Α΄ΜΕΡΟΣ
.JPG)
Οι δύο αναφερόμενες από τον Περιηγητή μυθικές πηγές με σημαντική σύμπραξη στην διαδικασία της περίφημης
‘’εις Τροφωνίου Καταβάσεως,’’ στην επικρατούσα θρησκευτική αντίληψη, ήσαν οι απόκοσμες πηγές που έρρεαν στην χώρα του Θανάτου. Στον Άδη.
Από τα χρυσά ελασμάτια, (1) που βρέθηκαν ως αποδεικτικά μυητικής ταυτότητας του νεκρού, σε τάφους της νότιας Ιταλίας, τα περισσότερα περιγράφουν την θέση των πηγών στον επέκεινα τόπο όπου αναπαύονται οι ψυχές των απελθόντων.
Αυτές οι πηγές ήταν γνωστές μόνον ως πηγές του Άδη. Της Χώρας του Θανάτου.
Ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος, η σύγχρονη Δυτική θρησκευτική κυρίως συνείδηση, είναι αδύνατο ν’ αποδεχτεί τέτοιου είδους θεωρήσεις.
Τέτοιες μαρτυρίες ερμηνεύονται ως φαινόμενα που κινούνται μεταξύ, αφελούς πίστης από τη μια, και εξειδικευμένης εξαπάτησης από την άλλη.
Ο σύγχρονος επιδερμικός Ορθολογισμός, αδυνατεί ν’ αποδεχτεί τέτοιες πρακτικές. Από την άλλη, η αρχαία Ελληνική Σκέψη, και ο σύμφυτος έλεγχος, δεν φημίζεται σε πολλά, ότι υπολείπεται των σημερινών βασικών αρχών της Επιστημονικής Γνώσης και Απόδειξης.
Ας δούμε λοιπόν τί ακριβώς γινόταν με το νερό της Λήθης και της Μνημοσύνης στην αρχαία Λειβαδιά.
Τονίστηκε ήδη, και όσο νωρίτερα γίνει αποδεκτό τόσο το καλύτερο, ότι οι πηγές με το ‘’μυθικό νερό,’’ δεν είναι οι πηγές της Έρκυνας.
Στο κείμενο υπάρχει πολύ προσεκτική διατύπωση.
Και επειδή ένα νερό εξαφανίζεται από ποτέ έως σπανίως, οι μυθικές πηγές εξακολουθούν να ρέουν, ενοποιημένες πια, λίγο πριν το γραφικό ξωκλήσι,
του Άη Γιάννη, στα μεσημβρινά του λόφου, στον δρόμο προς την Σούρπη.
Με τα σημερινά κριτήρια ίσως δείχνει απόμακρο ή αυθαίρετο, αλλά στην πραγματικότητα, η Πηγή του Άη Γιάννη, βρίσκεται αναμφισβήτητα και αυταπόδεικτα μέσα στον Χώρο του Ιερού Όρους.
Σε τόπο δηλαδή, που θα την αναζητούσε κάποιος γνώστης των δεδομένων ακόμα κι αν έλειπε οποιαδήποτε μαρτυρία της ύπαρξής της εκεί. Η λειτουργία του δρώμενου, προϋποθέτει την απαραίτητη συνύπαρξη και συμμετοχή των τεσσάρων κοσμικών στοιχείων.
Η γή, ο αέρας, το νερό, και η φωτιά,
συμμόρφωναν την Τέλεια Ιερουργία στον περί την Λεβάδειαν Ιερό Χώρο.
Κατά την ανάβλυση και εν συνεχεία ροή νερού Πηγής, εξακριβώθηκε ότι δημιουργείται ένα ηλεκτρικό, και μαγνητικό πεδίο, και μάλιστα στατικό.
Ευνόητο γίνεται ότι η δημιουργία του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου,
π α ρ α κ ο λ ο υ θ ε ί την ροή, και εναρμονίζεται σε παράλληλη και συγκεκριμένη διεύθυνση, που ακολουθεί το ρεύμα νερού. Ο στατικός ηλεκτρομαγνητισμός, είναι
γεγονός ότι επηρεάζει άμεσα, όλα τα έμβια, αλλά και άβια όντα. Στα πλοία για παράδειγμα, που κινούνται πάνω σε υγρό στοιχείο, η δημιουργία υψηλού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, είναι δυνατόν να βλάψει σοβαρά κάθε ζωντανό οργανισμό, εάν εκτεθεί στον ιονισμό, χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις.
Σε ζώα που μεταφέροντο παλαιότερα με πλοία, απορρυθμιζόταν κάθε οργανική
λειτουργία αν δεν τα προστάτευαν από ‘’την ασθένεια της λαμαρίνας’’ βάζοντας στο λαιμό τους χάλκινα περιλαίμια. (2)
Με ειδικά μονωτικά υλικά προφυλάσσονται τα δάπεδα των πλοίων, για την αποφυγή
ανεπιθύμητων καταστάσεων.
Ο στατικός ηλεκτρισμός θεωρήθηκε ως η κυριότερη αιτία της αυτανάφλεξης, που σημειώθηκε στην γέφυρα μεταξύ Ρίου – Αντιρρίου, πριν λίγο καιρό.
Το παράδειγμα της αποφυγής των επηρειών του στατικού ηλεκτρισμού, επιβεβαιώνει την τέχνη και τεχνική που είχε εφαρμοστεί στην δίδυμη Πηγή,
της Λήθης – Μνημοσύνης.
Αφού λοιπόν το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ‘’παρακολουθούσε’’ το υδάτινο ρεύμα, πολύ απλά μια ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ του πηγαίου νάματος, αυτόματα αντέστρεφε και το μαγνητικό πεδίο.
Έτσι το ίδιο νερό, είχε δύο τελείως διαφορετικές και αντίθετες ιδιότητες, εξαρτώμενες απολύτως από την κατά περίσταση εκλογή.
Η προσεκτική ανάγνωση του κειμένου που προηγήθηκε, και βρίσκεται χαραγμένο στο χρυσό ελασμάτων, επιμαρτυρεί την αντιθετικότητα των Πηγών.
«..Εύρήσεις δ’ Α’ί’δαο δόμων έπ’ άριστερά κρήνην
παρ’ δ’ αύτήν λευκήν έστηκυίαν κυπάρισσον
ταύτης τής κρήνης μηδέ σχεδόν έμπελάσειας
εύρήσσεις δ’ έτέραν, τής Μνημοσύνης άπό λίμνης,
ψυχρόν ύδωρ προρρέον..»
[Θα βρείς στου Άδη τα παλάτια, προς τ’ αριστερά μια βρύση
κοντά σ’ ένα άσπρο κυπαρίσσι. Σ’ αυτήν ούτε που θα πλησιάσεις.
{είναι η Λήθη} Θα βρείς ύστερα μιάν άλλη, από την λίμνη της Μνημοσύνης,
που τρέχει κρύο νερό….]
Η σαφής περιγραφή της ‘’επ’ αριστερά’’ θέσης υπογραμμίζει την ιδιαιτερότητα.
Η άλλη κρήνη της Μνημοσύνης, γίνεται ευνόητο ότι βρίσκεται ‘’επί δεξιά.’’
Άλλωστε σ’ αυτές τις περιπτώσεις το Αριστερό Στοιχείο δηλώνει το Αρνητικό.
Το κακό, ο όλεθρος, η καταστροφή, έρχονται πάντα από αριστερά. Με το ένα χέρι της η Αθηνά καθυστερεί τον αριστερό βράχο στις Συμπληγάδες, ενώ με το άλλο, σπρώχνει την Αργώ σε κίνηση επιτάχυνσης.
Από τον αριστερό βράχο των Φαιδρυάδων στους Δελφούς, αποτίουν δίκη, οι κατακρημνηζόμενοι.
Η παραγωγή έτσι, ενός ενιαίου στατικού ηλεκτρομαγνητικού ρεύματος,
το οποίο με πληρότητα εκδηλώνεται μεταξύ των δύο αντίθετων πόλων,
Θετικού –Αρνητικού, διακρίνεται εκεί σε σύνοδο και λειτουργία. Σύμφωνα λοιπόν με την περιγραφή του κειμένου στο χρυσό ελασμάτιο, που κάποτε από παρεξήγηση είχε νομισθεί ως ανάθημα του μαντείου του Τροφωνίου, η αναπαραγωγή
δείχνει σε σχέδιο έναν δρόμο, ουδός Αΐδαο, στον Άδη, σαν να βρίσκεται κάποιος στην κόψη περίπου μιας ορεινής κορυφογραμμής. Τα νερά μιας πηγής, της Λήθης, ρέουν στην αριστερή κατωφέρεια, ενώ εγγύτατα στην δεξιά, τα αντίστοιχα της Μνημοσύνης.
Προφανώς η διδυμότοκη ανάβλυση, το διδυμότοκο ρεύμα νερού,
δ ι α σ π ά τ α ι σε επί μέρους ποσότητες, οι οποίες άμεσα επηρεαζόμενες από την σ τ ρ ο φ ή,
και α ν τ ι σ τ ρ ο φ ή, του μαγνητικού πεδίου, παρουσιάζονται με ιδιότητες απαραγνώριστα αντίθετες, αλλά και διαλεκτικά αναμφισβήτητες.
‘’τα βάσανα λησμονιούνται, μα ο καλός λόγος
δεν λησμονιέται.’’ (3)
Όταν ο μυούμενος έπινε από το νερό της Λήθης, με την επιδίωξη..
‘’ίνα λήθη γένηται ά τέως έφρόντιζεν’’,
ουσιαστικά καταγίνοταν στην απάλειψη και αναίρεση των αρνητικών φροντίδων.
Των βασανιστικών φροντίδων που βάραιναν την συνείδησή του.
Έπινε αυτό το νερό, λ ί γ ο π ρ ι ν τ η ν Κ α τ ά β α σ η, έτσι ώστε να είναι τελείως καθαρός για να επιτύχει την πολυπόθητη Συγγένεια με την θεότητα,
‘’συγγενέσθαι τώ δαιμονίω’’.
Η Λήθη επιγραμματικά α ν α ι ρ ο ύ σ ε τ α λ ά θ η …..
Στο φαινόμενο αυτό κάποια βαθύτερη ανάλυση δεν συνιστάται. Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι ‘’τα ζητήματα πρέπει να γίνονται απλά, όχι όμως απλούστερα.’’
Και είναι πράγματι λυπηρό, που τέτοιου είδους θεωρήσεις δεν διδάσκονται σε Θεολογικές, αλλά και Θρησκειολογικές Σχολές γενικότερα.
Αντίθετα μια μελαγχολική διαπίστωση, είναι ένα φαινόμενο των σύγχρονων καιρών. Σήμερα πολλοί επιγενόμενοι χλευάζουν και λοιδορούν, τις πρακτικές που κάποτε εφαρμόζονταν στο Τροφώνειο.
Κι ας έλεγε ο Πυθαγόρας ότι,
‘’οι άνθρωποι γίνονται βέλτιστοι όταν βαδίζουν προς τους θεούς.’’
Κι ας έλεγε ο Πλούταρχος ότι,
«…πρόνοια θεών συσκευασαμένη
τα χρηστήρια πανταχόθεν οίχεται…» (4)
[όταν η Πρόνοια των θεών εγκατέλειψε τους Έλληνες,
πήρε ως αποσκευές τα χρηστήρια]
Ακόμη και αντεθνικός Κλήμης υπερασπιζόμενος την δική του πλευρά κήρυττε.
«..οί χρησμοί τάς είς τήν θεοσέβειαν
ήμίν άφορμάς έναργέστατα προτείνοντες
θεμελιούσι την αλήθειαν..» (5)
Πολλά είναι εκείνα που δείχνουν ότι ο αρχαίος Ελληνικός ορθολογισμός, σε σύγκριση με τον σημερινό αναφαίνεται πλεονεκτικά αναμφισβήτητος.
‘’Οι άνθρωποι που επισκέπτονταν κάποτε τα μαντεία, ασφαλώς δεν ήταν αφελείς.’’
(Γιώτα Βαλλά Θρησκειολόγος. ΒΟΙΩΤΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ,τ.44)
Σήμερα ως υπερφίαλοι έχουμε την πολυτέλεια
να παρακούμε ακόμα και τον Αϊνστάιν.
Σε απλούστερη λοιπόν προσέγγιση του νερού της Λησμονιάς, είναι αναγκαίο από την αρχή να γίνει κατανοητό ότι αυτό το ανεξήγητο σε πολλούς ιδίωμα και αποτέλεσμα, ήταν πέρα για πέρα έργο ανθρώπινο.
Αληθινό, ισχυρό και τελεσφόρο, στην Λήθη που επαγγελόταν.
Απλά ήταν προϊόν και αποτέλεσμα εφαρμογής της ανυπέρβλητης κάποτε Ιερατικής Τέχνης.
Πιο απλά. Το ιερατείο της εποχής ασφαλώς γνώριζε ότι όλα τα ποτάμια πηγάζουν από τον Βορρά.
Την Έδρα και Πηγή του μαγνητισμού, που συντελεί στην ανάβλυση όλων των πηγών νερού.
Ότι η φορά του υδάτινου ρεύματος, έχει φορά από Βορρά προς Νότο.
Γνώριζαν επίσης τον στατικό, αλλά και τον Ηλιακό ηλεκτρισμό, αφού ο Ιπποκράτης, διδάσκαλος άλλωστε της Ευρωπαϊκής Ιατρικής, πρώτος χρησιμοποίησε αυτόν τον ηλεκτρισμό για να θεραπεύσει καρκίνο του μαστού με ηλιακή ακτινοβολία.
Επίσης ευνόητο είναι ότι είχαν απόλυτη γνώση της σύνθεσης και λειτουργίας του ανθρώπου ως ενός αυτοτελούς
χυμειο – ηλεκτρο – μαγνητικού οργανισμού.
Μ’ αυτές τις επίσης πολύ απλές προϋποθέσεις, γίνεται απόλυτα κατανοητή η επήρρεια ενός ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ κινούμενου ρεύματος, μέσα σ’ έναν χυμειοηλεκτρικομαγνητικό οργανισμό.
Η ε ξ ά λ ε ι ψ η βασανιστικών εγκεφαλικών σ υ ν ά ψ ε ω ν, ήταν έτσι γεγονός και έργο απτό.
Μια επίσης παράλληλη διαδικασία χρησιμοποιούσαν για την βελτίωση του σωματικού αυτή τη φορά Επαναπροσδιορισμού. Υποχρέωναν τον μυούμενο να περπατάει άναποδίζων.
Να περπατάει δηλαδή από το ποτάμι έως την θέση της Μύησης
α ν ά π ο δ α (6)
Είναι σημαντικό ότι αυτή η διαδικασία δεν είχε καμιά σχέση με κίνηση προς τα πίσω.
Άλλο ήταν το Όπισθεν. Στο προκείμενο γινόταν ένα αντίθετο του Πρόσσω.
Ο μυούμενος έμοιαζε μ’ έναν Άξονα που μετέστρεφε την πρόσσω κίνηση σε ανάποδα.
Ακριβώς όπως κάνει ο ελικοφόρος άξονας του σύγχρονου πλοίου.
Στο σημείο αυτό ακόμα κι ο Αϊνστάιν θα έλεγε πως το ζήτημα παράγινε απλό…..
Ο ιερέας στο Λύκαιο της Αρκαδίας κατά την Τελετουργία, ανάδευε το νερό, επιτυγχάνοντας έτσι ποιος ξέρει τι εξεζητημένα αποτελέσματα.
Μια εναλλαγή φάσεων, Θετικού, Αρνητικού και Ουδέτερου, γίνεται φανερό ότι εκδηλωνόταν σ’ αυτό το ανάδεμα του νερού.
Η Παράδοση του φερόμενου ως συμβάντος στον Ιορδάνη ποταμό, έχει κι αυτή την ερμηνεία της.
Στηρίζεται στην ίδια αρχή. Ο Ιορδάνης πράγματι εστράφη προς τα οπίσω.
Το φαινόμενο έχει την απόδειξή του, η οποία πηγάζει από την απλή παρατήρηση. Είναι ένας πατριώτης μας, ο πολύς Πλούταρχος που μας πληροφορεί ότι ο Ιορδάνης είναι στην ουσία δύο ποτάμια.
Ο Ιόρ και ο Δάνης. (7)
Τώρα κατανοείται ότι εκεί που τα νερά των δύο ποταμών συναντώνται και συρρέουν, η εκδήλωση του Έτερου, του Εκάτερου και του Ουδέτερου, ήδη πλεονάζει.
Και έτσι απλά φτάνουμε στο Σήμερα.
Στο Σήμερα της Χαμένης Γνώσης.
Στο Σήμερα του χλευασμού και της απαξίωσης.
Στο Σήμερα της ΄΄πολυγνωστικής΄΄ Επιστήμης.
Προσωπικά θα ήμουν ικανοποιημένος εάν κάποιος επιστήμονας μου απεδείκνυε τι ακριβώς είναι το Ηλεκτρικό Ρεύμα Κάποτε έλεγαν ότι είναι ροή ηλεκτρονίων.
Ως ροή όμως δεν χυνόταν έξω από τον ρευματοδότη, τώρα ακούγεται ο όρος μετατόπιση. Αλλά κι αυτός είναι ελλειπής.
Ο Πίνδαρος είχε δίκιο, όταν μονολογούσε.
«..εφήμεροι, τι τώρα, τι ύστερα.
ο άνθρωπος είναι το όνειρο μιάς σκιάς..» (8)
Δίκιο είχε κι ο Αριστοτέλης, όταν αναγνώρισε στον κάθε επιστήμονα μια
Γνώση, η οποία μόλις που φτάνει ένα τμήμα, μια υπόληψη εκ τού καθόλου της ίδιας της Επιστήμης που μετέρχεται.
Θα ήταν ήδη μια ολοκληρωμένη ενότητα, αν η αναφορά στις πηγές Λήθης – Μνημοσύνης, τελείωνε σ’ αυτό το σημείο. Αλλά στο απόσπασμα της χρυσής ταφικής πινακίδας υπάρχει ένας σαφής δικαιολογητικός λόγος, που επιβεβαιώνει την σύγχρονη επιστημονική πενία.
Ο Διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανητάριου – διακεκριμένος επιστήμονας, ίσως στην ρύμη του λόγου κατά των αστρολόγων - ωροσκόπων, κάπου παρεξέκλινε και είπε το εξής άστοχο.
‘’Από τα τεκταινόμενα στον Ουρανό
τίποτα δεν επηρρεάζει τα τεκταινόμενα στην Γή.’’
Το κείμενο της πινακίδας που ασφαλώς στο προκείμενο αγνοείται, γνωστοποιεί εντελώς αντίθετες παρατηρήσεις και δεδομένα.
‘’Γής παίς είμί και Ουρανού αστερόεντος…’’
Παρατήρηση, που έπρεπε και πρέπει να λειτουργεί ως κανόνας.
Αλλοίμονο μας αν ενστερνιστούμε μια μικρογραφία Εντελέχειας, αποκομμένης από την Αρμονία του Συνόλου.
Αν αποδεχτούμε μια Γή, που δεν επηρρεάζεται από τίποτα Ουράνιο.
Το Φώς και η υ λ ο π ο ί η σ ή τ ο υ καθημερινά στην γήινη επιφάνεια είναι όλος ο
Σωματοποιημένος κατά τον Αριστοτέλη αισθητός Κόσμος. Χωρίς Φως και μόνον ότι δεν υπάρχουν χρώματα, σαν απόδειξη θα ήταν αρκετή. Χωρίς φως, και κατά συνέπειαν χωρίς εξωτερική επήρρεια, δεν δημιουργούνται
‘’έντονα καιρικά φαινόμενα,’’ που αναζωογονούν τον Πλανήτη και
εξασφαλίζουν την ομαλή και απρόσκοπτη διαιώνιση της Ζωής.
Ένα απ’ αυτά είναι το εξής.
Κάθε στιγμή πάνω στην Γή, εκδηλώνονται 2000 καταιγίδες.
Αυτές είναι που ιονίζουν την ατμόσφαιρα και διατηρούν μια υψηλή πιστότητα αναπνεύσιμου μίγματος αέρος. Τουλάχιστον αέρος. Ζωηφόρου Πνεύματος.
Από την άλλη υπολογίστηκε ότι 200 τόνοι κοσμικής σκόνης πέφτουν κάθε χρόνο πάνω στην Γή. Κατά τον μεγαλύτερο όγκο τους, είναι τα υπολείμματα κονιορτοποίησης των μετεωριτών, διεργασία που βέβαια χρεώνεται στους μεγάλους πλανήτες, οι οποίοι έχουν αναλάβει την προστασία της Γής, από τέτοιες ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Την μεγαλύτερη συμβολή έχει ο Δίας, που λειτουργεί περίπου ως παγοθραυστικό.
Με αυτές τις προϋποθέσεις υπολογίστηκε ότι κάθε μέρα ένα μόριο αστρικής σκόνης επικάθηται πάνω σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό της Γήινης Επιφάνειας.
Ώστε εκείνο το μεταφερόμενο στην χρυσή πινακίδα, είναι απόλυτα ορθό.
‘’Γής παίς είμί καί Ούρανού άστερόεντος….’’
‘’Aτελή σοφίας καρπόν δρέπειν’’ (9)
Μια άλλη παράμετρος, που δικαιολογεί την περιορισμένη Επιστημονική Γνώση, της κάθε Επιστήμης, εντοπίζεται στο γραπτό κείμενο, ενός από τους πλέον γνωστούς, Έλληνες αστροφυσικούς, με Έδρα Θεωρητικής Φυσικής, Ακαδημία Αθηνών, και καθηγητή Φυσικής Πανεπιστημίου Τέξας, έγραψε..
‘’η αλήθεια είναι όχι αβασάνιστα, ότι Ολόκληρο το Σύμπαν είναι αποτέλεσμα μιας
τ υ χ α ί α ς κ β α ν τ ι κ ή ς δ ι α κ ύ μ α ν σ η ς και όλο το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια τυχαία ‘’διακύμανση,’’ και μάλιστα 13,7
δισεκατομμύρια χρόνια πριν’’
Επικεφαλίδα πρεσβεύει το εξής εκπληκτικό.
Εν τέλει είμαστε μια ανακατανομή του τίποτα.
Προσωπικά δεν έχω δυσκολία να δεχτώ όλο το Πακέτο, των απόψεων του διακεκριμένου Καθηγητού. Απλά, πολύ απλά έχω να αντιπαραθέσω το εξής, που άλλωστε είναι παρατηρήσιμο.
Υπάρχει πολύ Σοφία, πολύ μεγάλη Σοφία, σ’ αυτό το τυχαίο και ανερμάτιστο, αεί διαστελλόμενο Σύμπαν, όπου μάλιστα σύμφωνα μ’ ένα δύσπεπτο φθέγμα,
‘’εμείς δεν είμαστε καν φτιαγμένοι
από το κύριο υλικό που είναι φτιαγμένο
ολόκληρο το Σύμπαν.’’ {!!!}
Η Σοφία υπάρχει, και είναι αυταπόδεικτη. Από τον ατελέστερο χυμειοηλεκτρομαγνητικό Οργανισμό που είναι μεν δημιουργία Κβαντικών δεδομένων, αλλά που διατρέφεται και διαιωνίζεται αείζωος, με φυτικές και ζωικές ίνες, έως το θαυμαστό φαινόμενο της διατροφής, από πρότυπα φυτά και
ζώα, που ενώ διατηρούν όλα τα φυσικά συστατικά, εν τούτοις είναι απλά βρώσιμα άψυχα.
Είναι εύκολο να μιλάς για ‘’ανακατανομή του τίποτα,’’ αλλά για σκέψου μια, ασφαλώς χωρίς νόημα,
απόλυτη ύπαρξη του Τίποτα.
Στάθης Βαλλάς
Stathis.vallas@gmail.com
Σχόλια - Παραπομπές
(1) «ευρήσσεις δ’ Αιδάο δόμων επ’ αριστερά κρήνην
παρ’ αυτήι λευκήν εστηκυίαν κυπάρισσον ταύτης
της κρήνης μηδέ σχεδόν εμπελάσειας. Ευρήσσεις
δ’ ετέραν της Μνημοσύνης από λίμνης ψυχρόν ύδωρ
προρέον, φύλακες δ’ επίπροσθεν έασιν. ειπείν,
‘’Γής παίς ειμί και Ουρανού αστερόεντος, αυτάρ
εμοί γένος ουράνιον τόδε δ’ ίστε και αυτοί. δίψηι
δ’ ειμί αύη και απόλλυμαι. αλλά δότ’ αίψα ψυχρόν
ύδωρ προρέον της Μνημοσύνης από λίμνης’’
Καυτοί σοί δώσουσι πιείν θείας από κρήνης,
και τότ’ έπειτ’ άλλοισι μεθ’ ηρώεσσιν ανάξεις»
(2) Μια χάλκινη ταινία γείωσης είχαν παλαιότερα τα αυτοκίνητα
(3) Πολιτ.Εκλ.Τραγ.187
(4) Πλούταρχος, Περί των εκλελοιπότων χρηστηρίων 413 Α,8
(5) Προτρεπτικός προς Έλληνας, 8,77,1,4
(6) Λουκιαν.Μεν.463
(7) Πλούταρχος, frag, 178,3
(8) Πυθιονικοί, 8,95
(9) Πίνδαρος, frag, 209,1
Οι βροχές της Λειβαδιάς
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις, αλλά και βεβαιωμένες πρακτικές ανθρώπων ικανών στο να προκαλούν βροχές.
Στην Λειβαδιά, η χαραυγή ης Ιστορίας του τοπικού ήρωα – θεού Τροφώνιου, συνδέεται, μ’ ένα τέτοιο γεγονός. Επειδή ‘’για δεύτερο έτος δεν έβρεχε ο θεός,’’ οι
Βοιωτοί πήραν από τους Δελφούς, έναν χρησμό που τους προέτρεπε να ζητήσουν την βοήθεια, ‘’ το ίαμα,’’ του Τροφώνιου. Και όλα δείχνουν ότι η επιζητούμενη βροχή πράγματι προκλήθηκε.
Όχι βέβαια με κάποια μαγική επέμβαση, όπως αυτές που μετέρχονται σήμερα φυλές που ζουν ακόμη σε Εθνολογικό Στάδιο, και των οποίων τις πρακτικές μπορεί κανείς να μελετήσει στο βιβλίο ‘’Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΛΩΝΟΣ’’ του σερ Φραίυζερ, αλλά με μια εφαρμογή τέχνης και τεχνικής, η οποία είναι αποτέλεσμα λειτουργίας Φυσικών Αρχών. Αυτή ακριβώς η τεχνική δημιουργίας βροχής στην Λειβαδιά, που φέρεται ότι προκλήθηκε σε ακαθόριστα προϊστορικά χρόνια, είναι δυνατόν να παρατηρηθεί πολύ εύκολα, αφού είναι ζωντανή και σε κατάσταση ενέργειας έως σήμερα.!!!
Η σύγχρονη Μετεωρολογία διδάσκει ότι ο σχηματισμός νεφών, και εν συνεχεία η πρόκληση και παραγωγή βροχής στηρίζεται στην εξής διαδικασία.
Μία ασταθής αέρια μάζα, έχει το ιδίωμα να είναι θερμή και υγρή, στο τμήμα εκείνο που εφάπτεται με την επιφάνεια της Γης, και τελείως αντίθετα, δηλαδή ψυχρή και ξηρή στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Η ασταθής αέρια μάζα που ‘’έρπει’’ πάνω στη Γη, αν συναντήσει έναν κατάλληλο Ανυψωτικό Μηχανισμό, αποκτά την ιδιότητα μιας συνεχούς ανοδικής κίνησης.
Ένας τέτοιος Ανυψωτικός Μηχανισμός, είναι κατά κανόνα η ύπαρξη μικρών ή μεγάλων λόφων, και οροσειρών. Ο συνηθέστερος όμως Ανυψωτικός Μηχανισμός, προκαλείται και λειτουργεί όταν υπάρχει διαφορετικός ρυθμός θέρμανσης.
Το φαινόμενο εξακριβώνεται, όταν ένα τμήμα του εδάφους,
όταν ένα γήινο τμήμα θερμαίνεται γρηγορότερα, από γειτονικές εκτάσεις.
Αυτό σημαίνει αυτόματα, ότι ο ατμοσφαιρικός αέρας που βρίσκεται πάνω από το τμήμα εκείνο να γίνεται
θερμότερος, και λιγώτερο πυκνός σε σχέση με το άμεσο περιβάλλον, με συνέπεια να υπόκειται σύμφωνα με τους νόμους της Φυσικής, σε ‘’ανοδική κίνηση και πορεία.’’
ΚΑΤΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ
ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Ένας τέτοιος, ένας έτσι περιγραφόμενος από την Μετεωρολογία Ανυψωτικός Μηχανισμός, σε λειτουργία, με επέμβαση εξειδικευμένης ανθρώπινης Τέχνης, ήταν ήδη σε χρήση και λειτουργία στην αρχαία Λειβαδιά. Διασώζεται μάλιστα, έως σήμερα, και είναι όπως προειπώθηκε, ακόμη λειτουργικός. Ας τον γνωρίσουμε.
Υπάρχει λοιπόν κάποιος λόφος, γήλοφος, που υψώνεται στα δυτικά της Πόλης, (1)
ο οποίος είναι συγκροτημένος από ένα ειδικό για την περίπτωση, ίσως το
καταλληλότερο, πέτρωμα, ώστε με απόλυτη πληρότητα, και προϋπόθεση, να αποτελεί ιδεώδη Αιτία στην πρόκληση και παραγωγή νεφών και εν συνεχεία βροχής.
Το γεγονός συμβαίνει εξ αιτίας του ειδικού πετρώματος, που υπάρχει αποκλειστικά στην κορυφή του, και πουθενά αλλού στην τριγύρω περιοχή.
Αναμφίβολα θερμαίνεται γρηγορότερα από το γειτονικό του περιβάλλον.
Το Ποιητικό Αίτιο αυτής της διεργασίας διακρίνεται απλούστατα, στην επιπεδοποιημένη από την αρχαιότητα κορυφή του, η οποία αποτελείται από πυριτόλιθο. Ο πυριτόλιθος όπως επισημαίνει και η ιδιότητά του πυρακτώνεται ταχύτερα από τις γειτονικές εκτάσεις που τον περιβάλλουν.
Μάλιστα μια συστάδα μεγαλιθικών ορυκτών βράχων στα ανατολικά που έχει ανάπτυξη σε σχήμα πεταλοειδούς μορφής, όχι τυχαία, αλλά ασφαλώς από ευδιάκριτη ανθρώπινη παρέμβαση, προδίδει αποδεικτικά τον εξεζητημένο Τεχνητό Μηχανισμό Παραγωγής Βροχής.
Η σύνθεση των βράχων αβίαστα παρατηρείται ότι είναι από ηφαιστειογενές πυριτολιθικό μάγμα, με ενσωματωμένες μέσα μεγάλες αποστρογγυλεμένες πέτρες - κροκάλες, άλλοτε παρυδάτιες.!!!
Αυτό ακριβώς το πέτρινο έξαρμα δίνει και το έναυσμα στην αένναη Έγερση Νεφών.
Φαινόμενο αληθινά περίεργο και αξιοπρόσεκτο. Φαινόμενο σπουδαίο, γιατί εκεί στην κορυφή του εν λόγω γήλοφου κυριολεκτικά γεννιούνται οι περιβόητες Βροχές της Λειβαδιάς.
Ως πρώην παρυδάτιες, οι πέτρες ’’συμπαθητικά – μαγικά,’’ γίνονται πρόξενοι βροχής.
Κι αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο που παρατηρείται σε πολλά μέρη της Γης, όπως διδάσκει η Εθνολογία, μέσα από την Πραγματεία των Θρησκευτικών Εφαρμογών.
