 |
Jacques de Lajoue |
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρια της ζωής.
΄Οντας βυθήση ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση,
Μην τους κλαις, ο καϋμός σου ,όσος και νάναι.
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
Στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση.
Μα ο βούρκος το νεράκι
θα μαυρίση,
΄Αν στάξη γι΄αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.
Κι΄αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται.
Διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδήλι,
Πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.
΄Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
Τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
Θέλουν- μα δε βολεί να λησμονήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου