 |
ὕστατον πρῶτον τε πάντων ἐστὶν ἀνθρώποις χρόνος,
πάντ᾽ ἔχων ἐν αὐτῷ, κἄστιν εἷς κοὐκ ἔστ᾽ ἀεί.
καὶ παρῳχωκὼς πάρεστι καὶ παρ εὼ ν παροίχεται,
ἐκ δ᾽ ἐν εό ντος αὐτὸς αὐτῷ νεῖτ᾽ ἐναντίην ὁδόν.
τωὔριον γὰρ ἡμὶν ἔργῳ χθές, τὸ δὲ χθὲς αὔριον.
Στερνό και πρώτο απ΄όλα είναι για τους ανθρώπους ο χρόνος.
΄Ολα τάχει μέσα του κι είναι ένας και δεν είναι ποτέ.
Και σαν περάσει είναι παρών , μα και παρών, περνάει.
Κι ενώ βρίσκεται στον εαυτό του, ενάντιο προς τον εαυτό του, παίρνει δρόμο.
Το αύριο για μάς θαρρώ πραγματικά πως είναι χτες και το χτες αύριο.
Απόδοση Θανάσης Παπαθανασόπουλος
Σημείωσις:
' Ενα από τα δύο σωζόμενα αποσπάσματα του Τήιου ποιητή Σκυθίνου "Περί Φύσεως".
Θυμίζει έντονα τους πρώτους στίχους από τα τέσσερα κουαρτέτα του ΄Ελιοτ: " Ο παρών χρόνος και ο παρελθών χρόνος είναι ίσως και οι δύο παρόντες στον μέλλοντα χρόνο , και ο μέλλων χρόνος περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο..." Time present and time past , are both perhaps in time future and time future contained in time past.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου