ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΠΤΑΜΕΝΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΩΝ

Για αιθεροβάμονες η ανάρτησή μας, από το βιβλίο του αειμνήστου ερευνητού και συγγραφέως Ιωάννου Φουράκη "ΜΕΙΞΙΣ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ και ΙΣΤΟΡΙΑΣ" ( σφαιρική περιήγησις εις τον ναόν της Θεάς Μνημοσύνης και τα Ιαρά άλση των Ελικωνίδων και Πιερίδων Μουσών) από τις εκδόσεις ΤΑΛΩΣ. ΄Ενα μικρό απόσπασμα , από το συναρπαστικό αυτό βιβλίο , το οποίο αξίζει να το αναζητήσετε και να το "μελετήσετε". Περί των ιπταμένων αρμάτων ο λόγος εδώ. Μύθος ή πραγματικότητα;

Bimanas ,http://timetravelinstitute.com/threads/golden-jets-of-the-past.6917

Ο  Αθανάσιος Στεγειρίτης (βλ ΩΓΥΓΙΑ , κεφ. Ζ΄)  αναφέρει 

« Αφ΄ού έλαβε τον σπόρον ο Τριπτόλεμος, και των πτερωτών δρακόντων το άρμα, παρά της Δήμητρος, περιήρχετο την οικουμένην ιπτάμενος δια του αέρος, και εδίδασκε τους ανθρώπους, όσα εδίδαξε και η Δήμητρα, εις τόπους μακρινούς, όπου δεν ήλθεν εκείνη. ΄Οθεν ελθών και εις την Σκυθίαν κατέλυσεν εις τον οίκον του βασιλέως των Σκυθών Λύγκου, όστις υπεδέχθη αυτόν φιλοφρόνως. Αφ΄ού όμως έμαθε τον σκοπόν της περιηγήσεως αυτού απεφάσισε να τον φονεύση κοιμώμενον, δια ματαιοδοξίαν, και δείξη αυτός ύστερον τον σπόρον του σίτου εις τους υποκειμένους αυτού, δια να φανή αυτός ευρετής. Προφθάσασα η Δήμητρα μετεμόρφωσεν αυτόν εις ζώον Λύγκα, το οποίον είναι σύμβολον σκληρότητος και αρπαγής…»…

Δια της πρώτης εκ των δύο πληροφοριών, ήτοι, περί του άρματος των πτερωτών δρακόντων, δεν υπονοείται απλώς αλλά αναφέρεται σαφώς, πως και κατά την «άμοιρον ιστορίας περίοδον» οι Πρωτοέλληνες ( Πελασγοί – Ατθίδες- Τυνδαριδείς- Αιγιαοκρήται), αλλά και οι ΄Ελληνες είχον και εχρησιμοποίουν αεροπλάνα, ή άλλα όμοια ή παρόμοια οχήματα. Περί της υπ΄αυτών χρησιμοποιήσεως του αεροπλάνου, αλλά και περί της υπ΄αυτού χρησιμοποιουμένης προωθητικής ύλης, εις την Μυθολογίαν αυτών αλλά και των Ινδών ( ΡΑΜΑΓΙΑΝΑ-ΜΑΧΜΠΑΡΑΤΑ) έχουν αποτυπωθή πολλαί σκόρπιαι  αλλά και ενδεικτικαί, εάν όχι αποδεικτικαί, αναφοραί και πληροφορίαι.

Αι αποτυπωμένοι εις την των δευτέρων Μυθολογίαν θα είχον ίσως μικροτέραν, εάν όχι μηδαμινή, σημασίαν, εάν αυταί κατά το πνεύμα των, εάν όχι και κατά το γράμμα των, δεν περιέγραφον και δεν προσδιόριζον

Α. Την υπό των Ραμάνα χρησιμοποίησιν «αιθερίων αρμάτων», των «ΒΙΜΑΝΑΠΟΥΣΠΑΚΑ», εναντίον των εσμών και ορδών των ανθρωπομορφοποιημένων και ανθρωπομορφοποιουμένων πιθήκων, Βανάρα αποκαλουμένων.

Β. Την από την Αιγηίδα καταγωγήν των Ραμάνα, και την εις την Ινδικήν χερσόνησον και κυρίως, εις την νήσον Λάνκα (Σριλάνκα= Κευλάνην) εξανθρωπιστική των εκστρατείαν.

΄Όπως λοιπόν ο Τριπτόλεμος (= Πρωτοέλληνες Πελασγοί) εχρησιμοποίει «των πτερωτών δρακόντων το άρμα» και δια αυτού «περιήρχετο την οικουμένην ιπτάμενος δια του αέρος» , ούτω και ο βασιλεύς των Ραμάνα ( Πρωτοελλήνων, Αιγαιοκρητών ή Δαρβιδών) εχρησιμοποίει « το αιθέριον άρμα», το Βιμάνα-Πουσκάπα:

« που ήταν μαγικό χρυσό ιπτάμενο άρμα, που το έσερναν άλογα και έλαμπε ως το φεγγάρι ανάμεσα στα σύννεφα καθώς πετούσε εις τον αέρα. Και το οποίον τον μετέφερε γρήγορα εις τον αέρα μαζί με τους φίλους του…και εν συνεχεία προσγειώθηκε εις το Μπαράνβα κι΄έστειλε μήνυμα» (βλ. σελ. 126,129,140,141,201,258,260 κσι 306 του υπό τον τίτλον «ΡΑΜΑΓΙΑΝΑ» Ινδικού έπους τμήματος, μεταφρασθέν εις την ελληνικήν από τον Κ.Στεφανίδην το 1975 εκδόσεις  ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΝΑΣ ΕΠΟΧΗΣ).

Ο πολυ γνωστός Αμερικανός ερευνητής των μυστικών της  αρχαιότητας και πολυδιαβασμένος συγγραφεύς ΄Αντριους Τόμας , εις την 110ην σελ. του έργου του ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΟΣ εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ), αναφερόμενος εις τας περί των Βιμάνα-Πουσκάκα ανωτέρω περιγραφάς και αναφοράς της των Ινδών Μυθολογίας , σημειοί:

« Είναι πολύ λογικό να φανταστούμε ότι οι περισσότεροι θρύλοι για τα ουρανόπλοια  σε    παλιές εποχές  είναι απόηχοι της αεροπορίας  και της αστροναυτικής  ενός αναπτυγμένου πολιτισμού  στο θολό παρελθόν. Παρά τη μεγάλη αντίδραση σ΄αυτή τη θεωρία , που κυρίως προέρχεται από την πλειοψηφία των επιστημόνων , υπάρχουν αναρίθμητα γεγονότα που την ενισχύουν.

Το «Ραμαγιάνα» της Ινδίας περιέχει λεπτομερώς  περιγραφές ενός «βιμάνα» ή αερόπλοιου. ΄Ηταν αυτό-προωθούμενο από ένα κιτρινωπό άσπρο υγρό. Το βιμάνα  ήταν μεγάλο- είχε δύο ορόφους, παράθυρα κι΄ένα θόλο με μυτερή κορφή. Το αερόπλοιο της αρχαιότητας  μπορούσε να πετά με «ταχύτητα του ανέμου», ανάλογα με τις ικανότητες του πιλότου  και σκορπούσε « ένα μελωδικό ήχο». Ο χειρισμός του απαιτούσε μεγάλη ευφυία.Το σκάφος μπορούσε  να ταξιδεύει  στον ουρανό ή να σταματά ή να μένει ακίνητο στον αέρα.

« Τα βιμάνα φυλάσσονταν  στο «βιμάνα γριχά» ή υπόστεγο αεροπλάνων. Τα αρχαία κείμενα  δηλώνουν ότι  το βιμάνα πετούσε πάνω απ΄τα σύννεφα  κι από  κείνο το ύψος  που « ο ωκεανός φαινόταν σαν μικρή πισίνα νερού». Ο πιλότος μπορούσε να δει « τη χώρα γύρω απ΄τον ωκεανό και τα στόματα των ποταμών που συναντούσαν τον ωκεανό».

Επισημαίνων και ο γνωστός διανοητής και εμβριθής ερευνητής  Δ. Λαζογιώργος τας περί των αεροπλάνων  της απωτάτης  αρχαιότητας αναφοράς του Αισχύλου, κυρίως  τας εις το «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ»  αποτυπωμένας εις τας σελίδας 17-20 του έργου του «ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ», μεταξύ των άλλων σημειοί:

« Αλλά ποιά είναι  τα σημεία αυτά, όπου –με σοφό τρόπο και πολύ σκεπασμένα –κάνει ο Αισχύλος αποκαλύψεις ;

« Την προσοχή μας τραβά,πρώτ΄απ΄όλα, ο τρόπος και το μεταφορικό μέσο με το οποίο φθάνουν στον Καύκασο, για να συναντήσουν τον Προμηθέα, οι Ωκεανίδες : « σ΄άρμ.απέδιλ’ ήρθα εδώ φτερωτό». Μόνες τους λένε δηλαδή, ότι έφτασαν εκεί μ΄ένα απροσδιόριστο, κατ΄αρχάς, ιπτάμενο όχημα. Πιο κάτω  προκύπτει ότι με το ίδιο όχημα έχει φθάσει στον Καύκασο και ο πατέρας τους Ωκεανός, που όπως αποκαλύπτει  έρχεται από πολύ μακριά « κυβερνώντας χωρίς χαλινούς , με το νου μονάχα, το γοργόφτερο τούτο πετούμενο» δηλ. τηλεπαθητικά.

« Αλλά και οι Ωκεανίδες λένε ότι για να «πεζέψουν» όπως τους ζητά ο Προμηθέας , - το αφήνουν «στον αιθέρα» , δηλ. να στέκεται πάνω από τη γή! Τις πληροφορίες συμπληρώνει ο Ωκεανός, όταν χαρακτηρίζει το μεταφορικό τους μέσο σαν «τετράσκελο πουλί», που « χτυπά τις φτερούγες στο διάπλατο αιθέρα», έτοιμο για το ταξίδι του γυρισμού….».

Μιάν άλλη επισήμανσιν, περί των αεροπλάνων της απωτάτης αρχαιότητας έχει κάνει και ο Τσαρλς Μπέρλιτζ, την οποίαν έχει διατυπώσει εις το έργον του «Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ» ( μετάφρασις Μάριου Βερέττα και έκδοσις ΩΡΟΡΑ) όπου , εις την σελ. 142 σημειοί:

«Πολλά από τα ανεξήγητα ευρήματα του παρελθόντος μοιάζουν με τα σημερινά επιτεύγματα της επιστήμης, με μόνη τη διαφορά ότι κατασκευάστηκαν πριν μερικές χιλιάδες έτη.

Σε τάφους της Κολομβίας βρέθηκαν μινιατούρες αεροπλάνων με φτερά σε σχήμα «Δ». Οι τάφοι αυτοί κατασκευάστηκαν τουλάχιστον πριν 15.000 χρόνια. Μοντέλα από ανεμόπτερα βρέθηκαν εις την Αίγυπτον. Οι αρχαιολόγοι του προηγούμενου αιώνος νόμιζαν ότι ήταν παιχνίδια…».

Και εις τα πολύ ελάχιστα εκ  των διασωθέντων έργων των Ελλήνων μυθογράφων, ποιητών και ιστορικών υπάρχουν πολλαί διάσπαρται, αλλά δηλωτικαί και προσδιοριστικαί αναφοραί περί της εις την απωτάτην αρχαιότητα ( την προ αλλά και μετά τον κατακλυσμόν του Ωγύγου) υπάρξεως και χρησιμοποιήσεως του αεροπλάνου, αλλά και μεθόδων και δυνατοτήτων «της δια και επί  του αέρος» μετακινήσεως (= δια της εκ της βαρύτητος αποδεσμέύσεως και αποϋλοποιήσεως).

Μεταξύ των αναφορών τούτων είναι και αι ακόλουθαι τέσσερεις:

Α, «Αφού λοιπόν ο Βελλερεφόντης ανέβη εις τον Πήγασον, ίππον πτερωτόν, τον οποίον είχε γεννήσει ο Ποσειδών από την Μέδουσαν, και υψώθη εις ύψος, εχτύπησε πολλές φορές με τόξον από αυτό (τα πτερωτόν άλογο) την Χίμαιραν…(βλ. ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ , ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Β.32).

Β. « Ο δε Βοριάς άρπαξε την Ωρείθυια, καθώς έπαζε επάνως εις τις όχθες του Ιλισσού ποταμού, και συνουσιάσθη μαζί της. Αυτή δε γεννά θυγατέρας μεν Κλεοπάτρα και Χιόνην, υιούς δε Ζήτην και Κάλαϊν, οι οποίοι ήσαν πτερωτοί …» (βλ. ο.πΓ.199).

Γ. « Δι΄αυτό κι ο Αυτομέδοντας ωδήγησε κάτω απ΄τον ζυγό τους γρήγορους ίππους, τον Ξάνθο και τον Βαλίο, που ίσα  με τους ανέμους πετούσανε, και τους έτεκε με τον άνεμο Ζέφυρο η ΄Αρπυια Ποδάργη, σαν βοσκούσε σ΄ένα λειβάδι πλάι εις τα ρέματα του Ωκεανού…» ( βλ. ΙΛΙΑΔΑ Β΄145-150, καθώς και την σχετική με τα ίδια άλογα, αναφοράν του Ευριπίδου, εις τους στίχους 180-185 της Τραγωδίας του  ΡΗΣΟΣ).

Δ. « Δεν αναφέρω βέβαια όσα λένε δια τον ΄Αβαρη, που τον θεωρούσαν υπερβόρειο και λένε πως ένα βέλος τον περιέφερε σε όλη τη γη….( βλ. ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ Δ . 36).

Εις την ανωτέρω σημείωσίν του, ο ΄Αντριους Τόμας, όπως διαβάσαμε , αναφερόμενος εις την προωθητική δύναμιν ( την καύσιμον ύλην) του  Βιμάνα σημειοί: « ΄Ηταν αυτοπροωθούμενο από ένα κιτρινωπό- άσπρο υγρό».

Η αναφορά αυτή προκαλεί  το ερώτημα . Τι χημικής συνθέσεως  ήταν το υγρό τούτο;Καίτοι η απάντησις ήτο δύσκολους, η πιθανοτέρα εκδοχή είναι ότι το υγρόν τούτο ήταν υδράργυρος. Την εκδοχήν ταύτην ενισχύει και μια σχετική αναφορά του Παμμεγίστου των Πανεπιστημόνων Θεοφόρου Αριστέλους, ο οποίος εις το έργον του «ΜΙΚΡΑ ΦΥΣΙΚΑ» και εις το βιβλίον «ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ» βλ. Α 406, 20 σημειοί:

« …διότι ούτος λέγει ότι ο Δαίδαλος κατεσκεύασε κινουμένην την ξυλίνην  Αφροδίτην, εγχύσαν χυτόν άργυρον ( υδράργυρον) καθ΄όμοιον τρόπον και ο Δημόκριτος λέγει…..».

Εις έτερον έργον του, εις το υπό τον τίτλον «ΠΟΛΙΤΙΚΑ» ( βλ.Α΄4) ο αυτός Παμμέγιστος Πανεπιστήμων, αναφερόμενος εις τους υπό τον Δαίδαλον κατασκευασθέντας «αυτομάτους ανθρώπους» (=Ρομπότ) και εις τους από τον ΄Ηφαιστον τρίποδας (= διαφόρους μηχανάς), σημειοί:

« …όπως λέγουν δια τους αυτομάτους ανθρώπους του Δαιδάλου ή τους τρίποδας του Ηφαίστου , δια τους οποίους ο ποιητής 

( ΄Ομηρος) λέγει ότι αυτομάτως εξετέλουν την εργασίαν των εις το εργαστήριον του Θεού….».

Ο δε Θείος ΄Ομηρος περιγράφων τους  και από τον Αριστοτέλην αναφερομένους «τρίποδας του Ηφαίστου», εις τους στίχους 370-380 της έκτης ραψωδίας της ΙΛΙΑΔΟΣ, γράφει:

« Κι η Θέτιδα η λευκόποδη φτάνει εις το αρχοντικό του Ηφαίστου το άφθαρτο και κατάλαμπρο , που ξεχώριζε, όλο από χαλκό, ανάμεσα εις των θεών τα οικήματα, και που ο ίδιος ο Στραβοπόδης το έφτιαξε. Τον βρήκε μες΄εις τον ίδρωτα να στριφογυρνά γύρω απ΄τα φυσερά του, διότι βιαζόταν. Ετοίμαζε είκοσι εν όλω τρίποδες, για να στέκουν γύρω εις την αίθουσα τη στεριοκάμωτη, κατά μήκος των τοίχων, και  κάτω απ΄τη βάση του καθενός άρμοσε χρυσούς τροχίσκους, δια να μπορούν μόνοι τους να εισέρχωνται εις των Θεών τη σύναξη και πλάι να γυρνούν εις το οίκημά του, ένα θαύμα να το βλέπη κανείς….».

 Περί του προωθητικού υγρού των βιμάνα, ο ΄Αντριου Τόμας, εικάζει ότι πρόκειται για τον χυτό άργυρο με τον οποίο ο Δαίδαλος κινούσε την ξυλίνη Αφροδίτη, δηλαδή απόσταγμα κινναβαρίου. Κατά την Χημείαν κινναβάριον ή κινναβάρι είναι το φυσικόν βερμίλιον, το ορυκτόν θειούχος υδράργυρος. Κατά δε την ορυκτολογία είναι «ορυκτός θειούχος υδράργυρος κρυσταλλούμενος εις το τριγωνικό σύστημα και αποτελείται από 86,2% υδραργύρου και 13,8% θείου.

Εις πολλλά εκ των γνωστών, κυρίως όμως των αγνώστων έργων ττων Ελλήνων Σοφών των προχριστιανικών αιώνων υπάρχουν και έχουν εντοπισθή δεκάδες σκόρπιαι αναφοραί περί της εντοπίσεως , εξορύξεως, τήξεως, χύσεως και κρυσταλοενεργοφορτίσεως του κινναβαρίου. Δήλα δη περί της κρυσταλλοενεργοποιήσεώς του και χρησιμοποιήσεώς του ως πανισχύρου προωθητικής δυνάμεως, όπως τον χυτόν υδράργυρον, δια της οποίας ο Δαίδαλος κινούσε την ξυλίνην Αφροδίτην και οι Αιγαιοκρήτες (Ραμάνα ή Δαρβίδαι των Ινδιών ) το αιθέριον άρμα……