‘’ Οι πέτρες που φέρνουν την βροχή,’’ πάντα έχουν έναν υδάτινο συμβολισμό. Μοιάζουν με Ψάρι,- με Βάτραχο, με ποτάμιο ζώο, ή πουλί της θάλασσας.
Αυτός όμως ο συνδυασμός, Ηφαιστειογενούς πετρώματος, σε μάγμα με αποστρογγυλεμένες πέτρες, που κάποτε βρίσκονταν σε κοίτη ποταμού, ή
σε θαλάσσια ακτή, και που τώρα αποτελούν Μηχανισμό Ανόρθωσης Νεφών, πάνω στην κορυφή του λόφου,
όπου το μαντείο του Τροφωνίου, στα δυτικά της Λειβαδιάς, είναι κάτι περισσότερο από εκπληκτικός.
Κάποια μέρα η κορυφή του λόφου ‘’Προφήτης Ηλίας’’
Θ’ αποτελέσει πεδίο έρευνας, πολλών Επιστημών….
Ολόκληρη βέβαια η πυριτολιθική Επιφάνεια του λόφου ‘’Προφήτης Ηλίας,’’ συμμετέχει και συμβάλλει στην ανόρθωση νεφών, αλλά το Μεγαλιθικό Σύμπλεγμα, ως αληθινή ‘’Αιχμή του Δόρατος,’’ συναποτελεί την κατ’ εξοχήν σύνθεση δημιουργίας του επιστημονικώς σήμερα λεγόμενου, Ανυψωτικού Μηχανισμού.
Μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ένα αείζωο λειτουργικό
Θαύμα Το σημείο μάλιστα όπου ορθώνεται το σύμπλεγμα των βράχων, μοιάζει σαν ένα αληθινό Γήινο Ακρόπρωρο, πάνω από την δυτική όχθη της πάλαι ποτέ μεγαλύτερης Ελληνικής λίμνης, της Κωπαΐδας.
Μια λίμνη, και μάλιστα τόσο μεγάλη, στην καρδιά ενός οροπέδιου, αναμφίβολα είναι χώρος
που παράγει τις λεγόμενες ‘’ασταθείς μάζες,’’ πλούσιες σε περιεκτικότητα νερού.
Η Κωπαΐδα, κάποτε άμεσα, και τώρα έμμεσα, παράγει την Πρώτη Ύλη, με την οποία λειτουργεί ο Ανυψωτικός Μηχανισμός. Από το δυτικό τμήμα, διοχετευόταν στην λίμνη ο μεγαλύτερος όγκος νερού, καθώς τρία μεγάλα ποτάμια, Κηφισός, Προβασίη, Έρκυνα, και πολυπληθή μικρότερα εποχιακά και μη, αποτελούσαν κάποτε, αλλά και τώρα, την φυσική υδάτινη εκτόνωση, του βορειοδυτικού Ελικώνα, και του ανατολικού Παρνασσού.
Οι παροιμιώδεις λοιπόν βροχές της Λειβαδιάς, είναι αποτέλεσμα και αναγνωρίσιμης αιτίας, και συγχρόνως αένναης λειτουργικής μεθόδου, ενός..
‘’δ ι α ι ω ν ι ζ ό μ ε ν ο υ έ ω ς σ ή μ ε ρ α
τ ε χ ν η τ ο ύ Α ν υ ψ ω τ ι κ ο ύ Μ η χ α ν ι σ μ ο ύ’’.
Το μεγαλιθικό σύμπλεγμα, καθώς θερμαίνεται πρώτο και ταχύτερα, εξ αιτίας της πυριτολιθικής σύνθεσης, δημιουργεί τ ε χ ν η τ ά, σχηματισμούς νεφών. Δημιουργεί τεχνητά μια συννεφιά, μιαν α τ μ ο σ φ α ι ρ ι κ ή α ι γ ί δ α.
Αυτή η αιγίδα τις περισσότερες φορές, εξελίσσεται σ’ έναν υδάτινο καταιωνισμό,
σε κ α τ α ι γ ί δ α. Ο όγκος και η σφοδρότητα εξαρτώνται από την εποχιακή
σύνθεση, η οποία είναι καθοριστικός παράγοντας της πυκνότητας και κατά συνέπειαν του είδους των νεφών. Στην περιοχή της Λειβαδιάς, σε εξαιρετικές περιπτώσεις μετρήθηκαν σωρειτομελανίτες με παγοκρυσταλλική κορυφή, που έριξαν βροχή, πάνω από μισό εκατομμύριο τόνους νερού, σε μόλις 10-15 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Βέβαια κάτω από μια τέτοια θεώρηση, προκύπτει αυτόματα, ένα εύλογο ερώτημα.
Αφού ‘’η παραγωγή βροχής,’’ στηρίζεται σε τόσο απλές προϋποθέσεις τότε γιατί δεν φορτίζουμε κάποιες άνυδρες περιοχές με ποσότητες πυριτόλιθου, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες βροχόπτωσης ;
Η απάντηση βρίσκεται στην καθοριστική μορφολογία του ευρύτερου χώρου.
Για να λειτουργήσει ένας Ανυψωτικός Μηχανισμός, χρειάζεται και η υποστήριξη και συνδρομή, μιας ολόκληρης Συνόδου, Ομόδρομων Στοιχείων.
Το προτεινόμενο θα εννοηθεί καλύτερα από τον Συγκρητισμό, αφού τονιστεί ότι στην περιοχή,
ήδη υπάρχει νερό τεσσάρων ποταμών.
Ο πολλά σημαίνων και επάγων πυριτόλιθος της Λειβαδιάς, βρίσκεται στην κορυφή του Ιερού Όρους. Ενός όρους που έχει αποκληθεί Ιερό, κυριώτατα γιατί εκεί δημιουργείται η συγκέντρωση των Τεσσάρων Κοσμογονικών Στοιχείων, από τα οποία είναι πλασμένος ο Κόσμος όλος.
Την Γή, το Νερό, τον Αέρα, και τη Φωτιά.
Γιατί περιβρέχεται όπως σε όλες τις παρεμφερείς
περιπτώσεις από τ έ σ σ ε ρ α π ο τ ά μ ι α.
Στα Ανατολικά ρέει η Έρκυνα, στα Μεσημβρινά ένας απαραίτητος εποχιακός ποταμός, ο Ξηριάς. Από τα Δυτικά κατεβαίνει το λεγόμενο Κεφαλάρι της
Σούρπης, ενώ Βορεινά ένας επίσης επώνυμος ποταμός αναφερόμενος από τον Θεόφραστο (2) ως Προβασίη, συμπληρώνει την κυκλοτική ομάδα, που περιβάλλει το Ιερό Όρος. Γιατί εκεί υπάρχει ζωντανό ακόμη ένα προϊστορικό Ιερό Δέντρο, και μια εξαιρετική Πηγή. Γιατί εκεί υπάρχουν όλες οι αποδεκτές από την Θρησκειολογία, προϋποθέσεις, της Δημιουργίας Ζωής.
Γιατί εκεί διασώζεται ακατέργαστος πυριτολιθικός Ομφαλός, και Βωμός, όπως σε όλα τα Θρησκευτικά Κέντρα. Αποδεικτικός της ιδιαιτερότητας του Χώρου, ως Τόπου Ζωής και Θανάτου.
Γιατί εκεί βρίσκεται ο Τάφος του Τροφώνιου.
Mortίs et vitae locus.
Γιατί εκεί το ηφαιστειογενές μάγμα, έχει πρόσφυση στο Κέντρο της Γης.
Η ίδια η περιοχή ονομάζεται Γκαλντήρα, πιθανότατα μια παραφθορά του Καλντέρα.
Τέτοια βάραθρα γεμάτα από θεϊκή παρουσία και φωνή μνημονεύει ο Κλήμης. (3)
Ένας τέτοιος σπάνιος Χώρος, εξ αιτίας των ιδιομορφιών από τις οποίες κοσμείται,
αυτοδίκαια αποκαλείται Τέμενος, και Έδρα Θεοφανειών.
Συνήθως ένα τοτεμικό ζώο καταγωγής, ταυτίζεται με τον μυθικό πρόγονο της Φυλετικής Ομάδας. Όπως στην περίπτωση του Φιδάνθρωπου Ερεχθέα, στην Αττική, έτσι και στην Λειβαδιά, ο Τροφώνιος ταυτιζόταν με Ιερό Φίδι.
‘’ό δέ μάντις όφις ήν’’ (4)
Επανατονίζεται ότι ο εξαιρετικός χώρος αποτελεί τόπο όπου εκδηλώνεται Ζωή και Θάνατος.
Ορίστε γιατί εκεί λειτουργεί με Φυσικούς Κανόνες το περίφημο Ιερό του Τροφώνιου.
Ορίστε γιατί εκεί οι μύστες, βλέπουν σύμφωνα με τον Πίνδαρο,(5) την Διόσδοτη
αρχή και την τελευτή του βίου. Την Αρχή, που έδωσε ο Υπέρτατος θεός και το Τέλος του Βίου…..
Ορίστε γιατί το Ιερό, δεν περιελάμβανε μόνον Μαντείο, και Ασκληπιείο, αλλά αποτελούσε ένα αληθινό Κέντρο Φοίτησης, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο Φιλόστρατος. (6)
Ορίστε γιατί σφάλλουν όσοι ακόμη αναζητούν ‘’το μαντείο του Τροφώνιου,’’ στον λόφο του Κάστρου.
Στο Κάστρο δεν υπάρχουν τέτοια αποδεικτικά στοιχεία όπως αυτά που προαναφέρθηκαν.
Οι περιβόητες λοιπόν βροχές της Λειβαδιάς, είναι αποτέλεσμα ενός αέναου Τεχνητού Μηχανισμού, που ήδη είχε εφεύρει ο μυθικός Σωσίπολις Τροφώνιος.
Εφεύρεση και Υλοποίηση ,από την οποία η Λειβαδιά ευεργετείται έως σήμερα.................
Σχόλια - Παραπομπές
(1) Ο λόφος του Προφήτη Ηλία
(2) Θεόφρ.Φ.Ι. ΙV,II
(3) Προτρεπτικός Ε.1,2,11
(4) Σχ.Αριστφν.Νεφ.506
(5) fr.sel. 102,7 (114)
(6) ΧΙΧ,ΧΧ
Στάθης Βαλλάς
Stathis.vallas@gmail.com
αναρτήθηκε στη ΔΗΜΟΘΟΙΝΙΑ από ΧΑΒΟΥΤΣΑ ΒΛΑΣΗ http://www.fourakis-kea.com/forum/viewtopic.php?f=12&t=5275&start=10
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
.JPG)
Οι δύο αναφερόμενες από τον Περιηγητή μυθικές πηγές με σημαντική σύμπραξη στην διαδικασία της περίφημης
‘’εις Τροφωνίου Καταβάσεως,’’ στην επικρατούσα θρησκευτική αντίληψη, ήσαν οι απόκοσμες πηγές που έρρεαν στην χώρα του Θανάτου. Στον Άδη.
Από τα χρυσά ελασμάτια, (1) που βρέθηκαν ως αποδεικτικά μυητικής ταυτότητας του νεκρού, σε τάφους της νότιας Ιταλίας, τα περισσότερα περιγράφουν την θέση των πηγών στον επέκεινα τόπο όπου αναπαύονται οι ψυχές των απελθόντων.
Αυτές οι πηγές ήταν γνωστές μόνον ως πηγές του Άδη. Της Χώρας του Θανάτου.
Ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος, η σύγχρονη Δυτική θρησκευτική κυρίως συνείδηση, είναι αδύνατο ν’ αποδεχτεί τέτοιου είδους θεωρήσεις.
Τέτοιες μαρτυρίες ερμηνεύονται ως φαινόμενα που κινούνται μεταξύ, αφελούς πίστης από τη μια, και εξειδικευμένης εξαπάτησης από την άλλη.
Ο σύγχρονος επιδερμικός Ορθολογισμός, αδυνατεί ν’ αποδεχτεί τέτοιες πρακτικές. Από την άλλη, η αρχαία Ελληνική Σκέψη, και ο σύμφυτος έλεγχος, δεν φημίζεται σε πολλά, ότι υπολείπεται των σημερινών βασικών αρχών της Επιστημονικής Γνώσης και Απόδειξης.
Ας δούμε λοιπόν τί ακριβώς γινόταν με το νερό της Λήθης και της Μνημοσύνης στην αρχαία Λειβαδιά.
Τονίστηκε ήδη, και όσο νωρίτερα γίνει αποδεκτό τόσο το καλύτερο, ότι οι πηγές με το ‘’μυθικό νερό,’’ δεν είναι οι πηγές της Έρκυνας.
Στο κείμενο υπάρχει πολύ προσεκτική διατύπωση.
Και επειδή ένα νερό εξαφανίζεται από ποτέ έως σπανίως, οι μυθικές πηγές εξακολουθούν να ρέουν, ενοποιημένες πια, λίγο πριν το γραφικό ξωκλήσι,
του Άη Γιάννη, στα μεσημβρινά του λόφου, στον δρόμο προς την Σούρπη.
Με τα σημερινά κριτήρια ίσως δείχνει απόμακρο ή αυθαίρετο, αλλά στην πραγματικότητα, η Πηγή του Άη Γιάννη, βρίσκεται αναμφισβήτητα και αυταπόδεικτα μέσα στον Χώρο του Ιερού Όρους.
Σε τόπο δηλαδή, που θα την αναζητούσε κάποιος γνώστης των δεδομένων ακόμα κι αν έλειπε οποιαδήποτε μαρτυρία της ύπαρξής της εκεί. Η λειτουργία του δρώμενου, προϋποθέτει την απαραίτητη συνύπαρξη και συμμετοχή των τεσσάρων κοσμικών στοιχείων.
Η γή, ο αέρας, το νερό, και η φωτιά,
συμμόρφωναν την Τέλεια Ιερουργία στον περί την Λεβάδειαν Ιερό Χώρο.
Κατά την ανάβλυση και εν συνεχεία ροή νερού Πηγής, εξακριβώθηκε ότι δημιουργείται ένα ηλεκτρικό, και μαγνητικό πεδίο, και μάλιστα στατικό.
Ευνόητο γίνεται ότι η δημιουργία του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου,
π α ρ α κ ο λ ο υ θ ε ί την ροή, και εναρμονίζεται σε παράλληλη και συγκεκριμένη διεύθυνση, που ακολουθεί το ρεύμα νερού. Ο στατικός ηλεκτρομαγνητισμός, είναι
γεγονός ότι επηρεάζει άμεσα, όλα τα έμβια, αλλά και άβια όντα. Στα πλοία για παράδειγμα, που κινούνται πάνω σε υγρό στοιχείο, η δημιουργία υψηλού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, είναι δυνατόν να βλάψει σοβαρά κάθε ζωντανό οργανισμό, εάν εκτεθεί στον ιονισμό, χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις.
Σε ζώα που μεταφέροντο παλαιότερα με πλοία, απορρυθμιζόταν κάθε οργανική
λειτουργία αν δεν τα προστάτευαν από ‘’την ασθένεια της λαμαρίνας’’ βάζοντας στο λαιμό τους χάλκινα περιλαίμια. (2)
Με ειδικά μονωτικά υλικά προφυλάσσονται τα δάπεδα των πλοίων, για την αποφυγή
ανεπιθύμητων καταστάσεων.
Ο στατικός ηλεκτρισμός θεωρήθηκε ως η κυριότερη αιτία της αυτανάφλεξης, που σημειώθηκε στην γέφυρα μεταξύ Ρίου – Αντιρρίου, πριν λίγο καιρό.
Το παράδειγμα της αποφυγής των επηρειών του στατικού ηλεκτρισμού, επιβεβαιώνει την τέχνη και τεχνική που είχε εφαρμοστεί στην δίδυμη Πηγή,
της Λήθης – Μνημοσύνης.
Αφού λοιπόν το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ‘’παρακολουθούσε’’ το υδάτινο ρεύμα, πολύ απλά μια ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ του πηγαίου νάματος, αυτόματα αντέστρεφε και το μαγνητικό πεδίο.
Έτσι το ίδιο νερό, είχε δύο τελείως διαφορετικές και αντίθετες ιδιότητες, εξαρτώμενες απολύτως από την κατά περίσταση εκλογή.
Η προσεκτική ανάγνωση του κειμένου που προηγήθηκε, και βρίσκεται χαραγμένο στο χρυσό ελασμάτων, επιμαρτυρεί την αντιθετικότητα των Πηγών.
«..Εύρήσεις δ’ Α’ί’δαο δόμων έπ’ άριστερά κρήνην
παρ’ δ’ αύτήν λευκήν έστηκυίαν κυπάρισσον
ταύτης τής κρήνης μηδέ σχεδόν έμπελάσειας
εύρήσσεις δ’ έτέραν, τής Μνημοσύνης άπό λίμνης,
ψυχρόν ύδωρ προρρέον..»
[Θα βρείς στου Άδη τα παλάτια, προς τ’ αριστερά μια βρύση
κοντά σ’ ένα άσπρο κυπαρίσσι. Σ’ αυτήν ούτε που θα πλησιάσεις.
{είναι η Λήθη} Θα βρείς ύστερα μιάν άλλη, από την λίμνη της Μνημοσύνης,
που τρέχει κρύο νερό….]
Η σαφής περιγραφή της ‘’επ’ αριστερά’’ θέσης υπογραμμίζει την ιδιαιτερότητα.
Η άλλη κρήνη της Μνημοσύνης, γίνεται ευνόητο ότι βρίσκεται ‘’επί δεξιά.’’
Άλλωστε σ’ αυτές τις περιπτώσεις το Αριστερό Στοιχείο δηλώνει το Αρνητικό.
Το κακό, ο όλεθρος, η καταστροφή, έρχονται πάντα από αριστερά. Με το ένα χέρι της η Αθηνά καθυστερεί τον αριστερό βράχο στις Συμπληγάδες, ενώ με το άλλο, σπρώχνει την Αργώ σε κίνηση επιτάχυνσης.
Από τον αριστερό βράχο των Φαιδρυάδων στους Δελφούς, αποτίουν δίκη, οι κατακρημνηζόμενοι.
Η παραγωγή έτσι, ενός ενιαίου στατικού ηλεκτρομαγνητικού ρεύματος,
το οποίο με πληρότητα εκδηλώνεται μεταξύ των δύο αντίθετων πόλων,
Θετικού –Αρνητικού, διακρίνεται εκεί σε σύνοδο και λειτουργία. Σύμφωνα λοιπόν με την περιγραφή του κειμένου στο χρυσό ελασμάτιο, που κάποτε από παρεξήγηση είχε νομισθεί ως ανάθημα του μαντείου του Τροφωνίου, η αναπαραγωγή
δείχνει σε σχέδιο έναν δρόμο, ουδός Αΐδαο, στον Άδη, σαν να βρίσκεται κάποιος στην κόψη περίπου μιας ορεινής κορυφογραμμής. Τα νερά μιας πηγής, της Λήθης, ρέουν στην αριστερή κατωφέρεια, ενώ εγγύτατα στην δεξιά, τα αντίστοιχα της Μνημοσύνης.
Προφανώς η διδυμότοκη ανάβλυση, το διδυμότοκο ρεύμα νερού,
δ ι α σ π ά τ α ι σε επί μέρους ποσότητες, οι οποίες άμεσα επηρεαζόμενες από την σ τ ρ ο φ ή,
και α ν τ ι σ τ ρ ο φ ή, του μαγνητικού πεδίου, παρουσιάζονται με ιδιότητες απαραγνώριστα αντίθετες, αλλά και διαλεκτικά αναμφισβήτητες.
‘’τα βάσανα λησμονιούνται, μα ο καλός λόγος
δεν λησμονιέται.’’ (3)
Όταν ο μυούμενος έπινε από το νερό της Λήθης, με την επιδίωξη..
‘’ίνα λήθη γένηται ά τέως έφρόντιζεν’’,
ουσιαστικά καταγίνοταν στην απάλειψη και αναίρεση των αρνητικών φροντίδων.
Των βασανιστικών φροντίδων που βάραιναν την συνείδησή του.
Έπινε αυτό το νερό, λ ί γ ο π ρ ι ν τ η ν Κ α τ ά β α σ η, έτσι ώστε να είναι τελείως καθαρός για να επιτύχει την πολυπόθητη Συγγένεια με την θεότητα,
‘’συγγενέσθαι τώ δαιμονίω’’.
Η Λήθη επιγραμματικά α ν α ι ρ ο ύ σ ε τ α λ ά θ η …..
Στο φαινόμενο αυτό κάποια βαθύτερη ανάλυση δεν συνιστάται. Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι ‘’τα ζητήματα πρέπει να γίνονται απλά, όχι όμως απλούστερα.’’
Και είναι πράγματι λυπηρό, που τέτοιου είδους θεωρήσεις δεν διδάσκονται σε Θεολογικές, αλλά και Θρησκειολογικές Σχολές γενικότερα.
Αντίθετα μια μελαγχολική διαπίστωση, είναι ένα φαινόμενο των σύγχρονων καιρών. Σήμερα πολλοί επιγενόμενοι χλευάζουν και λοιδορούν, τις πρακτικές που κάποτε εφαρμόζονταν στο Τροφώνειο.
Κι ας έλεγε ο Πυθαγόρας ότι,
‘’οι άνθρωποι γίνονται βέλτιστοι όταν βαδίζουν προς τους θεούς.’’
Κι ας έλεγε ο Πλούταρχος ότι,
«…πρόνοια θεών συσκευασαμένη
τα χρηστήρια πανταχόθεν οίχεται…» (4)
[όταν η Πρόνοια των θεών εγκατέλειψε τους Έλληνες,
πήρε ως αποσκευές τα χρηστήρια]
Ακόμη και αντεθνικός Κλήμης υπερασπιζόμενος την δική του πλευρά κήρυττε.
«..οί χρησμοί τάς είς τήν θεοσέβειαν
ήμίν άφορμάς έναργέστατα προτείνοντες
θεμελιούσι την αλήθειαν..» (5)
Πολλά είναι εκείνα που δείχνουν ότι ο αρχαίος Ελληνικός ορθολογισμός, σε σύγκριση με τον σημερινό αναφαίνεται πλεονεκτικά αναμφισβήτητος.
‘’Οι άνθρωποι που επισκέπτονταν κάποτε τα μαντεία, ασφαλώς δεν ήταν αφελείς.’’
(Γιώτα Βαλλά Θρησκειολόγος. ΒΟΙΩΤΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ,τ.44)
Σήμερα ως υπερφίαλοι έχουμε την πολυτέλεια
να παρακούμε ακόμα και τον Αϊνστάιν.
Σε απλούστερη λοιπόν προσέγγιση του νερού της Λησμονιάς, είναι αναγκαίο από την αρχή να γίνει κατανοητό ότι αυτό το ανεξήγητο σε πολλούς ιδίωμα και αποτέλεσμα, ήταν πέρα για πέρα έργο ανθρώπινο.
Αληθινό, ισχυρό και τελεσφόρο, στην Λήθη που επαγγελόταν.
Απλά ήταν προϊόν και αποτέλεσμα εφαρμογής της ανυπέρβλητης κάποτε Ιερατικής Τέχνης.
Πιο απλά. Το ιερατείο της εποχής ασφαλώς γνώριζε ότι όλα τα ποτάμια πηγάζουν από τον Βορρά.
Την Έδρα και Πηγή του μαγνητισμού, που συντελεί στην ανάβλυση όλων των πηγών νερού.
Ότι η φορά του υδάτινου ρεύματος, έχει φορά από Βορρά προς Νότο.
Γνώριζαν επίσης τον στατικό, αλλά και τον Ηλιακό ηλεκτρισμό, αφού ο Ιπποκράτης, διδάσκαλος άλλωστε της Ευρωπαϊκής Ιατρικής, πρώτος χρησιμοποίησε αυτόν τον ηλεκτρισμό για να θεραπεύσει καρκίνο του μαστού με ηλιακή ακτινοβολία.
Επίσης ευνόητο είναι ότι είχαν απόλυτη γνώση της σύνθεσης και λειτουργίας του ανθρώπου ως ενός αυτοτελούς
χυμειο – ηλεκτρο – μαγνητικού οργανισμού.
Μ’ αυτές τις επίσης πολύ απλές προϋποθέσεις, γίνεται απόλυτα κατανοητή η επήρρεια ενός ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ κινούμενου ρεύματος, μέσα σ’ έναν χυμειοηλεκτρικομαγνητικό οργανισμό.
Η ε ξ ά λ ε ι ψ η βασανιστικών εγκεφαλικών σ υ ν ά ψ ε ω ν, ήταν έτσι γεγονός και έργο απτό.
Μια επίσης παράλληλη διαδικασία χρησιμοποιούσαν για την βελτίωση του σωματικού αυτή τη φορά Επαναπροσδιορισμού. Υποχρέωναν τον μυούμενο να περπατάει άναποδίζων.
Να περπατάει δηλαδή από το ποτάμι έως την θέση της Μύησης
α ν ά π ο δ α (6)
Είναι σημαντικό ότι αυτή η διαδικασία δεν είχε καμιά σχέση με κίνηση προς τα πίσω.
Άλλο ήταν το Όπισθεν. Στο προκείμενο γινόταν ένα αντίθετο του Πρόσσω.
Ο μυούμενος έμοιαζε μ’ έναν Άξονα που μετέστρεφε την πρόσσω κίνηση σε ανάποδα.
Ακριβώς όπως κάνει ο ελικοφόρος άξονας του σύγχρονου πλοίου.
Στο σημείο αυτό ακόμα κι ο Αϊνστάιν θα έλεγε πως το ζήτημα παράγινε απλό…..
Ο ιερέας στο Λύκαιο της Αρκαδίας κατά την Τελετουργία, ανάδευε το νερό, επιτυγχάνοντας έτσι ποιος ξέρει τι εξεζητημένα αποτελέσματα.
Μια εναλλαγή φάσεων, Θετικού, Αρνητικού και Ουδέτερου, γίνεται φανερό ότι εκδηλωνόταν σ’ αυτό το ανάδεμα του νερού.
Η Παράδοση του φερόμενου ως συμβάντος στον Ιορδάνη ποταμό, έχει κι αυτή την ερμηνεία της.
Στηρίζεται στην ίδια αρχή. Ο Ιορδάνης πράγματι εστράφη προς τα οπίσω.
Το φαινόμενο έχει την απόδειξή του, η οποία πηγάζει από την απλή παρατήρηση. Είναι ένας πατριώτης μας, ο πολύς Πλούταρχος που μας πληροφορεί ότι ο Ιορδάνης είναι στην ουσία δύο ποτάμια.
Ο Ιόρ και ο Δάνης. (7)
Τώρα κατανοείται ότι εκεί που τα νερά των δύο ποταμών συναντώνται και συρρέουν, η εκδήλωση του Έτερου, του Εκάτερου και του Ουδέτερου, ήδη πλεονάζει.
Και έτσι απλά φτάνουμε στο Σήμερα.
Στο Σήμερα της Χαμένης Γνώσης.
Στο Σήμερα του χλευασμού και της απαξίωσης.
Στο Σήμερα της ΄΄πολυγνωστικής΄΄ Επιστήμης.
Προσωπικά θα ήμουν ικανοποιημένος εάν κάποιος επιστήμονας μου απεδείκνυε τι ακριβώς είναι το Ηλεκτρικό Ρεύμα Κάποτε έλεγαν ότι είναι ροή ηλεκτρονίων.
Ως ροή όμως δεν χυνόταν έξω από τον ρευματοδότη, τώρα ακούγεται ο όρος μετατόπιση. Αλλά κι αυτός είναι ελλειπής.
Ο Πίνδαρος είχε δίκιο, όταν μονολογούσε.
«..εφήμεροι, τι τώρα, τι ύστερα.
ο άνθρωπος είναι το όνειρο μιάς σκιάς..» (8)
Δίκιο είχε κι ο Αριστοτέλης, όταν αναγνώρισε στον κάθε επιστήμονα μια
Γνώση, η οποία μόλις που φτάνει ένα τμήμα, μια υπόληψη εκ τού καθόλου της ίδιας της Επιστήμης που μετέρχεται.
Θα ήταν ήδη μια ολοκληρωμένη ενότητα, αν η αναφορά στις πηγές Λήθης – Μνημοσύνης, τελείωνε σ’ αυτό το σημείο. Αλλά στο απόσπασμα της χρυσής ταφικής πινακίδας υπάρχει ένας σαφής δικαιολογητικός λόγος, που επιβεβαιώνει την σύγχρονη επιστημονική πενία.
Ο Διευθυντής του Ευγενίδειου Πλανητάριου – διακεκριμένος επιστήμονας, ίσως στην ρύμη του λόγου κατά των αστρολόγων - ωροσκόπων, κάπου παρεξέκλινε και είπε το εξής άστοχο.
‘’Από τα τεκταινόμενα στον Ουρανό
τίποτα δεν επηρρεάζει τα τεκταινόμενα στην Γή.’’
Το κείμενο της πινακίδας που ασφαλώς στο προκείμενο αγνοείται, γνωστοποιεί εντελώς αντίθετες παρατηρήσεις και δεδομένα.
‘’Γής παίς είμί και Ουρανού αστερόεντος…’’
Παρατήρηση, που έπρεπε και πρέπει να λειτουργεί ως κανόνας.
Αλλοίμονο μας αν ενστερνιστούμε μια μικρογραφία Εντελέχειας, αποκομμένης από την Αρμονία του Συνόλου.
Αν αποδεχτούμε μια Γή, που δεν επηρρεάζεται από τίποτα Ουράνιο.
Το Φώς και η υ λ ο π ο ί η σ ή τ ο υ καθημερινά στην γήινη επιφάνεια είναι όλος ο
Σωματοποιημένος κατά τον Αριστοτέλη αισθητός Κόσμος. Χωρίς Φως και μόνον ότι δεν υπάρχουν χρώματα, σαν απόδειξη θα ήταν αρκετή. Χωρίς φως, και κατά συνέπειαν χωρίς εξωτερική επήρρεια, δεν δημιουργούνται
‘’έντονα καιρικά φαινόμενα,’’ που αναζωογονούν τον Πλανήτη και
εξασφαλίζουν την ομαλή και απρόσκοπτη διαιώνιση της Ζωής.
Ένα απ’ αυτά είναι το εξής.
Κάθε στιγμή πάνω στην Γή, εκδηλώνονται 2000 καταιγίδες.
Αυτές είναι που ιονίζουν την ατμόσφαιρα και διατηρούν μια υψηλή πιστότητα αναπνεύσιμου μίγματος αέρος. Τουλάχιστον αέρος. Ζωηφόρου Πνεύματος.
Από την άλλη υπολογίστηκε ότι 200 τόνοι κοσμικής σκόνης πέφτουν κάθε χρόνο πάνω στην Γή. Κατά τον μεγαλύτερο όγκο τους, είναι τα υπολείμματα κονιορτοποίησης των μετεωριτών, διεργασία που βέβαια χρεώνεται στους μεγάλους πλανήτες, οι οποίοι έχουν αναλάβει την προστασία της Γής, από τέτοιες ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Την μεγαλύτερη συμβολή έχει ο Δίας, που λειτουργεί περίπου ως παγοθραυστικό.
Με αυτές τις προϋποθέσεις υπολογίστηκε ότι κάθε μέρα ένα μόριο αστρικής σκόνης επικάθηται πάνω σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό της Γήινης Επιφάνειας.
Ώστε εκείνο το μεταφερόμενο στην χρυσή πινακίδα, είναι απόλυτα ορθό.
‘’Γής παίς είμί καί Ούρανού άστερόεντος….’’
‘’Aτελή σοφίας καρπόν δρέπειν’’ (9)
Μια άλλη παράμετρος, που δικαιολογεί την περιορισμένη Επιστημονική Γνώση, της κάθε Επιστήμης, εντοπίζεται στο γραπτό κείμενο, ενός από τους πλέον γνωστούς, Έλληνες αστροφυσικούς, με Έδρα Θεωρητικής Φυσικής, Ακαδημία Αθηνών, και καθηγητή Φυσικής Πανεπιστημίου Τέξας, έγραψε..
‘’η αλήθεια είναι όχι αβασάνιστα, ότι Ολόκληρο το Σύμπαν είναι αποτέλεσμα μιας
τ υ χ α ί α ς κ β α ν τ ι κ ή ς δ ι α κ ύ μ α ν σ η ς και όλο το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια τυχαία ‘’διακύμανση,’’ και μάλιστα 13,7
δισεκατομμύρια χρόνια πριν’’
Επικεφαλίδα πρεσβεύει το εξής εκπληκτικό.
Εν τέλει είμαστε μια ανακατανομή του τίποτα.
Προσωπικά δεν έχω δυσκολία να δεχτώ όλο το Πακέτο, των απόψεων του διακεκριμένου Καθηγητού. Απλά, πολύ απλά έχω να αντιπαραθέσω το εξής, που άλλωστε είναι παρατηρήσιμο.
Υπάρχει πολύ Σοφία, πολύ μεγάλη Σοφία, σ’ αυτό το τυχαίο και ανερμάτιστο, αεί διαστελλόμενο Σύμπαν, όπου μάλιστα σύμφωνα μ’ ένα δύσπεπτο φθέγμα,
‘’εμείς δεν είμαστε καν φτιαγμένοι
από το κύριο υλικό που είναι φτιαγμένο
ολόκληρο το Σύμπαν.’’ {!!!}
Η Σοφία υπάρχει, και είναι αυταπόδεικτη. Από τον ατελέστερο χυμειοηλεκτρομαγνητικό Οργανισμό που είναι μεν δημιουργία Κβαντικών δεδομένων, αλλά που διατρέφεται και διαιωνίζεται αείζωος, με φυτικές και ζωικές ίνες, έως το θαυμαστό φαινόμενο της διατροφής, από πρότυπα φυτά και
ζώα, που ενώ διατηρούν όλα τα φυσικά συστατικά, εν τούτοις είναι απλά βρώσιμα άψυχα.
Είναι εύκολο να μιλάς για ‘’ανακατανομή του τίποτα,’’ αλλά για σκέψου μια, ασφαλώς χωρίς νόημα,
απόλυτη ύπαρξη του Τίποτα.
Στάθης Βαλλάς
Stathis.vallas@gmail.com
Σχόλια - Παραπομπές
(1) «ευρήσσεις δ’ Αιδάο δόμων επ’ αριστερά κρήνην
παρ’ αυτήι λευκήν εστηκυίαν κυπάρισσον ταύτης
της κρήνης μηδέ σχεδόν εμπελάσειας. Ευρήσσεις
δ’ ετέραν της Μνημοσύνης από λίμνης ψυχρόν ύδωρ
προρέον, φύλακες δ’ επίπροσθεν έασιν. ειπείν,
‘’Γής παίς ειμί και Ουρανού αστερόεντος, αυτάρ
εμοί γένος ουράνιον τόδε δ’ ίστε και αυτοί. δίψηι
δ’ ειμί αύη και απόλλυμαι. αλλά δότ’ αίψα ψυχρόν
ύδωρ προρέον της Μνημοσύνης από λίμνης’’
Καυτοί σοί δώσουσι πιείν θείας από κρήνης,
και τότ’ έπειτ’ άλλοισι μεθ’ ηρώεσσιν ανάξεις»
(2) Μια χάλκινη ταινία γείωσης είχαν παλαιότερα τα αυτοκίνητα
(3) Πολιτ.Εκλ.Τραγ.187
(4) Πλούταρχος, Περί των εκλελοιπότων χρηστηρίων 413 Α,8
(5) Προτρεπτικός προς Έλληνας, 8,77,1,4
(6) Λουκιαν.Μεν.463
(7) Πλούταρχος, frag, 178,3
(8) Πυθιονικοί, 8,95
(9) Πίνδαρος, frag, 209,1
Οι βροχές της Λειβαδιάς
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις, αλλά και βεβαιωμένες πρακτικές ανθρώπων ικανών στο να προκαλούν βροχές.
Στην Λειβαδιά, η χαραυγή ης Ιστορίας του τοπικού ήρωα – θεού Τροφώνιου, συνδέεται, μ’ ένα τέτοιο γεγονός. Επειδή ‘’για δεύτερο έτος δεν έβρεχε ο θεός,’’ οι
Βοιωτοί πήραν από τους Δελφούς, έναν χρησμό που τους προέτρεπε να ζητήσουν την βοήθεια, ‘’ το ίαμα,’’ του Τροφώνιου. Και όλα δείχνουν ότι η επιζητούμενη βροχή πράγματι προκλήθηκε.
Όχι βέβαια με κάποια μαγική επέμβαση, όπως αυτές που μετέρχονται σήμερα φυλές που ζουν ακόμη σε Εθνολογικό Στάδιο, και των οποίων τις πρακτικές μπορεί κανείς να μελετήσει στο βιβλίο ‘’Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΛΩΝΟΣ’’ του σερ Φραίυζερ, αλλά με μια εφαρμογή τέχνης και τεχνικής, η οποία είναι αποτέλεσμα λειτουργίας Φυσικών Αρχών. Αυτή ακριβώς η τεχνική δημιουργίας βροχής στην Λειβαδιά, που φέρεται ότι προκλήθηκε σε ακαθόριστα προϊστορικά χρόνια, είναι δυνατόν να παρατηρηθεί πολύ εύκολα, αφού είναι ζωντανή και σε κατάσταση ενέργειας έως σήμερα.!!!
Η σύγχρονη Μετεωρολογία διδάσκει ότι ο σχηματισμός νεφών, και εν συνεχεία η πρόκληση και παραγωγή βροχής στηρίζεται στην εξής διαδικασία.
Μία ασταθής αέρια μάζα, έχει το ιδίωμα να είναι θερμή και υγρή, στο τμήμα εκείνο που εφάπτεται με την επιφάνεια της Γης, και τελείως αντίθετα, δηλαδή ψυχρή και ξηρή στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Η ασταθής αέρια μάζα που ‘’έρπει’’ πάνω στη Γη, αν συναντήσει έναν κατάλληλο Ανυψωτικό Μηχανισμό, αποκτά την ιδιότητα μιας συνεχούς ανοδικής κίνησης.
Ένας τέτοιος Ανυψωτικός Μηχανισμός, είναι κατά κανόνα η ύπαρξη μικρών ή μεγάλων λόφων, και οροσειρών. Ο συνηθέστερος όμως Ανυψωτικός Μηχανισμός, προκαλείται και λειτουργεί όταν υπάρχει διαφορετικός ρυθμός θέρμανσης.
Το φαινόμενο εξακριβώνεται, όταν ένα τμήμα του εδάφους,
όταν ένα γήινο τμήμα θερμαίνεται γρηγορότερα, από γειτονικές εκτάσεις.
Αυτό σημαίνει αυτόματα, ότι ο ατμοσφαιρικός αέρας που βρίσκεται πάνω από το τμήμα εκείνο να γίνεται
θερμότερος, και λιγώτερο πυκνός σε σχέση με το άμεσο περιβάλλον, με συνέπεια να υπόκειται σύμφωνα με τους νόμους της Φυσικής, σε ‘’ανοδική κίνηση και πορεία.’’
ΚΑΤΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ
ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Ένας τέτοιος, ένας έτσι περιγραφόμενος από την Μετεωρολογία Ανυψωτικός Μηχανισμός, σε λειτουργία, με επέμβαση εξειδικευμένης ανθρώπινης Τέχνης, ήταν ήδη σε χρήση και λειτουργία στην αρχαία Λειβαδιά. Διασώζεται μάλιστα, έως σήμερα, και είναι όπως προειπώθηκε, ακόμη λειτουργικός. Ας τον γνωρίσουμε.
Υπάρχει λοιπόν κάποιος λόφος, γήλοφος, που υψώνεται στα δυτικά της Πόλης, (1)
ο οποίος είναι συγκροτημένος από ένα ειδικό για την περίπτωση, ίσως το
καταλληλότερο, πέτρωμα, ώστε με απόλυτη πληρότητα, και προϋπόθεση, να αποτελεί ιδεώδη Αιτία στην πρόκληση και παραγωγή νεφών και εν συνεχεία βροχής.
Το γεγονός συμβαίνει εξ αιτίας του ειδικού πετρώματος, που υπάρχει αποκλειστικά στην κορυφή του, και πουθενά αλλού στην τριγύρω περιοχή.
Αναμφίβολα θερμαίνεται γρηγορότερα από το γειτονικό του περιβάλλον.
Το Ποιητικό Αίτιο αυτής της διεργασίας διακρίνεται απλούστατα, στην επιπεδοποιημένη από την αρχαιότητα κορυφή του, η οποία αποτελείται από πυριτόλιθο. Ο πυριτόλιθος όπως επισημαίνει και η ιδιότητά του πυρακτώνεται ταχύτερα από τις γειτονικές εκτάσεις που τον περιβάλλουν.
Μάλιστα μια συστάδα μεγαλιθικών ορυκτών βράχων στα ανατολικά που έχει ανάπτυξη σε σχήμα πεταλοειδούς μορφής, όχι τυχαία, αλλά ασφαλώς από ευδιάκριτη ανθρώπινη παρέμβαση, προδίδει αποδεικτικά τον εξεζητημένο Τεχνητό Μηχανισμό Παραγωγής Βροχής.
Η σύνθεση των βράχων αβίαστα παρατηρείται ότι είναι από ηφαιστειογενές πυριτολιθικό μάγμα, με ενσωματωμένες μέσα μεγάλες αποστρογγυλεμένες πέτρες - κροκάλες, άλλοτε παρυδάτιες.!!!
Αυτό ακριβώς το πέτρινο έξαρμα δίνει και το έναυσμα στην αένναη Έγερση Νεφών.
Φαινόμενο αληθινά περίεργο και αξιοπρόσεκτο. Φαινόμενο σπουδαίο, γιατί εκεί στην κορυφή του εν λόγω γήλοφου κυριολεκτικά γεννιούνται οι περιβόητες Βροχές της Λειβαδιάς.
Ως πρώην παρυδάτιες, οι πέτρες ’’συμπαθητικά – μαγικά,’’ γίνονται πρόξενοι βροχής.
Κι αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο που παρατηρείται σε πολλά μέρη της Γης, όπως διδάσκει η Εθνολογία, μέσα από την Πραγματεία των Θρησκευτικών Εφαρμογών.
