ΤΑ "ΖΩΝΤΑ" ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

 

Ἡ Ἀφροδίτη
ἐξερχόμενη
ἐκ λουτροῦ, ῥωμαικὸν
ἀντίγραφον ἔργου
τοῦ Πραξιτέλους
"Κνιδία Ἀφροδίτη", Μουσεῖον Βατικανοῦ, Βατικανό.

Θα απευθύνω τον λόγο μου σε όσους είναι θεμιτό. Κλείστε τις θύρες στους βέβηλους,δεχόμενος αυτά τα νοήματα σοφίας του Θεολόγου(Ορφέως), αναφέρομαι σε όσους υποδήλωσαν τον Θεό και τις δυνάμεις του Θεού, με σύμφυτες προς την αίσθηση εικόνες, αποτυπώνοντας τα αόρατα  σε ορατά δημιουργήματα, τα οποία σαν ένα είδος ανοικτών βιβλίων περιγράφουν τις βασικές γνώσεις για τους θεούς σε όσους γνωρίζουν να διαβάζουν. Δεν είναι δα  ν΄απορεί κανείς που οι αμαθέστατοι των ανθρώπων θεωρούν τα αγάλματα ξύλα και πέτρες, αφού και τα γράμματα έτσι τα θεωρούν οι ανόητοι, βλέποντας τις ενεπίγραφες στήλες σας απλές πέτρες, τις πινακίδες σαν ξύλα και τα βιβλία σαν υφασμένο πάπυρο.

Επειδή το θείον είναι φωτοειδές και διάγει εν διαχύσει μέσα στο αιθέριο πυρ και είναι αφανές στην αίσθηση εκείνων που έχουν στραμμένες τις φροντίδες τους αποκλειστικά στα της θνητής ζωής, χρησιμοποίησαν αφενός μεν την διαυγή ύλη, όπως το κρύσταλλο ή τον πάριο λίθο ή το ελεφαντόδοντο για να αναχθούν στην έννοια του φωτός, αφετέρου δε τον χρυσό για να αναχθούν στην διανόηση του πυρός και στην ιδιότητα του αμόλυντου που αυτός έχει, διότι ο χρυσός δεν μολύνεται. Πολλοί πάλι θέλοντας να δηλώσουν το αφανές της ουσίας του, χρησιμοποίησαν μέλανα λίθο. Αποτύπωσαν τους Θεούς με ανθρώπινη μορφή, διότι το θείον είναι λογικό και τους απέδωσαν ωραιότητα διότι το κάλλος σε κείνους είναι άφθαρτο. Χρησιμοποίησαν δε διάφορες μορφές και ηλικίες, καθέδρες , στάσεις και αμφιέσεις, άλλους παρουσίασαν αρσενικούς, άλλους θηλυκούς, άλλους παρθένους και εφήβους, άλλους εγγάμους, προκειμένου να παραστήσουν τις μεταξύ τους διαφορές. ΄Ετσι κάθετί το λευκό το απέδωσαν στους ουράνιους θεούς. Την σφαίρα και όλα τα σφαιρικά πράγματα τα απέδωσαν ιδίως στον κόσμο, στον ήλιο και την σελήνη, κι εκεί όπου υπάρχει τύχη και ελπίδα. Τον κύκλο και όλα τα κυκλικά τα απέδωσαν στον χρόνο και στις ουράνιες κινήσεις, στις ζώνες και στους κύκλους που εμπεριέχει ο ουρανός, ενώ τα τμήματα του κύκλου τα απέδωσαν στους μετασχηματισμούς της σελήνης. Τις πυραμίδες  και τους οβελίσκους τις αφιέρωσαν στην ουσία του πυρός και γι΄αυτό στους Ολύμπιους Θεούς. Στον ΄Ηλιο αφιέρωσαν τον κώνο, στη γή τον κύλινδρο, για τη σπορά και τη γέννηση καθιέρωσαν τον φαλλό και για το θηλυκό γεννητικό μόριο το τριγωνικό σχήμα.(Πορφύριος Περί Αγαλμάτων)

                      

Βαρβάκειος Ἀθηνᾶ, ῥωμαϊκὸν ἀντίγραφον παλαιότερου ἑλληνικοῦ, 10ος αἰ. μ.Ὀ., Ἐθνικὸν Ἀρχαιολογικὸν Μουσεῖον, Ἀθῆναι.

Για την αξία  των αγαλμάτων (των αρχαίων  Θεών ) ως δεκτών υποδοχέων  κοσμικής ενέργειας , το Λεξικό της Σουίδας, καταγράφει για κάποιον Ηραίσκο από την Αλεξάνδρεια τα εξής καταπληκτικά :

“ Ο μεν Ηραίσκος αυτοφυής εγένετο διαγνώμων των ζώντων και των μη ζώντων ιερών αγαλμάτων. Ευθύς γαρ εμβλέψας ετιτρώσκετο την καρδίαν υπό του θειασμού και ανεπήδα το τε σώμα και την ψυχήν, ώσπερ υπό του θεού κατάσχετος.Ει δε μη κινοίτο τοιούτον, άψυχον ην εκείνο το άγαλμα και άμοιρον θείας επιπνοίας. Ούτω δέγνω το άρρητον άγαλμα του Αιώνος υπό του θεού κατεχόμενον, ον Αλεξανδρείς ετίμησαν, ΄Οσιριν όντα και ΄Αδωνιν ομού κατά μυστικήν ως αληθώς φάναι θεοκρασίαν».

Ο Ηραίσκος λοιπόν εκ γενετής είχε την ικανότητα να διαισθάνεται τα ζώντα από τα μη ζώντα ιερά αγάλματα. Πράγματι μόλις έστρεφε το βλέμμα του στο άγαλμα δεχόταν ένα κύμα ενθουσιασμού στην καρδιά και αναπηδούσε το σώμα και η ψυχή του, σαν να καταλαμβανόταν από την θεία ενέργεια. Εάν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο, το άγαλμα εκείνο ήταν άψυχο και άμοιρο θείας επίπνοιας. Κατ΄αυτόν τον τρόπο διέγνωσε και το υπό του θεού κατεχόμενο άρρητο άγαλμα του Αιώνος, τον οποίο οι Αλεξανδρινοί ετίμησαν ως ΄Οσιρη και ΄Αδωνη μαζί κατά τη μυστική, όπως αληθώς λέγεται θεοκρασία.»
ΦΩΤΟ:Αστρολογικόν
περισσότερα στοιχεία μπορείτε να διαβάσετε και εδώ:

http://empedotimos.blogspot.gr/2011/01/blog-post_18.html