Αλέκος Σακελλάριος, τραγούδια που αγαπήθηκαν

Ο Αλέκος Σακελλάριος  ( 1913-1991) ήταν ' Ελληνας  θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Εξαιρετικά δημοφιλής και παραγωγικός, υπήρξε από τους σημαντικότερους ανανεωτές της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού.Τιμήθηκε για όλες τις δημιουργικές πλευρές του με πολλά ελληνικά και ξένα βραβεία. Κατά το τέλος της ζωής του, η αφηγηματική του δεινότητα τον έκανε περιζήτητο σε τηλεοπτικές εκπομπές που μελετούσαν την εποχή του. Πολύ μεγάλη επιτυχία, άλλωστε, είχε και το βιβλίο με τις αναμνήσεις του "Λες και ήταν Χτες."  Απαράμιλλο ήταν το χιούμορ του που τον συνόδευε μέχρι το τέλος της ζωής του , όπως και μιά παλιά φυσαρμόνικα που σε κάθε ευκαιρία  έβγαζε απ΄την τσέπη του για να παίξει κάποιο γνωστό σκοπό.


Υπήρξε πολυγραφότατος και μιά ενδεικτική λίστα  έργων του μπορείτε να δείτε εδώ:  

ΑΛΕΚΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΣ

Στη μικρή παρουσίασή μας , αναδημοσιεύουμε μερικούς από τους στίχους που έγραψε για τραγούδια που έγιναν πασίγνωστα στην εποχή τους . Με όλη μας την αγάπη αφιερώνουμε  τη δημοσίευση αυτή στους γονείς μας που γεννήθηκαν πριν τον πόλεμο , σε μιά εποχή ρομαντική, με φτώχεια μεν, αλλά -ταυτόχρονα-με όραμα και ελπίδα. Σ΄αυτούς που μεγάλωσαν σε γειτονιές, με κήπους  που πλημμύριζαν μ΄ευωδιές την άνοιξη, που ερωτεύονταν ντροπαλά. στις σημερινές γιαγιάδες που φώτισαν με τα νιάτα και την φυσική ομορφιά τους το  τοπίο, μεγαλώνοντας με στοργή και φροντίδα τα παιδιά τους, κρατώντας σφιχτά δεμένη την ελληνική οικογένεια. Στους άνδρες που κράτησαν ψηλά τον ρόλο του πατέρα, του συζύγου , του φίλου και του εραστή, χωρίς να χάσουν την ανθρωπιά και την ευαισθησία τους. Εν ολίγοις, αφιερώνεται σε όσους έζησαν στην Ελλάδα που χάθηκε , απ΄οτι φαίνεται, οριστικά και ανεπιστρεπτί.

Στους νεότερους όλ΄αυτά τα τραγούδια ίσως τους φαίνονται γλυκανάλατα και παρωχημένα, αλλά ας σκεφτούν ένα λεπτό    Δεν αφήνουν τραγούδια σαν αυτά, την φαντασία ελεύθερη να ντύσει την κάθε ιστορία με χρώματα και αρώματα  ; Δεν δονούν τον αέρα τα συναισθήματα ; Δεν αναδύεται η ανθρώπινη ψυχή αληθινή, απέριττη και αφτιασίδωτη; Ο έρωτας , η ομορφιά και η χαρά της ζωής που ξεχειλίζουν στους στίχους, δεν είναι το ζητούμενο και του σημερινού ανθρώπου;  Kι όμως θεωρείται  "παρωχημένο" να εκφράζονται όλ' αυτά. Γιατί ζούμε στην εποχή της απομόνωσης ,που ο αποκαλυπτόμενος , κατασπαράσσεται. ' Ολοι φαινομενικά "ατσαλάκωτοι" και εντελώς "cool", στριμώχνουμε μέσα μας  ανέκφραστες και  ανεκπλήρωτες επιθυμίες, κρύβοντας με επιμέλεια τις πληγές. Στην εποχή λοιπόν του "βιονικού υπερανθρώπου", απόηχοι από την εποχή  του κοινού, θνητού και ευάλωτου ,"ανθρώπου -σκέτο", σαν τα τσιγάρα του. (Αμαλία Κατσούλα)

 ΄Εχω ένα μυστικό

 