‘’ Οι πέτρες που φέρνουν την βροχή,’’ πάντα έχουν έναν υδάτινο συμβολισμό. Μοιάζουν με Ψάρι,- με Βάτραχο, με ποτάμιο ζώο, ή πουλί της θάλασσας.
Αυτός όμως ο συνδυασμός, Ηφαιστειογενούς πετρώματος, σε μάγμα με αποστρογγυλεμένες πέτρες, που κάποτε βρίσκονταν σε κοίτη ποταμού, ή
σε θαλάσσια ακτή, και που τώρα αποτελούν Μηχανισμό Ανόρθωσης Νεφών, πάνω στην κορυφή του λόφου,
όπου το μαντείο του Τροφωνίου, στα δυτικά της Λειβαδιάς, είναι κάτι περισσότερο από εκπληκτικός.
Κάποια μέρα η κορυφή του λόφου ‘’Προφήτης Ηλίας’’
Θ’ αποτελέσει πεδίο έρευνας, πολλών Επιστημών….
Ολόκληρη βέβαια η πυριτολιθική Επιφάνεια του λόφου ‘’Προφήτης Ηλίας,’’ συμμετέχει και συμβάλλει στην ανόρθωση νεφών, αλλά το Μεγαλιθικό Σύμπλεγμα, ως αληθινή ‘’Αιχμή του Δόρατος,’’ συναποτελεί την κατ’ εξοχήν σύνθεση δημιουργίας του επιστημονικώς σήμερα λεγόμενου, Ανυψωτικού Μηχανισμού.
Μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ένα αείζωο λειτουργικό
Θαύμα Το σημείο μάλιστα όπου ορθώνεται το σύμπλεγμα των βράχων, μοιάζει σαν ένα αληθινό Γήινο Ακρόπρωρο, πάνω από την δυτική όχθη της πάλαι ποτέ μεγαλύτερης Ελληνικής λίμνης, της Κωπαΐδας.
Μια λίμνη, και μάλιστα τόσο μεγάλη, στην καρδιά ενός οροπέδιου, αναμφίβολα είναι χώρος
που παράγει τις λεγόμενες ‘’ασταθείς μάζες,’’ πλούσιες σε περιεκτικότητα νερού.
Η Κωπαΐδα, κάποτε άμεσα, και τώρα έμμεσα, παράγει την Πρώτη Ύλη, με την οποία λειτουργεί ο Ανυψωτικός Μηχανισμός. Από το δυτικό τμήμα, διοχετευόταν στην λίμνη ο μεγαλύτερος όγκος νερού, καθώς τρία μεγάλα ποτάμια, Κηφισός, Προβασίη, Έρκυνα, και πολυπληθή μικρότερα εποχιακά και μη, αποτελούσαν κάποτε, αλλά και τώρα, την φυσική υδάτινη εκτόνωση, του βορειοδυτικού Ελικώνα, και του ανατολικού Παρνασσού.
Οι παροιμιώδεις λοιπόν βροχές της Λειβαδιάς, είναι αποτέλεσμα και αναγνωρίσιμης αιτίας, και συγχρόνως αένναης λειτουργικής μεθόδου, ενός..
‘’δ ι α ι ω ν ι ζ ό μ ε ν ο υ έ ω ς σ ή μ ε ρ α
τ ε χ ν η τ ο ύ Α ν υ ψ ω τ ι κ ο ύ Μ η χ α ν ι σ μ ο ύ’’.
Το μεγαλιθικό σύμπλεγμα, καθώς θερμαίνεται πρώτο και ταχύτερα, εξ αιτίας της πυριτολιθικής σύνθεσης, δημιουργεί τ ε χ ν η τ ά, σχηματισμούς νεφών. Δημιουργεί τεχνητά μια συννεφιά, μιαν α τ μ ο σ φ α ι ρ ι κ ή α ι γ ί δ α.
Αυτή η αιγίδα τις περισσότερες φορές, εξελίσσεται σ’ έναν υδάτινο καταιωνισμό,
σε κ α τ α ι γ ί δ α. Ο όγκος και η σφοδρότητα εξαρτώνται από την εποχιακή
σύνθεση, η οποία είναι καθοριστικός παράγοντας της πυκνότητας και κατά συνέπειαν του είδους των νεφών. Στην περιοχή της Λειβαδιάς, σε εξαιρετικές περιπτώσεις μετρήθηκαν σωρειτομελανίτες με παγοκρυσταλλική κορυφή, που έριξαν βροχή, πάνω από μισό εκατομμύριο τόνους νερού, σε μόλις 10-15 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Βέβαια κάτω από μια τέτοια θεώρηση, προκύπτει αυτόματα, ένα εύλογο ερώτημα.
Αφού ‘’η παραγωγή βροχής,’’ στηρίζεται σε τόσο απλές προϋποθέσεις τότε γιατί δεν φορτίζουμε κάποιες άνυδρες περιοχές με ποσότητες πυριτόλιθου, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες βροχόπτωσης ;
Η απάντηση βρίσκεται στην καθοριστική μορφολογία του ευρύτερου χώρου.
Για να λειτουργήσει ένας Ανυψωτικός Μηχανισμός, χρειάζεται και η υποστήριξη και συνδρομή, μιας ολόκληρης Συνόδου, Ομόδρομων Στοιχείων.
Το προτεινόμενο θα εννοηθεί καλύτερα από τον Συγκρητισμό, αφού τονιστεί ότι στην περιοχή,
ήδη υπάρχει νερό τεσσάρων ποταμών.
Ο πολλά σημαίνων και επάγων πυριτόλιθος της Λειβαδιάς, βρίσκεται στην κορυφή του Ιερού Όρους. Ενός όρους που έχει αποκληθεί Ιερό, κυριώτατα γιατί εκεί δημιουργείται η συγκέντρωση των Τεσσάρων Κοσμογονικών Στοιχείων, από τα οποία είναι πλασμένος ο Κόσμος όλος.
Την Γή, το Νερό, τον Αέρα, και τη Φωτιά.
Γιατί περιβρέχεται όπως σε όλες τις παρεμφερείς
περιπτώσεις από τ έ σ σ ε ρ α π ο τ ά μ ι α.
Στα Ανατολικά ρέει η Έρκυνα, στα Μεσημβρινά ένας απαραίτητος εποχιακός ποταμός, ο Ξηριάς. Από τα Δυτικά κατεβαίνει το λεγόμενο Κεφαλάρι της
Σούρπης, ενώ Βορεινά ένας επίσης επώνυμος ποταμός αναφερόμενος από τον Θεόφραστο (2) ως Προβασίη, συμπληρώνει την κυκλοτική ομάδα, που περιβάλλει το Ιερό Όρος. Γιατί εκεί υπάρχει ζωντανό ακόμη ένα προϊστορικό Ιερό Δέντρο, και μια εξαιρετική Πηγή. Γιατί εκεί υπάρχουν όλες οι αποδεκτές από την Θρησκειολογία, προϋποθέσεις, της Δημιουργίας Ζωής.
Γιατί εκεί διασώζεται ακατέργαστος πυριτολιθικός Ομφαλός, και Βωμός, όπως σε όλα τα Θρησκευτικά Κέντρα. Αποδεικτικός της ιδιαιτερότητας του Χώρου, ως Τόπου Ζωής και Θανάτου.
Γιατί εκεί βρίσκεται ο Τάφος του Τροφώνιου.
Mortίs et vitae locus.
Γιατί εκεί το ηφαιστειογενές μάγμα, έχει πρόσφυση στο Κέντρο της Γης.
Η ίδια η περιοχή ονομάζεται Γκαλντήρα, πιθανότατα μια παραφθορά του Καλντέρα.
Τέτοια βάραθρα γεμάτα από θεϊκή παρουσία και φωνή μνημονεύει ο Κλήμης. (3)
Ένας τέτοιος σπάνιος Χώρος, εξ αιτίας των ιδιομορφιών από τις οποίες κοσμείται,
αυτοδίκαια αποκαλείται Τέμενος, και Έδρα Θεοφανειών.
Συνήθως ένα τοτεμικό ζώο καταγωγής, ταυτίζεται με τον μυθικό πρόγονο της Φυλετικής Ομάδας. Όπως στην περίπτωση του Φιδάνθρωπου Ερεχθέα, στην Αττική, έτσι και στην Λειβαδιά, ο Τροφώνιος ταυτιζόταν με Ιερό Φίδι.
‘’ό δέ μάντις όφις ήν’’ (4)
Επανατονίζεται ότι ο εξαιρετικός χώρος αποτελεί τόπο όπου εκδηλώνεται Ζωή και Θάνατος.
Ορίστε γιατί εκεί λειτουργεί με Φυσικούς Κανόνες το περίφημο Ιερό του Τροφώνιου.
Ορίστε γιατί εκεί οι μύστες, βλέπουν σύμφωνα με τον Πίνδαρο,(5) την Διόσδοτη
αρχή και την τελευτή του βίου. Την Αρχή, που έδωσε ο Υπέρτατος θεός και το Τέλος του Βίου…..
Ορίστε γιατί το Ιερό, δεν περιελάμβανε μόνον Μαντείο, και Ασκληπιείο, αλλά αποτελούσε ένα αληθινό Κέντρο Φοίτησης, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο Φιλόστρατος. (6)
Ορίστε γιατί σφάλλουν όσοι ακόμη αναζητούν ‘’το μαντείο του Τροφώνιου,’’ στον λόφο του Κάστρου.
Στο Κάστρο δεν υπάρχουν τέτοια αποδεικτικά στοιχεία όπως αυτά που προαναφέρθηκαν.
Οι περιβόητες λοιπόν βροχές της Λειβαδιάς, είναι αποτέλεσμα ενός αέναου Τεχνητού Μηχανισμού, που ήδη είχε εφεύρει ο μυθικός Σωσίπολις Τροφώνιος.
Εφεύρεση και Υλοποίηση ,από την οποία η Λειβαδιά ευεργετείται έως σήμερα.................
 |
| Αναθηματικό ανάγλυφο στον Τροφώνιο, προερχόμενο από την κοίτη της Έρκυνας. Γ΄ τέταρτο του 4ου - 3ος αι. π.Χ. (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο). |
Σχόλια - Παραπομπές
(1) Ο λόφος του Προφήτη Ηλία
(2) Θεόφρ.Φ.Ι. ΙV,II
(3) Προτρεπτικός Ε.1,2,11
(4) Σχ.Αριστφν.Νεφ.506
(5) fr.sel. 102,7 (114)
(6) ΧΙΧ,ΧΧ
Στάθης Βαλλάς
Stathis.vallas@gmail.com
αναρτήθηκε στη ΔΗΜΟΘΟΙΝΙΑ από ΧΑΒΟΥΤΣΑ ΒΛΑΣΗ http://www.fourakis-kea.com/forum/viewtopic.php?f=12&t=5275&start=10
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου