O ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ (Β΄ΜΕΡΟΣ)

 

Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε από κοντά μας , σαν σήμερα, 15/7/1994.  Τιμώντας το έργο του , συνεχίζουμε με το δεύτερο αυτό μέρος του μικρού μας αφιερώματος, επιλέγοντας τραγούδια που έχουν μόνο δικούς του  στίχους , μιάς και θέλουμε ν΄αναδείξουμε εδώ, την ποιητική πλευρά αυτού του σπουδαίου έλληνα συνθέτη.Ας ταξιδέψουμε λίγο ακόμα στο νησί των συναισθημάτων , που τόσο απλόχερα μοιράστηκε μαζί μας.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΑΡΛΕΤΤΑ

Έτσι καθώς στεκόμουν

στο σταθμό μονάχη

είχες γυρίσει παίζοντας τη ράχη

Με είδες σε είδα

θέλησα ένα χάδι

μα ο σκοπός κίνησε στο δρόμο

Τον πήραν τρένα

τον πήραν σύννεφα καπνού

τον πήρανε τα μάτια σου

και χάθηκα στον Άδη

Είσαι καλός είσαι κακός δεν ξέρω

πως σε λεν Ορφέα και μένα Ευρυδίκη

  

ΤΟ ΠΑΡΤΙ

ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ :ΦΑΕΘΩΝ ΑΔΑΜΙΔΗΣ

 Βέβαια ο Δημήτρης Χορν υπήρξε αξεπέραστος σ΄αυτο το μονόλογο από την οδό ονείρων  όπου μπορείτε να τον ακούσετε εδώ: http://youtu.be/5HDp6uA-JhE

Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί.

Κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα `θελε να ζει,

γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή

κι όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία.

Μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε,

μαζί με μας και τα όνειρά μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.

Γι’ αυτό ένα πάρτι σ’ αυτό το δρόμο

είναι κάτι πιο λυπητερό κι από το θάνατο.

Είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται,

δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού,

ένας σκύλος που απορεί,

ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου,

μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της,

ένας κρυφός αναστεναγμός,

ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει,

ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται….

Γι’ αυτό ένα πάρτι στο δρόμο των Ονείρων

είναι στιγμή πιο θλιβερή κι απ’ τη στιγμή του ονείρου.

Είναι ένα ξέφτισμα ζωής,

ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.

Κοιτάχτε τούτο το κλουβί

είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου,

κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου.

Κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι

θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει…

για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.

ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ : BAΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ ( στη θρυλική παράσταση, το τραγουδούσε υπέροχα ο Γιώργος Μαρίνος)

Κάθε κήπος έχει

μια φωλιά για τα πουλιά.

Κάθε δρόμος έχει

μια καρδιά για τα παιδιά.

Μα κυρά μου εσύ,

σαν τι να λες με την αυγή

και κοιτάς τ’ αστέρια

που όλο πέφτουν σαν βροχή.

Δώσ’ μου τα μαλλιά σου

να τα κάνω προσευχή,

για να ξαναρχίσω

το τραγούδι απ’ την αρχή.

Κάθε σπίτι κρύβει

λίγη αγάπη στη σιωπή.

Μα ένα αγόρι έχει

την αγάπη για ντροπή.

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΑΓΙΚΗ

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΕΛΣΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Μια πόλη μαγική
ζούμε μαζί οι δυο αγαπημένοι
μια πόλη σαν κι αυτή
πεθαίνει, ζει
κι αλλάζει μαγεμένη.
Σαν πέσει η σκοτεινιά
η αναπνοή μου
θα σμίξει με τ’ αγέρι
τότες η πόλη θα φανεί
μονάχη ερημική
σαν τ’ ακριβό μου αστέρι.

		ΜΕΣ Σ ΆΥΤΗ ΤΗ ΒΑΡΚΑ
		ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ

Μες σ’ αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή
κι έχω συντροφιά μου κάτασπρο πουλί
Σημάδι ρίχνω στο γιαλό, μα πώς να σου το πω
Είσαι ένα αστέρι μακρινό, τη νύχτα σε φιλώ
Θέλω να φυτέψω πεύκο λυγερό
για να μεγαλώσει και να το χαρώ
Σημάδι ρίχνω στο γιαλό, μα πώς να σου το πω
Είσαι ένα αστέρι μακρινό, τη νύχτα σε φιλώ.
Μπλέκω τα μαλλιά μου μ’ άστρα και βροχή
και στα όνειρά μου κάνω προσευχή
Σημάδι ρίχνω στο γιαλό, μα πώς να σου το πω
Είσαι ένα αστέρι μακρινό, τη νύχτα σε φιλώ.

Ο Κύκλος του C.N.S. VI 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ

 

 
Εγώ είμ’ ένα σύννεφο
Κ’ εσύ ένας καημός
Αχ το παιδί μου χάθηκε στη θάλασσα
Καβάλα στ’ άλογο
Σφυρίζοντας λυπητερό σκοπό
Εγώ είμ’ ένα σύννεφο
Κ’ εσύ ένας καημός
Η μάνα του τον στόλισε
Μ’ ανθό της πικροδάφνης
Κι ο Χάροντας τον πότισε
Κρασί της λησμονιάς
Εγώ είμ’ ένα σύννεφο
Κι εσύ ένας καημός
Αχ το παιδί μου χάθηκε στη θάλασσα
Καβάλα στ’ άλογο
Σφυρίζοντας λυπητερό σκοπό
Εγώ είμ’ ένα σύννεφο
Κ’ εσύ ένας καημός

Ο ΥΜΗΤΤΟΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ : NANA MOYΣΧΟΥΡΗ

 Εκεί ψηλά στον Υμηττό υπάρχει κάποιο μυστικό
Και είναι,  πώς να σάς το πω,  πολύ μπλεγμένο ομολογώ

Αν και γω από παιδάκι είχα πάντα ένα μεράκι
Να ’χω συντροφιά ένα αστέρι κι ένα σκύλο στην αυλή

Όμως,  εκεί στον Υμηττό,  δεν μου το βγάζετ’ απ’ το μυαλό
Υπάρχει κάποιο μυστικό,  εκεί ψηλά στον Υμηττό

Πέτρα που κύλησε,  μη την εκρατήσεις
το ριζικό της είν’ κακό και θα μετανοήσεις
Τη συμβουλή μου αυτή μη την εξεχάσεις
γιατί ’ναι το λιγότερο τους φίλους σου να χάσεις

Όμως,  εκεί στον Υμηττό,  υπάρχει κάποιο μυστικό
Να το ξεχάσω δεν μπορώ,  ούτε τη λύση του να βρω

Αν και γω από μικρή δεν μ’ αρέσανε τα χάδια
Ήμουνα προσεκτική,  ιδιαίτερα τα βράδια

Όμως,  εκεί στον Υμηττό,  δεν μου το βγάζετ’ απ’ το μυαλό
Υπάρχει κάποιο μυστικό,  εκεί ψηλά στον Υμηττό

 ΜΗΤΕΡΑ ΚΙ΄ΑΔΕΛΦΗ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: MAΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ

Η φωτιά που καίει δεν ωφελεί,
το παιδί δε γίνεται πουλί.
Μόνο κλαίει κλαίει ως το πρωί
και κανείς δεν του δίνει ένα φιλί.
Όλοι τρέχουν τρέχουν σαν τρελοί,
το παιδί θα καεί χωρίς φιλί.
Μητέρα κι αδερφή
δωσ’ μου μια ελπίδα, δωσ’ μου μιαν ευχή
η αγάπη ν’ απλωθεί
παντοτινή στη γη σαν προσευχή.
Το νερό που τρέχει στην πηγή
δεν ρωτά, δε γίνεται κραυγή.
Μόνο τρέχει τρέχει σαν τρελό
να χαθεί μέσα στο θολό νερό.
Μόνο τρέχει πάει στον ποταμό
και μας πνίγει στον πιο βαθύ καημό.
Μητέρα κι αδερφή
δωσ’ μου μια ελπίδα, δωσ’ μου μιαν ευχή
η αγάπη ν’ απλωθεί
παντοτινή στη γη σαν προσευχή.

Ο ΚΥΡ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ : MANOΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

Μιά μαγική στιγμή , όπου ο  συνθέτης τραγουδά και η Μερκούρη μεταφράζει στη Γαλλική.

 

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ.
Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά.
Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.
Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό,τι ποτέ δεν έζησε μες τ’ όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή.
Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.
Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί.
Μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τ’ όνειρό του θέλησε πια να ζει.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕ ΘΕΜΑ"ΟΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ  ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ    ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ "

Αντί επιλόγου, τα λόγια του ίδιου του δημιουργού, από τη  θρυλική θεατρική παράσταση ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ.

.......................................

Εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό ονείρων
Εδώ τελειώνουν τα όνειρα
που μου δανείσατε οι ίδιοι μια βραδιά
δίχως να το γνωρίζετε
Τώρα είναι αργά
Κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί
Εγώ αθεράπευτα πιστός σ’αυτόν τον δρόμο
θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί
για να μαζέψω τα καινούρια όνειρα που θα γεννήσετε
Να τα φυλάξω
και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά
πάλι σε μουσική.

Καληνύχτα!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ, ΑΕΙΜΝΗΣΤΕ ΜΑΝΟ! ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΣΟΥ ΑΚΟΜΑ , ΝΑΝΟΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ , ΜΕ ΕΞΑΙΣΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΩΣ ΤΟ ΠΡΩΊ. 

Εμείς που μεγαλώσαμε, ερωτευθήκαμε και ονειρευτήκαμε , με τα τραγούδια σου.

επιμέλεια ΑΜΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥΛΑ