Λιθικά Ορφέως ( γ΄μέρος)

  

ΓΑΓΑΤΗΣ

Αποφεύγουν επίσης τα ερπετά και τον γαγάτη , όταν σηκώνονται οι κνίσες , ο οποίος βασανίζει όλους τους ανθρώπους με την διαπεραστική οσμή του.

Αλλά στις μύτες φέρνει ο γαγάτης καταστρεπτική μανία. Ούτε θα λησμονήσει αυτός τους ανθρώπους εκείνους, των οποίων θα ήθελες να ελέγξεις την ιερή νόσο ( την επιληψία). Διότι θα τους λυγίσει παρασύροντάς τους ταχέως προύμυτα προς τα κάτω.αυτοί δε ραντισμένοι από τον δικό τους αφρό περιστρέφονται εδώ και κει και  κυλιούνται κάτω στο χώμα. Η δε κερασφόρος Μήνη, που έχει γρήγορα πόδια, επειδή είναι οργισμένη εναντίον τους , όταν τους δει να βασανίζονται, τέρπεται η καρδιά της. Επίσης αν κάποια γυναίκα περπατώντας γύρω από τον καπνό , που έχει πολλά φάρμακα, δέχεται αυτόν αναπηδώντας στα σπλάχνα της . τότε ταχέως χύνεται από μέσα πολύς μαύρος ιχώρ, ο οποίος αποκλείεται παραμένοντας στο έσχατο μέρος της γυναικείας κοιλιάς. Τότε δε εξ΄άλλου βλέποντας να εκρέει από την κοιλιά της κάτω από τις πνοές του λίθου λασπώδες υγρό χαίρεται γι΄αυτό. Γιατί αυτός ο λίθος απομακρύνει την απέραντη νόσο.

Γνωρίζω επίσης ότι, ο γαγάτης εκτός τούτων δημιουργεί και άλλα πολλά εξαίσια. Εσένα δε θα σε τέρψει όταν καταδιώκει με τις κνίσες , τα ερπετά.

Ω Σκορπιέ, ο λαμπρός ήρωας Ωρίων δεν άκουγε ότι υπάρχει λίθος συνονόματος με σένα. Γιατί αληθινά, νομίζω, ότι ήθελε μάλλον αν έχει αυτόν παρά τα δικά σας άστρα, τότε που ήταν διατρυπημένα τα μέλη του από πικρούς πόνους.

Ούτε άκουγε αυτός για τον λίθο, που έχει μορφή κροτάφου, ότι αυτός εάν αναμειχθεί στην κορυφή καυστικού σκόρδου , εμποδίζει ταχύτατα τον σκορπιό, που εκτοξεύει πικρά βέλη.

Για τον λίθο αυτό, ο οποίος είναι πολύ όμορφος με κρόταφο ανθρώπου, λέω εγώ ότι ένα είναι τριμμένος ανάμεικτα με οξύτατο κρασί, καταπαύει το δηλητήριο της μαύρης ασπίδος που είναι υπηρέτης του θανάτου.

‘ Οποιος δε θ' ανεμείγνυε τον λίθο εντός ελαίου από ρόδα, αφού ψημένο από την φωτιά τον βυθίσει στο υγρό του ροδέλαιου, αυτός προσφέρει θεραπευτικό μέσο για τους πόνους των αυχένων , και εάν αναμειχθεί ο λίθος με γλυκό μέλι, εξαφανίζει την καταστρεπτική υδατώδη λάσπη της κοιλιάς,  η οποία ορμητικώς βυθίζεται στα κατώτερα μέρη της κοιλίας των ανδρών και δημιουργεί στους βουβώνες τους ενοχλητικό πρήξιμο.

ΚΟΡΑΛΛΙ

Γνώριζε επίσης, ότι η μεγάλη δύναμη του κοραλίου του Περσείδου μπορεί να καταστρέφει τα κέντρα του σκορπιού και να καταστήσει ακίνδυνη της ολέθρια ασπίδα. Γι΄αυτό τον λίθο κατ΄εξοχήν, από όλα όσα γεννώνται, μού λεγε ο Φοίβος, ο πάντα νέος , ότι κατά την φύση του είναι είδος που παράγεται με αυξανόμενες λεπτές πτυχώσεις που επικάθηνται η μια επί της άλλης. Τούτο θα έλεγε κανείς ότι είναι ψεύδος, γνωρίζω όμως την αλήθεια για το πώς κατασκευάσθηκε.

Κατά πρώτον δηλαδή, φυτρώνει μια χλωρή βοτάνη. Και δεν φυτρώνει στη γή, την οποία γνωρίζομε ως σταθερή τροφό των φυτών, αλλά στην ανήσυχη θάλασσα που γίνονται τα φύκια και όπου επίσης γίνονται ελαφρά βρύα.

