωπο. Ο Πρίαμος και η Εκάβη άρχισαν να φωνάζουν και τα φίδια αποτραβήχθηκαν, αλλά είχαν προλάβει, ως όργανα του θεού, να τους δώσουν το χάρισμα της μαντικής. Ο Έλενος, σε αντίθεση με την Κασσάνδρα, προέλεγε το μέλλον ερμηνεύοντας τις κινήσεις και τις κραυγές των πουλιών (οιωνοσκοπία). Επιπλέον, ο  Απόλλων  δώρισε στον Έλενο ένα τόξο από ελεφαντόδοτο, με το οποίο ο ήρωας πλήγωσε τον  Αχιλλέα στο χέρι. Ο Έλενος πήρε μέρος και στους νεκρικούς αγώνες που έγιναν μπροστά στο κενοτάφιο του Πάρι, όταν τον νόμιζαν νεκρό. Είχε προείπει μάλιστα στον Πάρι όταν εκείνος έφευγε για το πρώτο ταξίδι του στην Ελλάδα, οπότε απήγαγε την Ελένη, όλες τις συμφορές που θα ακολουθούσαν. Σε όλο σχεδόν τον  Τρωϊκό Πόλεμο ο Έλενος πολέμησε θαρραλέα κοντά στον ΄Εκτορα, και όταν αυτός σκοτώθηκε, ο Έλενος τον αντικατέστησε επάξια και πληγώθηκε από τον Μενέλαο. Η στάση του Ελένου άλλαξε και έγινε σχεδόν εχθρική προς την πατρίδα του μετά τον θάνατο και του Πάρι: Ο Έλενος διεκδίκησε και αυτός την Ωραία Ελένη, μαζί με τον Δηίφοβο και τον Ιδομενέα, οπότε όταν την πήρε ο Δηίφοβος, ο Έλενος αποσύρθηκε στο όρος Ίδη και πήρε όρκο να μη ξαναπολεμήσει για την Τροία. Ο μάντης Κάλχας είπε στους Αχαιούς ότι μόνο ο Έλενος μπορούσε να τους πει πώς θα κυρίευαν την Τροία. Τότε ο έξυπνος Οδυσσέας ανέλαβε την υπόθεση και, αφού αιχμαλώτισε τον Έλενο, τον ανάγκασε λίγο με το καλό, λίγο με το άγριο, να του αποκαλύψει αυτά που γνώριζε. Ο Έλενος απεκάλυψε ότι η Τροία θα έπεφτε μετά την εκπλήρωση τριών προϋποθέσεων: 1) Να λάβει μέρος στον πόλεμο ο Νεοπτόλεμος. 2) Οι Αχαιοί να πάρουν στην κατοχή τους τα οστά του Πέλοπα. 3) Να κλέψουν το θαυματουργό ουρανόσταλτο «Παλλάδιο». Γνωστότερος ωστόσο είναι ένας τέταρτος όρος: έπρεπε να έρθει να πολεμήσει μαζί τους ο  Φιλοκτήτης , καθώς είχε το τόξο και τα βέλη του Ηρακλή. Στο σημείο αυτό γίνεται λόγος και για τον Δούρειο ΄Ιππο, ότι δηλαδή η ιδέα του ανήκε στον Έλενο και υιοθετήθηκε από τους Έλληνες.
Για όλες αυτές τις υπηρεσίες του προς τους πολιορκητές της Τροίας, καθώς και για το ότι είχε αποτρέψει τον Πάρι να απαγάγει την Ελένη, και είχε εμποδίσει τους Τρώες να αφήσουν το πτώμα του Αχιλλέα να το φάνε τα κοράκια, ο Έλενος έσωσε τη ζωή του όταν κυριεύθηκε η Τροία.
( πηγή ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

(ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ Γ΄ΜΕΡΟΣ)