Μουσική:  Μάνος Χατζιδάκις

Ερμηνεία : Αλίκη Βουγιουκλάκη

Έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη
κανείς δεν το `χει μάθει και ποτέ δε θα το πω
να μείνει θέλω πάντα δικό μου, το μυστικό μου
αυτό το μυστικό το γλυκό μου, που τ’ αγαπώ
Έχω ένα μυστικό που όλα τα ομορφαίνει
και πρώτη μου φορά με πλημμυρίζει η χαρά
Έχω ένα μυστικό που στην καρδιά μου μέσα λάμπει
το ξέρουνε οι κάμποι, το `χει μάθει το βουνό
το τραγουδούν τη νύχτα στα κλώνια όλα τα αηδόνια
και το `χουν γράψει τα χελιδόνια στον ουρανό
Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει
μα δεν το `χω σκοπό ποτέ μου να σάς το πω
Έχω ένα μυστικό που μες στα χείλη μου έχει μπλέξει
κι είναι μια λέξη μόνο, μια λεξούλα, μόνο μια
σαν έλθει η νύχτα η ξελογιάστρα τη γράφουν τ’ άστρα
κι όλο τη λένε μέσα στη γλάστρα τα γιασεμιά
Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει
μα δεν το `χω σκοπό ποτέ μου να σάς το πω

'Αστα τα μαλλάκια σου

Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος 

Μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ

Ερμηνεία: Τώνης Μαρούδας

Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Τώρα που τα νιάτα σου είν’ ολανθισμένα
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα

Τη γαλάζια θάλασσα κοίτα την πλατιά
κι άστα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα `ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα `ρθει σκυθρωπό
Στον τρελό τον ώμο σου σ’ άπλωνα το χέρι
Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα `ρθει καλοκαίρι

Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ’ αγαπώ
κι ύστερα φθινόπωρο θα `ρθει σκυθρωπό
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Θα `ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα
που δε θα `χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Θα `χεις τότε τα μαλλιά καλοχτενισμένα
Θα `ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα

Που θα σβήσει η λάμψη αυτή που `χεις στη ματιά
και δε θα `χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Το τραγούδι της Μαρίνας

Μουσική:  Χρήστος Γιαννακόπουλος Ερμηνεία : Στέλλα Γκρέκα Γαλάζια τα πάντα Γαλάζια τα κύματα Και κάτασπροι γλάροι Στην άμμο είχα κάνει Τα πρώτα μου βήματα Στα δίχτυα κοντά Κάποιου γέρου βαρκάρη Τραγούδια τρελά Το νησί μας πλημμύριζε Με κέφι γεμάτα Κι ο μπάτης στους ίδιους Σκοπούς ξαναγύριζε Το βράδυ καθώς Ετραβούσαν την τράτα Γαλάζιες κορδέλες Μου βάζαν στις μπούκλες μου Σγουρά τα μαλλιά Τις νύχτες κοιμόμουν Μαζί με τις κούκλες μου Που δεν τις χωρούσε Η μικρή αγκαλιά μου Η γάτα μας δίπλα Στο τζάκι γουργούριζε Γεμάτη ραχάτι Κι η θάλασσα πάντα Με γλυκονανούριζε Τις νύχτες στο άσπρο Μικρό μου κρεβάτι Την τρεχαντήρα μου πουλώ Με την αρματωσιά της Εβίρα μια κι άλλη μια Εβίρα δυο κι άλλα δυο Εβίρα, εβίρα, εβίρα εγώ κι εσύ Εβίρα, εβίρα, εβίρα να πάμε στο νησί Δελφίνια είναι οι ναύτες της Κι ο αγέρας στα πανιά της Το καινούργιο φεγγάρι      Μουσική:  Γιάννης Κυπαρίσσης Ερμηνεία: Σοφία Βέμπο. Έχω μιαν ακεφιά και καημό και θλίψη και τ’ ομολογώ πως σε νοσταλγώ γλυκιά μου συντροφιά πόσο μου `χεις λείψει τέτοιο θησαυρό πώς θα ξαναβρώ Το καινούργιο Φεγγάρι τ’ αργυρό καρτερώ ίσως να `ν’ τυχερό κι ενωθούμε ξανά, όπως κάποιον καιρό Το καινούργιο Φεγγάρι, αν μας κάνει την χάρη και βρεθούμ’ αγκαλιά, κάθε ζήλεια παλιά θα πνιγεί στα φιλιά Με πίκρανε φρικτά ο τρελός θυμός σου που δε σου περνά, μα αν σε δω ξανά θα κρεμαστώ σφιχτά γύρω απ’ τον λαιμό σου και θα ξαναρθεί, δε θα τ’ αρνηθεί Το καινούργιο Φεγγάρι τ’ αργυρό καρτερώ ίσως να `ν’ τυχερό κι ενωθούμε ξανά, όπως κάποιον καιρό Το καινούργιο Φεγγάρι, αν μας κάνει την χάρη και βρεθούμ’ αγκαλιά, κάθε ζήλεια παλιά θα πνιγεί στα φιλιά Τέτοια μάτια γαλανά       Μουσική : Mιχάλης Σουγιούλ ερμηνεία :Πάολα Νικολέσκο Μες στων ματιών σου τις γαλάζιες θάλασσες πόσα καράβια μ’ όνειρα δε χάλασες καράβια που σκοπό τους είχαν βάλει ν’ αράξουν στης αγάπης το λιμάνι Στα γαλανά σου μάτια τα παμπόνηρα τα ποιο κρυφά τα ποιο κρυφά μου όνειρα εβουλιάξαν σαν βαρκούλες στο σκοτάδι μιας βραδιάς γιατί χτύπησαν στον βράχο της μικρούλας σου καρδιάς Τέτοια μάτια γαλανά σαν το πέλαγος μεγάλα σαν τον ήλια φωτεινα δεν είδ’ άλλα δεν ειδ’ άλλα στη ζωή δεν ήυρα πουθενά Μες τα γαλάζια σου ματάκια μάγισσα ποσες φορές και γω δεν εναυάγησα κι αν η ματιά σου μια στιγμή μου λείψει να ξέρεις θα πεθάνω από θλίψη Στ’ ορκίζομαι με τίποτα δεν θ’ άλλαζα τα δυο γλυκά σου μάτια τα ολογάλαζα και θα ήθελα μια νύχτα σκοτεινή τ’ομολογώ στις γαλάζιες θάλασσες του να μπορέσω να πνιγώ Τέτοια μάτια γαλανά σαν το πέλαγος μεγάλα σαν τον ήλια φωτεινα δεν είδ’ άλλα δεν ειδ’ άλλα στη ζωή δεν ήυρα πουθενά Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι - 1966       Μουσική:  Γιάννης Σπανός Ερμηνεία: Kαίτη Χωματά Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, είν’ ένα αστέρι μακρινό μες στον ατέλειωτο ουρανό. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, που είναι μονάχο του και που το συμπονώ. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, τις νύχτες όταν τριγυρνώ γυρνάει κι αυτό στον ουρανό. Στον ουρανό βρήκα ένα ταίρι, βρήκα ένα σύντροφο της νύχτας φωτεινό. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, είν’ ένα αστέρι εκεί ψηλά που πάντα μου χαμογελά. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, που του ’χω πει τα όνειρά μου τα δειλά. Το περσινό το καλοκαίρι μες στης νυχτιάς την ομορφιά μού εκρατούσε συντροφιά. Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι, που μου το έκρυψε μια γκρίζα συννεφιά. Μακριά σου ένα χρόνο        Μουσική:  Μίμης Πλέσσας Ερμηνεία: Τζένη Καρέζη Μακριά σου ένα χρόνο αγάπη μου, μακριά σου ένα χρόνο δεν ανάσανα. Μακριά σου ένα χρόνο δεν ανάσανα, δεν αντέχω σ’ άλλο πόνο σ’ άλλα βάσανα. Την πίκρα την μεγάλη αγάπη μου, την πίκρα την μεγάλη δεν την μπόρεσα. Την πίκρα την μεγάλη δεν την μπόρεσα, ξαναγύρισε και πάλι σε συγχώρεσα. Θα σε πάρω να φύγουμε       Στίχοι:  Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος Μουσική:  Γιάννης Σπάρτακος Ερμηνεία: Ελίζα Μαρέλι Θα σε πάρω να φύγουμε σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει Δε θα έχει η αγάπη μας καρδιοχτύπια και πόνους κι αγκαλιά θα βαδίζουμε στους μεγάλους τους δρόμους Θα σε πάρω να φύγουμε ως του κόσμου την άκρη για να πάψει απ’ τα μάτια σου να κυλάει το δάκρυ Θα σε πάρω να φύγουμε σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει Θα σε πάρω να φύγουμε σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει Ένα βράδυ που `βρεχε - 1954    Μουσική:  Νίκος Γούναρης, Κουρνάζος Ερμηνεία    Νίκος Γούναρης, Κουρνάζος Ένα βράδυ που ‘βρεχε που ‘βρεχε μονότονα έφυγες αγάπη μου ποιος σε πήρε να ‘ξερα και θα τον εσκότωνα ένα βράδυ που ‘βρεχε που ‘βρεχε μονότονα Ένα βράδυ που ‘βρεχε μέχρι το ξημέρωμα έφυγες αγάπη μου αχ αυτός ο άτιμος ήθελε μαχαίρωμα ένα βράδυ που ‘βρεχε μέχρι το ξημέρωμα Ένα βράδυ που ‘βρεχε μέχρι που εχάραξε έφυγες αγάπη μου η καρδιά μου σκίστηκε η καρδιά μου σπάραξε ένα βράδυ που ‘βρεχε μέχρι που εχάραξε Ας είν΄καλά το γινάτι σου  1961 Μουσική:  Μάνος Χατζιδάκις Ερμηνεία: Δημήτρης Χορν Τα γιασεμιά εσκύψαν για το χατήρι σου κι ολόκληρο το κρύψαν’ το παραθύρι σου Το κόκκινο γεράνι τη φλόγα του πετά Εσύ `σαι για στεφάνι κι εγώ του θανατά Βρε, ας είν’ καλά το γινάτι σου δε σου θυμώνω εγώ Κι αν μου γυρίζεις την πλάτη σου Εγώ δε σε παρεξηγώ Βαράτε βιολιτζήδες ασίκικο σκοπό Στο πλάι μου την έχω εκείνη π’ αγαπώ Βασιλικός στη γλάστρα πλατύφυλλος ανθεί κι εγώ μιλάω με τ’ άστρα για σένανε ξανθή Στα χείλια σου το γέλιο στα μάτια η απονιά Εγώ θα τηνε κάψω αυτή τη γειτονιά Αυτό το καλοκαίρι - 1970       Μουσική:  Μίμης Πλέσσας Ερμηνεία: Δάκης Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα γαλάζιο σαν τα μάτια σου καυτό σαν το φιλί σου Μα πέρασε σαν νά’τανε φθινόπωρο γιατί εγώ δεν ήμουνα μαζί σου Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα με δίχως ένα σύννεφο με δίχως στεναχώρια Αλλ’ όμως δε με ζέστανε ο ήλιος του γιατί το πέρασα από σένα χώρια Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα με δίχως ένα σύννεφο με ξάστερα τα βράδια δεν ήρθες και τ’ αστέρια του χαθήκανε δεν ήρθες και δυο χέρια μείναν άδεια  Θα ξανάρθεις - 1933 Μουσική: Κώστας Γιαννίδης Ερμηνεία:  Δανάη  (Στρατηγοπούλου) Δε με μέλλει αν οι όρκοι μας σβηστήκαν δε με μέλλει και αν όλα ξεχαστήκαν, πίστεψε με διόλου δεν πονώ κι αν εσύ ξεχνάς κι εγώ ξεχνώ. Δε με μέλλει αν η καρδιά σου άλλον θέλει, δυνατά σου το φωνάζω δε με μέλλει. Δε ζηλεύω αυτόν που αγαπάς δε με μέλλει όπου θέλει ας πας. Θα ξανάρθεις, όσα χρόνια κι αν περάσουν θα ξανάρθεις. Και συμπόνια θα ζητάς μετανιωμένη θε να ‘ρθεις με ραγισμένη την καρδιά. Θα ξανάρθεις, δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθεις όταν μάθεις πως εβγήκες γελασμένη, θα ξανάρθεις ντροπιασμένη μια βραδιά. Δε με μέλλει αν πουλάς την αγκαλιά σου κι αν μοιράζεις σ΄όποιον να 'ναι τα φιλιά σου θα 'ρθει μέρα που θα με ποθείς σου το λέω να το θυμηθείς δε με μέλλει που όποιος θέλει σ' αγοράζει κι αν εξέχασες τους όρκους δεν πειράζει ότι τώρα δυνατά ποθείς θα 'ρθει μέρα να το βαρεθείς Οι στίχοι από ¨"stixoi.info"