‘ Όταν έπειτα μαραινόμεη φθάσει στο γήρας, τα μεν φύλλα της καταστρέφονται από την αλμύρα, αυτή δε κολυμπά στα βάθη της πολυθόρυβης θάλασσας, μέχρις ότου τα κύματα  την πετάξουν στην ακρογιαλιά. Εδώ ξαφνικά, αφού επιπλεύσει κάτω απ΄τον αίθριο ουρανό, λένε όσοι την είδαν, ότι φαίνεται να ισχυροποιείται. Κι΄ έπειτα από λίγο, αφού πήξει ολόγυρα σαν πάγος, μεταβάλλεται σε πέτρα και μέσα στα χέρια σου, αισθάνεσαι έναν λίθο τραχύ, ο οποίος προηγουμένως είχε σώμα υγρό.

Το σχήμα βέβαια της βοτάνης, διατηρείται ακόμα, όπως ήταν και πριν, επίσης διατηρούνται και τα κλαδιά και όσοι άλλοι καρποί φύτρωσαν ακόμη σ΄αυτούς κι΄επίσης η ρίζα, η οποία βλάστησε και εξετράφη μέσα στη θάλασσα και ο φλοιός που ήταν. Αλλά ο φλοιός είναι βέβαια τώρα λίθινος.

Κάποτε δε γλυκειά τέρψη θα έρθει στην  καρδιά σου βλέποντάς τον. Εγώ δε δεν γνωρίζω τι θέλγητρο καταβρέχει πάντα τας φρένας μου, όταν τον βλέπω. Ούτε είναι δυνατόν να χορτάσουν τα μάτια εκείνου που τον θεάται, αλλά εμένα με καταλαμβάνει έκπληξις, επειδή νομίζω ότι  είναι κάποιο θαύμα και ενώ πιστεύω σ΄αυτό , έχω βέβαια την εντύπωση ότι είναι κάτι απίστευτο.

Αλλά δεν είναι μάταιη η φήμη μεταξύ των ανθρώπων, ότι υπάρχει η φοβερή κεφαλή της Γοργούς, ούτε βέβαια ο ταχυπέτης Περσέας φαίνεται να ενόμισε ότι αυτό είναι ψεύτικο υπερφυσικό φαινόμενο.

Γιατί έχεις ακούσει ότι η Γοργόνα με τα φίδινα πλοκάμια , μια φοβερή παρθένος με όψη σκοτεινή, εφονεύθη από τον Περσέα κάτω απ΄τους τελευταίας γκρεμούς του ΄Ατλαντος, αυτή η μαύρη δυστυχία για τους ανθρώπους εκείνους, εναντίον των οποίων θα έρριχνε τα ανθρωποκτόνα βλέμματά της. Αυτοί όταν προσβλέψουν αυτό το πελώριο και ακατανίκητο φόβητρο, στέκονται πεθαμένοι από μοίρα λίθινη (απολιθώνονται).

Αυτήν , ούτε η ευρύστηθη Ατρυτώνη είχε την  διάθεση να την βλέπει, αν και βέβαια ήταν ατρόμητη, ούτε παρώτρυνε τον αδελφό της, έναν ισχυρόκαρδο άνδρα, τον χρυσοπατέρα Περσέα να δει αυτήν , αν και φονεύθηκε , αλλά με δόλο απέκοψε τον θηριώδη αυχένα της κόρης, η οποία δεν τον είδε προηγουμένως. Αφού πολύ ήσυχα από πίσω περιέβαλε τον λαιμό της με ένα γαμψώνυχο Κυλλήνιο δρεπάνι. Αυτής λοιπόν, και όταν ακόμη ήταν σκοτωμένη, ή όψη ήταν καταστρεπτική. Και ήταν πεπρωμένο να κατέβουν στο μαύρο σπίτι του μισητού Κρονίδη ( Πλούτωνα) πολλοί άνθρωποι, που εφονεύοντο από  μια νεκρή.

Αλλά τότε ο ήρωας, ραντισμένος καθώς ήταν από το αίμα, αφού κατέβηκε στο γιαλό ,έως ότου αποπλύνει τον ρύπο του αίματος στη θάλασσα και ενώ το κεφάλι της Γοργόνας ήταν ακόμα θερμό από τον θόρυβο της πάλης και έτρεμε, το τοποθέτησε πάνω σε χλωρές βοτές.

Εφ΄όσον δε αυτός δρόσιζε την αγαπητή του καρδιά στους νεροστρόβιλους, κουρασμένος από τον αγώνα , από την προσπάθεια και από την μεγάλη οδοιπορία, επί τόσον δε χρόνο βρεχόμενοι χόρτασαν από το ερυθρό αίμα οι θάμνοι, οι οποίοι ήταν διασκορπισμένοι στη γή κάτω από το κεφάλι της Μέδουσας, γύρω απ΄απ΄αυτούς εφορμώντας ταχέως προς τους θάμνους οι αύρες, οι γρήγορες θυγατέρες της θάλλασας, έπηζαν το αίμα. Και το έπηζαν τόσο, ώστε εσύ να νομίσεις ότι είναι εντελώς στερεά πέτρα, ούτε ήταν δυνατό να νομίσεις ότι ήταν αίμα, γιατί πράγματι ήταν στερεά πέτρα.

