ΤΡΥΦΑΙΝΑ ΚΡΕΠΕΡΕΪΑ

 Στο Μουσείο Capitolini στην Ρώμη, υπάρχουν μεταξύ των εκθεμάτων και αρκετά ευρήματα από παιδικούς τάφους, τα οποία περιλαμβάνουν όμορφα κοσμήματα με πολύτιμους λίθους και παιχνίδια. Ανάμεσα σ΄αυτά υπάρχει και μιά κούκλα από ελεφαντόδοτο, μαυρισμένη από τα χρόνια, τόσο που κάποιοι να νομίζουν πως η κούκλα είναι ξύλινη.

Η κούκλα αυτή είναι το ομορφότερο και αρτιότερο εύρημα τέτοιου είδους που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Ανήκε σε ένα άτυχο μικρό κορίτσι, 13-14 ετών που άλλοι αναφέρουν πως ήταν παντρεμένη επειδή έφερε στο χέρι της δαχτυλίδι με το όνομα Filetus, άλλοι πως ήταν αρραβωνιασμένη, πράγμα που είναι και το πιό πιθανό. Το κορίτσι ονομαζόταν Κρεπερέια Τρύφαινα (Crepereia Tryfaina) και ήταν Ελληνικής καταγωγής. ΄Εζησε τον δεύτερο μετά Χριστόν αιώνα, και ο τάφος της ανακαλύφθηκε το 1889. Η σαρκοφάγος της βρέθηκε στον οικογενειακό τάφο , όπου είχε ταφεί και ο Εύοδος Κρεπερέιους, ο οποίος πιθανότατα ήταν ο πατέρας της.

Τα κορίτσια όταν παντρεύονταν συνήθιζαν,  να αφιερώνουν τις κούκλες τους στην Αφροδίτη και έτσι σφραγιζόταν το τέλος της παιδικής ηλικίας και το πέρασμα στην ωριμότητα.Η άτυχη αυτή νέα δεν πρόλαβε όμως , την χαρά του γάμου της  κι΄έτσι ετάφη με τα παιδικά της παιχνίδια, φορώντας κατά πάσα πιθανότητα το νυφικό της φόρεμα. Η κούκλα φέρει περίτεχνη κόμμωση  όπως αυτό των ευγενών γυναικών της εποχής με πρώτη την Faustina την σύζυγο του Μάκρου Αυρηλίου.΄Εχει την ανατομία μιάς γυναίκας στην εφηβεία και φέρει οκτώ συνδέσεις στα άκρα έτσι ώστε να εξασφαλίζεται πλαστικότητα στην κίνηση. Φυσικά ήταν ντυμένη , αλλά η ενδυμασία της δεν διεσώθη μέχρι την μέρα της ανακάλυψής της.Εξάλλου κατά την διάρκεια των αιώνων , ο τάφος είχε δεχθεί και τα νερά του Τίβερη.

Η κούκλα δεν ετάφη μόνη. Την συνόδεψαν και τα υπάρχοντά της, τα οποία αποτελούνταν από δύο δαχτυλίδια , ένα εκ των οποίων έφερε ένα κλειδί με το οποίο άνοιγε μιά περίτεχνη κασετίνα επίσης από ελεφαντόδοτο, με  δύο κτένες  στο εσωτερικό και έναν μικρό ασημένιο καθρέφτη. Από τα ευρήματα άλλων παιδικών τάφων τόσο στην Ελλάδα , όσο και στην Ιταλία διαπιστώνουμε , με έκπληξη, πως όλα τα αντικείμενα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων αναπαράγονταν σε μικρογραφία ( από τραπεζάκια μέχρι μαγειρικά σκεύη) για το παιχνίδι των παιδιών με τις κούκλες τους. 

΄Οταν είμασταν μικρές, παίζαμε "τις κουμπάρες" και καλούσαμε για τσάι, φαγητό κλπ, χρησιμοποιώντας όλο το νοικοκυριό της μαμάς μας σε μικρογραφία. Απ΄ότι φαίνεται και στην αρχαιότητα γινόταν ακριβώς το ίδιο. Ο τότε κόσμος , επομένως,  δεν ήταν τόσο διαφορετικός, ούτε τόσο "αρχαίος" όσο νομίζουμε .Για την ακρίβεια βλέποντας εκθέματα όπως αυτά, αισθανόμαστε πως ήταν πολύ πιό  "προχωρημένος" απ΄τον δικό μας. Εμείς δεν είχαμε ασημένιο καθρεφτάκι για παιχνίδι, ούτε βέβαια κούκλα από ελεφαντόδοτο.΄Οσο για χρυσό δαχτυλίδι κούκλας, ούτε λόγος.Ζηλεύουμε την Τρύφαινα για τα παιχνίδια της, όχι όμως και για την τύχη της.