Και έχασε το υγρό σώμα της βοτάνης, αλλά και έτσι κατά κάποιον τρόπο,αν και η βοτάνη καταστράφηκε εξ΄ολοκλήρου, όμως δεν έχασε την μορφή της.

Το μεν χρώμα της ήταν βεβαίως, κόκκινο από το αίμα, τον τολμηρό όμως ήρωα κατέβαλε αφασία, καθώς ξαφνικά αντελήφθη το μέγα θαύμα. Τούτο εθαύμασε και η Διογέννητη πολυμήχανη Οβριμοπάτρη, όταν ταχέως ήρθε κοντά,

Καθόρισε δε αυτή να αλλάσσει πάντοτε η προηγούμενη φύση του κοραλίου, ώστε να είναι αυτό αθάνατη δόξα του αδελφού της.

Του έδωσε επίσης του λίθου, η Αγελαία απέραντη δύναμη, για να διαφυλάσσει πλήθη, όταν πηγαίνουν σε ψυχρό καταφύγιο,  ή εάν έχει κανείς αυτόν τον λίθο βαδίζοντας σε μακριά πορεία, ή δπαερνώντας την θεϊκή θάλασσα πάνω σε καλοφτιγμένο καράβι.

Επίσης το καλό κοράλι έδωσε στους ανθρώπους την δύναμη ν ΄αποφεύγουν το ταχύ δόρυ ( τις τρικυμίες) του μανιακού Ενυάλιου (Ποσειδώνα) και  τη συμμορία ληστών ανθρωποκτόνων. Και να ξεφεύγουν απ΄τον πολιό Νηρέα, όταν αναταράσσεται. Την γαλανή δε Τριτογένεια(Αθηνά) , την άφοβη, που διεγείρει τον θόρυβο της μάχης,

Την προσκαλούν σαν βοηθό των δικών τους κόπων.

΄Οσα δε φάρμακα είναι επιβλαβή και οι μαγικοί δεσμοί και κατάρες, για τις οποίες φροντίζουν πολύ οι άκαμπτες Εριννύες, είτε κάποιο μίασμα , καταστρεπτικό του σπιτιού, που δεν αντελήφθη ότι το έκρυβε κάποιος άνθρωπος, είτε εκτός αυτών όσες ακαθαρσίες και μαγικά άσματα εκτελούν μεταξύ τους από φθόνο οι άθλιοι, όλων τούτων θα μάθεις ότι το κοράλι είναι ισχυρότατο αντίδοτο φάρμακο.

Αφού δε το κόψεις σε κομμάτια, σπείρε το αναμειγνύοντας αυτό με την ξανθή Δήμητρα( το ξανθό σιτάρι) και βεβαίως κάθε καταστροφή θα απιδιώξει μακριά πό την δική σου καλλιεργήσιμη γή, και θ΄αποδιώξει επίσης τις  ξηρασίες, που απορροφούν το γάλα από τα στάχυα.

Ακόμα και το καταστρεπτικό χαλάζι, το οποίο με τα’ απειράριθμα βέλη  του προξενεί τραύματα στον αγρό, που είναι δύσκολο να θεραπευθεί.

Επίσης καταστρέφει το γένος όλων εκείνων, που κατατρώγουν τους καρπούς, δηλαδή τα σκουλήκια , τις κάμπιες και την ευρισκόμενη στον αιθέρα ερυσίβη, η οποία πετώντας από τον ουρανό με το κόκκινό της χρώμα κάτω προς τους καρπούς, κάθεται γύρω απ΄τα στάχια και τα καταστρέφει.

Θα καταστρέψει ακόμα τα κοπάδια των ποντικών και τα΄αναρίθμητα πλήθη των ακρίδων, και θα περάσουν ορμητικά οι κεραυνοί του Κρονίδη ( δηλαδή σε προστατεύει και από τον κεραυνό του Διός). Επειδή όχι επί ματαίω, σέβεται την δόξα του δικού του παιδιού. Εκείνο το κοράλι ανερχόμενος ο Αργειφόντης από το παραπέρα μέρος, μεταφέροντας αυτό, το προσπόρισε στους ανθρώπους πολύ περισσότερο από κάθε άλλο. Συ δε να θυμάσαι να το πίνεις πάντοτε με άκρατο (ανέρωτο) κρασί για την πικρή ασπίδα (δηλητήριο) , καθώς βέβαια σου  είπα.
( ακολουθεί δ΄μέρος)